Συνθήκη του Μούδρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με την ονομασία '''Ανακωχή του Μούδρου''' ή '''Συνθήκη του Μούδρου''' ή '''Συνθήκη ανακωχής του Μούδρου''' χαρακτηρίζεται η γνωστή συμφωνία [[ανακωχή|ανακωχής]] που συνήφθη στον όρμο [[Μούδρος|Μούδρου]], της [[Λήμνος|Λήμνου]], στις 17/[[30 Οκτωβρίου]] [[1918]] και υπογράφτηκε την επομένη [[31 Οκτωβρίου]] μεταξύ των Δυτικών Συμμαχικών Δυνάμεων, της [[Αντάντ]], (Entente), αφενός, και της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]] αφετέρου, σηματοδοτώντας ουσιαστικά και τη λήξη του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]].

Ο συνεχιζόμενος την εποχή εκείνη Α' Π.Π. (Καλοκαίρι του 1918) άρχισε να γέρνει υπέρ των δυνάμεων της Αντάντ με συνέπεια η Οθωμανική αυτοκρατορία, σύμμαχος των κεντρικών δυνάμεων, να έχει ήδη χάσει όλες σχεδόν τις κτήσεις της στη [[Μέση Ανατολή]]. Η οδυνηρή αυτή εξέλιξη και ο τεράστιος αριθμός προσφύγων που συνεχώς κατέφθανε στην [[Κωνσταντινούπολη]] υποχρέωσε τον τότε πρωθυπουργό - Μέγα Βεζίρη [[Ταλαάτ πασάς|Ταλαάτ Πασά]], να σπεύσει πρώτος και να ζητήσει ανακωχή των επιχειρήσεων. Έτσι κατ' εντολή του στις [[22 Σεπτεμβρίου|22 Σεπτ]]/[[5 Οκτωβρίου]] φθάνουν στην [[Αθήνα]] προερχόμενοι από [[Σμύρνη]] δύο Τούρκοι διπλωμάτες όπου και ζητούν από τον εν Αθήναις Άγγλο πρέσβη Γκρανβίλ την σύναψη ανακωχής. Τρεις ημέρες αργότερα στις [[25 Σεπτεμβρίου|25 Σεπτ]]/[[8 Οκτωβρίου]] ο Γάλλος στρατηγός Φρανσαί ντ' Εσπεραί έλαβε εντολή από το ανώτατο συμβούλιο της Αντάντ να κατευθύνει την αγγλική στρατιά που βρισκόταν στη [[Μακεδονία]] προς Κωνσταντινούπολη, ο δε Άγγλος στρατηγός Μιλν που διοικούσε επτά μεραρχίες στο μέτωπο Βουλγαρίας να κινηθεί προς τη γραμμή [[Αδριανούπολη]]ς - [[Δεδέαγατς]] και με τρεις φάλαγγες να ξεκινήσει προέλαση ομοίως προς Κωνσταντινούπολη. Από την εξέλιξη αυτή παύεται ο Ταλαάτ Πασάς και τη θέση του ανέλαβε ο [[Αχμέτ Ιζέτ Πασάς]]. Παράλληλα η Αγγλία ορίζει τον διοικητή των συμμαχικών ναυτικών δυνάμεων στη Μεσόγειο, ναύαρχο Σόμερσετ Κάλθορπ, πληρεξούσιο της Αντάντ για τη σύναψη της σχετικής συνθήκης η οποία και ορίστηκε για το τέλος Οκτωβρίου στον όρμο Μούδρου της [[Λήμνος|Λήμνου]] ακριβώς έναντι των [[Δαρδανέλια|Δαρδανελίων]], όπου συνέχιζε να παραμένει ναυτική βάση της Αντάντ από την ατυχή [[εκστρατεία της Καλλίπολης]].<br>

Συνέχεια των παραπάνω που έγιναν γνωστά στην Υψηλή Πύλη ο Ιζέτ Πασάς αποφασίζει αφενός τη διακοπή των σχέσεων με την Γερμανία και αφετέρου, όχι μόνο να ελευθερώσει τον Άγγλο αιχμάλωτο στρατηγό Τσαρλ Τάουνσεντ, (από την πολιορκία της Κουτ κοντά στη Βαγδάτη), αλλά και να τον ορίσει, όλως παράδοξα, πληρεξούσιο της Υψηλής Πύλης και αρχηγό της αντιπροσωπείας για τη διαπραγμάτευση της συνθήκης ανακωχής για την οποία και μετέβη στον Μούδρο στις [[7 Οκτωβρίου|7 Οκτ]]/[[20 Οκτωβρίου]]. Λίγες ημέρες πρωτύτερα είχε καταπλεύσει εκεί, προερχόμενη από Μάλτα, και η μεγάλη μοίρα του αγγλικού στόλου υπό τον ναύαρχο Κάλθορπ, ο οποίος και διαδέχθηκε τον μέχρι τότε ναυτικό διοικητή Αιγαίου των συμμαχικών δυνάμεων Γάλλο ναύαρχο Αμέ.

Με την συνθήκη αυτή συμφωνήθηκε η κατάπαυση των εχθροπραξιών μεταξύ των Συμμαχικών Δυνάμεων της Αντάντ, (μετά των οποίων και η Ελλάδα), και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία και αναλάμβανε περιληπτικά:

:2. ΤηςΤην απόδοσηςαπόδοση των συμμάχων αιχμαλώτων,

:3. ΤηςΤην παράδοσηςπαράδοση του τουρκικού στρατού (του οπλισμού) με άμεση αποστράτευση, εκτός του απόλυτα αναγκαίου για τη φύλαξη των συνόρων και την εσωτερική ασφάλεια καθώς και την παράδοση των πολεμικών πλοίων (γραμμής), στους Συμμάχους,. Η δε δύναμη που θα απέμενε και η κατανομή της θα καθοριζόταν μεταγενέστερα σε συνεννόηση με την τουρκική κυβέρνηση.

:4. ΤηςΤη παροχήςστρατιωτική δυνατότηταςκατοχή άσκησηςκαι εποπτείας εκ μέρους των Συμμάχων επίέλεγχο του σιδηροδρομικού δικτύου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,

:5. ΤηςΤην διακοπήςάμεση διακοπή οποιασδήποτε σχέσης, (οικονομικής, εμπορικής κ.λπ.) με τις κεντρικές Δυνάμεις και(όρος που είχε ήδη ικανοποιηθεί)

:6. ΤηςΤην παροχήςπαροχή δυνατότητας των Συμμάχων της κατάληψης, για λόγους ασφάλειας, οποιωνδήποτε στρατηγικών σημείων<ref>ΕπίΕιδικότερα τηςεπ΄ τελευταίαςαυτού αυτήςτου διάταξηςόρου - παροχής δυνατότητας των Συμμάχων - και βάσει της από [[6 Μαΐου]] [[1919]] εξουσιοδότησης του Ανωτάτου Συμβουλίου, μερικούς μήνες μετά, αποβιβάστηκε στη Σμύρνη Ελληνικός στρατός, ποτέ όμως με τον χαρακτήρα του κυρίαρχου στρατού επί των εκεί εδαφών.</ref>, έκριναν εκείνες, επί του εδάφους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με την Οθωμανική κυβέρνηση<ref>Σϋμφωνα με τους όρους της ανακωχής ακολούθησε η άμεση κατάληψη των Στενών του Ελλησπόντου από Αγγλικές και Γαλλικές δυνάμεις καθώς επίσης και η άφιξη αγγλογαλλικών στρατιωτικών τμημάτων στη [[Κωνσταντινούπολη]] ([[4 Νοεμβρίου]] [[1918]])</ref>.

Η συνθήκη αυτή υπογράφτηκε επί του αγγλικού πολεμικούθωρηκτού «Αγαμέμνων», μεταξύ του Άγγλου Ναυάρχουναυάρχου Κάλθορπ, πληρεξούσιου των Συμμάχων και των αντιπροσώπων του Σουλτάνου.<br>

:5. Ο ελληνικός πληθυσμός, για πρώτη φορά, μετά από τα σκληρά καταπιεστικά μέτρα που δοκίμασε στη διάρκεια του πολέμου κυριολεκτικά ξεσπαθώνει σε κύματα ενθουσιωδών εκδηλώσεων<ref>Στη ναυτική δύναμη της Αντάντ που διέπλευσε τα Δαρδανέλια και κατέπελευσε στη Κωνσταντινούπολη συμμετείχαν και τα ελληνικά πολεμικά πλοία: το [[Γεώργιος Αβέρωφ (θωρηκτό)|Θωρηκτό ΑΒΕΡΩΦ]], καθώς και τα αντιτορπιλικά τα λεγόμενα θηρία [[Πάνθηρ Ι (Αντιτορπιλικό)|ΠΑΝΘΗΡ]] [[Αετός Ι (Αντιτορπιλικό)|ΑΕΤΟΣ]] και [[Ιέραξ (Αντιτορπιλικό)|ΙΕΡΑΞ]] που κατέπλευσαν στο Βόσπορο και αγκυροβόλησαναγκυρoβόλησαν προ του Σουλτανικού ανακτόρου Ντολμά Μπαχτσέ, ([[14 Νοεμβρίου]] [[1918]]), προκαλώντας τον ενθουσιασμό των Ελλήνων της Πόλης</ref>. Χαρακτηριστικοί επ΄ αυτού είναι οι στίχοι του ρεφραίν πολύ γνωστού παραδοσιακού ελληνικού τραγουδιού της Κωνσταντινούπολης και των περιχώρων της:

(*) Αντί "πάντα γειά" σε νεότερες εκτελέσεις έχει αποδοθεί λανθασμένα "Παναγιά" παρασυρόμενο προφανώς από προηγούμενο στίχο που αναφέρεται στο "βασίλισσα των κοριτσιών είναι η Μαυροφόρα" (= Παναγία, που όμως υπονοείται η Κωνσταντινούπολη και κορίτσια τα ελληνόφωνα προάστιά της ).