ΣΤ΄ Βενετοτουρκικός Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 29:
Στις αρχές του 1687 ο Μοροζίνι δέχτηκε νέες στρατιωτικές ενισχύσεις με την άφιξη γερμανικών σωμάτων από το [[Αννόβερο]]. Η δύναμή του πλέον του επέτρεπε να στραφεί εναντίον του μεγαλύτερου οχυρού της Πελοποννήσου, της πόλης της [[Πάτρα]]ς και του κάστρου στο [[Ρίο]]. Οι Οθωμανοί επιτέθηκαν αμέσως στους Βενετούς κατά την αποβίβασή τους στην περιοχή της Αχαΐας, όμως ηττήθηκαν. Ο πανικός που ξέσπασε τότε στις τάξεις των τουρκικών δυνάμεων επέτρεψε στους Βενετούς να προχωρήσουν στην κατάληψη της [[Πάτρα]]ς και του [[Ρίο]]υ. Η κατάληψη της Πελοποννήσου ολοκληρώθηκε το 1897 με την κατάληψη των κάστρων της [[Κόρινθος|Κορίνθου]] και του [[Μυστράς|Μυστρά]]. Μόνο η [[Μονεμβασιά]] παρέμεινε στα χέρια των Οθωμανών μέχρι το 1690.
==Βασίλειο του Μορέως==
:''κύριο λήμμα: [[Βασίλειο του Μoρέως]]''
Ο Μοροζίνι εγκατέστησε στην Πελοπόννησο το [[Βασίλειο του Μoρέως]] το οποίο οι Βενετοί διατήρησαν μέχρι το 1699. Οι Βενετοί προσπάθησαν με μεγάλη επιτυχία να αναπτύξουν τη Πελοπόννησο, να αναζωογονήσουν την γεωργία και την οικονομία της. Εγκαθίδρυσαν τέσσερις διοικήσεις με αντίστοιχο στρατιωτικό και πολιτικό διοικητή (Προνοητής - Provveditore), δικαστικό (Ρέκτορας - Rettore) και έναν οικονομικό επίτροπο (Camerlingo), κάτω από τη γενική εποπτεία ενός Γενικού Προβλεπτή. Οι συστηματικές προσπάθειες των Βενετών είχαν σαν αποτέλεσμα την οικονομική ανάπτυξη της Πελοποννήσου.
==Η εκστρατεία εναντίον της Αθήνας και της Χαλκίδας==
| |||