Πόλεμος των Ρόδων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Francois-Pier (συζήτηση | συνεισφορές)
Francois-Pier (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 189:
Πολλοί υποστηρικτές του δούκα του Μπάκιγχαμ ενώθηκαν στην εξορία με τον Ερρίκο Τυδώρ. Ο Ριχάρδος Γ΄ προσπάθησε να χρηματίσει τον υπουργό του δούκα της Βρεττάνης για να προδώσει τον Ερρίκο, αλλά ο τελευταίος ενημερώθηκε και απέδρασε στη [[Γαλλία]], όπου του δόθηκε άσυλο και βοήθεια.<ref>Rowse, p.212</ref>
 
Στις [[7 Αυγούστου]] [[1485]], κατέφτασε με άλλους εξόριστους και Γάλλους μισθοφόρους στο [[Πέμπροουκσαϊρ]]. Οι αξιωματούχοι του Ριχάρδου στην [[Ουαλία]] είτε ενώθηκαν με τον Ερρίκο είτε έμειναν στην άκρη. Ο Ερρίκος συγκέντρωσε υποστηρικτές στην πορεία του από την [[Ουαλία]] και νίκησε το Ριχάρδο Γ΄ στη [[μάχη του Μπόσγουορθ]]. Ο Ριχάρδος σκοτώθηκε και ο Ερρίκος αναγνωρίστηκε ως βασιλιάς [[Ερρίκος Ζ΄ της Αγγλίας]]. Ισχυροποίησε τη θέση του, νυμφευόμενος την [[Ελισάβετ της Υόρκης]], κόρη του Εδουάρδου Δ΄ και διάδοχο του Οίκου της Υόρκης. Έτσι, ένωσε τους δυο αντιμαχόμενους βασιλικούς οίκους, ενώνοντας και τα σύμβολά τους στο έμβλημα του κόκκινου και λευκού ρόδου των Τυδώρ. Ο Ερρίκος εκτέλεσεεκτελούσε όλους τους υπόλοιπους πιθανούς διεκδικητές του οίκου της Υόρκης, όποτε του παρουσιαζόταν η ευκαιρία, μια πολιτική που ακολούθησε κικαι ο γιος του, [[Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας]].
 
Πολλοί ιστορικοί θεωρούν την ενθρόνιση του Ερρίκου Ζ΄ το τέλος του Πολέμου των Ρόδων, ενώ άλλοι τη [[μάχη του Στόουκ]] το [[1487]], η οποία προκλήθηκε από την εμφάνιση ενός διεκδικητή, του νεαρού Λάμπερτ Σίμνελ, ο οποίος έμοιαζεισχυρίστηκε μεότι τοήταν γιογιος του [[Γεώργιος του Κλάρενς|Γεωργίου του Κλάρενς]]. Ο Ερρίκος νίκησε στη μάχη και δόθηκε αμνηστία στον Σίμνελ.
 
Ο Ερρίκος απειλήθηκε άλλη μια φορά, το [[1491]], όταν ο Πέρκιν Γουόρμπεκ ισχυρίστηκε ότι ήταν ο Ριχάρδος, αδερφός του Εδουάρδου Ε΄, ο μικρότερος από τους δυο Πρίγκιπες του Πύργου. Ωστόσο, το [[1499]] αιχμαλωτίστηκε και εκτελέστηκε.