Συνθήκη του Μούδρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Προσθ. ιστορικού |
|||
Γραμμή 3:
== Ιστορικό ==
Ο συνεχιζόμενος την εποχή εκείνη Α' Π.Π. (Καλοκαίρι του 1918) άρχισε να γέρνει υπέρ των δυνάμεων της Αντάντ με συνέπεια η Οθωμανική αυτοκρατορία, σύμμαχος των κεντρικών δυνάμεων, να έχει ήδη χάσει όλες σχεδόν τις κτήσεις της στη [[Μέση Ανατολή]]. Η οδυνηρή αυτή εξέλιξη και ο τεράστιος αριθμός προσφύγων που συνεχώς κατέφθανε στην [[Κωνσταντινούπολη]] υποχρέωσε τον τότε πρωθυπουργό - Μέγα Βεζίρη [[Ταλαάτ πασάς|Ταλαάτ Πασά]], να σπεύσει πρώτος και να ζητήσει ανακωχή των επιχειρήσεων. Έτσι κατ' εντολή του στις [[22 Σεπτεμβρίου|22 Σεπτ]]/[[5 Οκτωβρίου]] φθάνουν στην [[Αθήνα]] προερχόμενοι από [[Σμύρνη]] δύο Τούρκοι διπλωμάτες όπου και ζητούν από τον εν Αθήναις Άγγλο πρέσβη Γκρανβίλ την σύναψη ανακωχής. Τρεις ημέρες αργότερα στις [[25 Σεπτεμβρίου|25 Σεπτ]]/[[8 Οκτωβρίου]] ο Γάλλος στρατηγός Φρανσαί ντ' Εσπεραί έλαβε εντολή από το ανώτατο συμβούλιο της Αντάντ να κατευθύνει την αγγλική στρατιά που βρισκόταν στη [[Μακεδονία]] προς Κωνσταντινούπολη, ο δε Άγγλος στρατηγός Μιλν που διοικούσε επτά μεραρχίες στο μέτωπο Βουλγαρίας να κινηθεί προς τη γραμμή [[Αδριανούπολη]]ς - [[Δεδέαγατς]] και με τρεις φάλαγγες να ξεκινήσει προέλαση ομοίως προς Κωνσταντινούπολη. Από την εξέλιξη αυτή παύεται ο Ταλαάτ Πασάς και τη θέση του ανέλαβε ο [[Αχμέτ Ιζέτ
Συνέχεια των παραπάνω που έγιναν γνωστά στην Υψηλή Πύλη ο
== Συνθήκη ==
Με την συνθήκη αυτή συμφωνήθηκε η κατάπαυση των εχθροπραξιών μεταξύ των Συμμαχικών Δυνάμεων, (μετά των οποίων και η Ελλάδα), και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η οποία και αναλάμβανε περιληπτικά:
|