Ελληνική μουσική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Το Έντεχνο τραγούδι: προσθήκη πληροφοριών |
|||
Γραμμή 132:
Εμφανίζεται στα τέλη της δεκαετίας του 1950 - αρχές δεκαετίας του 1960 με πρωτεργάτες τους:
[[Μάνος Χατζιδάκις|Μάνο Χατζιδάκι]] (''Ο Κύκλος με την κιμωλία'', ''Παραμύθι χωρίς Όνομα'') και [[Μίκης Θεοδωράκης|Μίκη Θεοδωράκη]] (''Επιτάφιος''). Κοινό χαρακτηριστικό των πρωτεργατών του «έντεχνου-λαϊκού» τραγουδιού ήταν εκπαίδευσή τους στην [[κλασική μουσική]] και η αναζήτηση της ελληνικότητας. Επινοώντας το έντεχνο τραγούδι μετέφεραν και ορισμένα από τα ιδεώδη της [[Εθνική μουσική σχολή|Εθνικής Σχολής]] στο λαϊκό τραγούδι.<ref>{{Cite journal|url = http://nem2013.music.uoa.gr/NEMproc2013.pdf|title = When Progress Fails, Try Greekness: From Manolis Kalomiris to Manos Hadjidakis and Mikis Theodorakis|last = Konstantinidis|first = Paris|date = 2014|journal = "The National Element in Music" (Conference proceedings, Athens, 18-20 January 2013)|accessdate = 28/5/2013|doi = |editor-first = Nikos|editor-last = Maliaras|pages = 314-320}}</ref>
Ο όρος ΄΄Έντεχνο-λαϊκό΄΄ περιέχει δύο αντιφατικές έννοιες, δηλωτικές του διχασμού του Νεοέλληνα ανάμεσα στην λαίκή παράδοση και τον δυτικό προσανατολισμό<ref>Λάμπρος Λιάβας Το Ελληνικό τραγούδι: από το 1821 έως τη δεκαετία του 1950, εκδ Εμπορική Τράπεζα της Eλλάδος, Αθήνα 2009, σελ.14</ref>
Ο Μίκης Θεοδωράκης ορίζει το Έντεχνο λαϊκό τραγούδι ως<ref>«Μουσική Τέχνη για τις μάζες», περ. ''Aντί'', τ. 1, Μάιος 1972)</ref>:
| |||