Λεμφοκύτταρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Petef (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Petef (συζήτηση | συνεισφορές) συνδεσμοι |
||
Γραμμή 1:
Το '''λεμφοκύτταρο''' αποτελεί είδος [[Λευκό αιμοσφαίριο|λευκού αιμοσφαιρίου]] το οποίο το συναντάμε στον [[Οργανισμός (βιολογία)|οργανισμό]] σε ποσοστό 20 - 40%. Στο [[μικροσκόπιο]] μπορούμε να διακρίνουμε μικρά και μεγάλα λεμφοκύτταρα. Τα μεγάλα κοκκώδη λεμφοκύτταρα αποτελούν τα κύτταρα φυσικούς φονείς (NK cells), ενώ τα μικρότερα αποτελούνται από τα Τ και Β λεμφοκύτταρα.
Τα λεμφοκύτταρα αναγνωρίζονται από τον σφαιρικό τους [[Πυρήνας (βιολογία κυττάρου)|πυρήνα]] όπου μερικές φορές παρουσιάζεται με εντομή και συμπυκνωμένη [[χρωματίνη]], κάτι που αποτελεί τυπικό χαρακτηριστικό κυττάρων με μικρή βιοσυνθετική δραστηριότητα. Στα επιχρίσματα του αίματος ο πυκνοχρωματικός πυρήνας διευκολύνει την αναγνώριση των λεμφοκυττάρων. Το πυρήνιο δεν είναι ορατό και αναγνωρίζεται μόνο σε φωτογραφίες ηλεκτρονικού μικροσκοπίου διέλευσης. Επίσης τα μικρά λεμφοκύτταρα έχουν μικρή ποσότητα κυτταροπλάσματος, που εμφανίζεται σαν ένας λεπτός δακτύλιος γύρω από τον πυρήνα και είναι ελαφρά βασεόφιλος, λόγω της ύπαρξης ενός σχετικά μεγάλου αριθμού ελεύθερων ριβοσωμάτων.<ref>http://emed.med.uoa.gr</ref>
Σε φωτογραφίες ηλεκτρονικού μικροσκοπίου διέλευσης, το κυτταρόπλασμα των μικρών λεμφοκυττάρων περιέχει ένα μικρό αριθμό αζουρόφιλων κοκκίων, μια πολύ μικρή συσκευή [[Golgi]], λίγα μιτοχόνδρια, ελάχιστη ποσότητα [[Ενδοπλασματικό δίκτυο|ενδοπλασματικού δικτύου]] και μερικές φορές αθροίσματα [[Γλυκογόνο|γλυκογόνου]]. Στο σαρωτικό ηλεκτρονικό μικροσκόπιο η κυτταρική μεμβράνη του λεμφοκυττάρου παρουσιάζει μικρές κυτταροπλασματικές προσεκβολές, που έχουν την εμφάνιση μικρολαχνών που είναι περισσότερες και εμφανέστερες στα Β λεμφοκύτταρα.
[[Αρχείο:Lemphokittaro.png|μικρογραφία|Εικόνα λεμφοκυττάρου από ηλεκτρονικό μικροσκόπιο.]]
==Ωρίμανση των λεμφοκυττάρων==
Τα βλαστικά κύτταρα των θηλαστικών διαφοροποιούνται σε διάφορα είδη κυττάρων του αίματος εντός του [[μυελος των οστών|μυελού των οστών]]. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται αιμοποίηση. Όλα τα λεμφοκύτταρα προέρχονται, κατά την διάρκεια αυτής της διαδικασίας από ένα κοινό προγονικό λεμφοειδές πριν από την διαφοροποίηση στις διακριτές μορφές των λεμφοκυττάρων. Η διαφοροποίηση των λεμφοκυττάρων ακολουθεί διάφορα μονοπάτια με ιεραρχικό τρόπο. Ο σχηματισμός των λεμφοκυττάρων είναι γνωστός ως λεμφοποίηση. Τα Β κύτταρα ωριμάζουν σε Β λεμφοκύτταρα στον μυελό των οστών, ενώ τα Τ κύτταρα μεταναστεύουν και ωριμάζουν σε ένα ξεχωριστό όργανο το οποίο ονομάζεται [[θύμος αδένας]]. Μετά την ωρίμανση τα λεμφοκύτταρα εισέρχονται στην κυκλοφορία και στα περιφερικά λεμφικά όργανα (πχ. σπλήνας και λεμφαδένες), όπου ερευνούν για την ύπαρξη παθογόνων ή και καρκινικών κυττάρων.
Τα λεμφοκύτταρα συμμετέχουν στην προσαρμοστική ανοσία (δηλαδή Τ και Β κύτταρα), περαιτέρω διαφοροποίησης μετά την έκθεσή τους σε ένα αντιγόνο. Σχηματίζουν δραστικά και μνήμης λεμφοκύτταρα. Τα δραστικά λεμφοκύτταρα λειτουργούν για να εξαλείψουν το αντιγόνο, είτε με την απελευθέρωση αντισωμάτων (στη περίπτωση των Β κυττάρων), κυτταροτοξικά κοκκία (Τ κυτταροτοξικά κύτταρα) ή με σηματοδότηση προς άλλα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος (Τ βοηθητικά κύτταρα). Τα κύτταρα μνήμης παραμένουν στους περιφερικούς ιστούς και στην κυκλοφορία, για ένα εκτεταμένο χρονικό διάστημα, έτοιμα να απαντήσουν στο ίδιο αντιγόνο κατόπιν μελλοντικής έκθεσης. Ζουν εβδομάδες με
χρόνια, έως και μια ολόκληρη ζωή σε σχέση με τα υπόλοιπα λευκά αιμοσφαίρια.
[[Αρχείο:Epixrismal.png|μικρογραφία|Εικόνα λεμφοκυττάρου σε επίχρισμα περιφερικού αίματος.]]
==Ανοσοποιητικό σύστημα και λεμφοκύτταρο==
Το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ένα σύστημα οργάνων υπεύθυνο για την άμυνα του οργανισμού. Αποτελείται από πολλά διαφορετικά όργανα και ιστούς. Τα σημαντικότερα από αυτά είναι ο μυελός των οστών και ο θύμος αδένας. Σε αυτά δημιουργούνται και αναπτύσσονται τα ειδικά κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Δευτερεύοντα όργανα είναι οι αμυγδαλές, ο σπλήνας, τα λεμφογάγγλια και οι [[πλάκες Peyer]]. Οι μηχανισμοί άμυνας του οργανισμού χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Στους μη ειδικούς μηχανισμούς και στους ειδικούς μηχανισμούς. Στους μη ειδικούς μηχανισμούς έχουμε τη βασική αντίδραση του οργανισμού σε κάθε είδους λοιμώξεων. Ο μηχανισμός αυτός αποτελείται από τέσσερις τύπους αμυντικών φραγμών:
#Ανατομικοί φραγμοί (δέρμα, βλεννώδεις μεμβράνες).
#Φυσιολογικοί φραγμοί (θερμοκρασία, pH, πίεση).
Γραμμή 17:
Ο ειδικός μηχανισμός χαρακτηρίζεται από μνήμη και δυνατότητα αναγνώρισης των αβλαβών κυττάρων από τα κατεστραμμένα ή μεταλλαγμένα κύτταρα. Το ανοσοποιητικό σύστημα αποτελείται από δύο ομάδες κυττάρων, τα λεμφοκύτταρα και τα κύτταρα παρουσίασης αντιγόνων. Τα λεμφοκύτταρα παράγονται στον μυελό των οστών και είναι δύο ειδών, Τ - λεμφοκύτταρα και Β-λεμφοκύτταρα.<ref>lifemag.gr</ref>
==Κύτταρα φυσικοί φονείς (Natural Killer Cells)==
Τα κύτταρα φυσικοί φονείς είναι μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος και παίζουν ρόλο στην άμυνα του ξενιστή σε όγκους και σε μολυσμένα από ιούς κύτταρα. Τα κύτταρα φυσικοί φονείς έχουν την ικανότητα να διακρίνουν μολυσμένα και μη μολυσμένα κύτταρα και όγκους χάρη την αναγνώριση των μεταβολών της επιφάνειας ενός μορίου που ονομάζεται MHC ([[Μείζων Σύμπλεγμα Ιστοσυμβατότητας]]) Κλάσης Ι.
Το μείζων σύμπλεγμα ιστοσυμβατότητας (Major histocompatibility complex, MHC) είναι μια ομάδα μορίων στην επιφάνεια του κυττάρου όπου λειτουργούν ως αντιγόνα ιστοσυμβατότητας [4]. Το σύμπλεγμα MHC περιλαμβάνει πρωτεΐνες που κωδικοποιούνται από πολλά γονίδια που βρίσκονται στη περιοχή του χρωμοσώματος 6.<ref>http://biolexikon.blogspot.gr/2010/08/major-histocompatibility-complex-mhc.html</ref>
Τα κύτταρα φυσικοί φονείς ενεργοποιούνται σε απόκριση από μια οικογένεια κυτοκινών οι οποίες ονομάζονται ιντερφερόνες. Οι κυτοκίνες αποτελούν μία από τις 100 ομάδες πρωτεϊνών οι οποίες παράγονται πρωτογενώς από τα λευκά αιμοσφαίρια. Παρέχουν μηνύματα για να ρυθμίσουν ανοσολογικά θέματα της κυτταρικής αύξησης και της λειτουργίας της φλεγμονής αλλά και των ειδικών ανοσολογικών αντιδράσεων. Κάθε κυτοκίνη εκκρίνεται από ένα ειδικό κύτταρο σε αντίδραση έναντι του ειδικού ερεθίσματος. Οι κυτοκίνες οι οποίες παράγονται στα μονοκύτταρα ή μακροφάγα και στα λεμφοκύτταρα, ονομάζονται μονοκίνες και λεμφοκίνες αντίστοιχα. Οι κυτοκίνες περιλαμβάνουν τις ιντερλευκίνες, τις ιντερφερόνες, τους παράγοντες νέκρωσης όγκων, την ερυθροποιητίνη και τους παράγοντες διέγερσης αποικιών. Δρουν αλλάζοντας τα κύτταρα τα οποία τις παράγουν (αυτοκρινής δράση) και μεταβάλλοντας άλλα κύτταρα κοντά στα προηγούμενα (παρακρινής δράση). Λίγες επηρεάζουν τα συστηματικά κύτταρα (ενδοκρινής δράση).<ref>http://www.iatronet.gr</ref>
| |||