Θερμοακουστική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Θερμοακουστικά φαινόμενα παρατηρούνται όταν μερικώς λιωμένοι γυάλινοι σωλήνες συνδέονται με γυάλινα δοχεία, όπου κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες παράγονται αυθόρμητα δυνατοί μονοτονικοί ήχοι. Παρόμοια φαινόμενα παρατηρούνται όταν ένας χαλύβδινος σωλήνας έχει το ένα του άκρο σε θερμοκρασία δωματίου (293 K) και το άλλο σε επαφή με υγρό ήλιο 4.2 K (ταλαντώσεις Taconis ).<ref>K. W. Taconis, J. J. M. Beenakker, A. O. C. Nier, and L. T. Aldrich (1949) "Measurements concerning the vapour-liquid equilibrium of solutions of He³ in He⁴ below 2.19 °K," ''Physica'', '''15''' : 733-739.</ref> Η μαθηματική θεμελίωση της θερμοακουστικής έχει διεξαχθεί από το Nikolaus Rott.<ref>{{cite journal|doi=10.1016/S0065-2156(08)70233-3|chapter=Thermoacoustics|title=Advances in Applied Mechanics Volume 20|series=Advances in Applied Mechanics|year=1980|last1=Rott|first1=Nikolaus|isbn=9780120020201|volume=20|pages=135}}</ref> Ακολούθησαν εργασίες από τους Wheatley<ref>{{cite journal|doi=10.1119/1.14100|title=Understanding some simple phenomena in thermoacoustics with applications to acoustical heat engines|year=1985|last1=Wheatley|first1=John|journal=American Journal of Physics|volume=53|issue=2|pages=147|bibcode = 1985AmJPh..53..147W }}</ref> και Swift. Οι θερμοακουστικές συσκευές έχουν το πλεονέκτημα της μη ύπαρξης κινούμενων μερών (αυξημένη αξιοπιστία - μικρές απαιτήσεις συντήρησης).