Συνθήκη του Μούδρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ + § Πηγές και όλοι οι όροι |
|||
Γραμμή 6:
Συνέχεια των παραπάνω που έγιναν γνωστά στην Υψηλή Πύλη ο Ιζέτ Πασάς αποφασίζει αφενός τη διακοπή των σχέσεων με την Γερμανία και αφετέρου, όχι μόνο να ελευθερώσει τον Άγγλο αιχμάλωτο στρατηγό Τσαρλ Τάουνσεντ, (από την πολιορκία της Κουτ κοντά στη Βαγδάτη), αλλά και να τον ορίσει, όλως παράδοξα, πληρεξούσιο της Υψηλής Πύλης και αρχηγό της αντιπροσωπείας για τη διαπραγμάτευση της συνθήκης ανακωχής για την οποία και μετέβη στον Μούδρο στις [[7 Οκτωβρίου|7 Οκτ]]/[[20 Οκτωβρίου]]. Λίγες ημέρες πρωτύτερα είχε καταπλεύσει εκεί, προερχόμενη από Μάλτα, και η μεγάλη μοίρα του αγγλικού στόλου υπό τον ναύαρχο Κάλθορπ, ο οποίος και διαδέχθηκε τον μέχρι τότε ναυτικό διοικητή Αιγαίου των συμμαχικών δυνάμεων Γάλλο ναύαρχο Αμέ.
== Συνθήκη - όροι ==
Με την συνθήκη αυτή συμφωνήθηκε η κατάπαυση των εχθροπραξιών μεταξύ των Συμμαχικών Δυνάμεων της Αντάντ, (μετά των οποίων και η Ελλάδα), και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία και αναλάμβανε
:1. Την υποχρέωση του ανοίγματος των [[Δαρδανέλλια|Στενών των Δαρδανελλίων]]
:2. Την υπόδειξη των σημείων και έκταση πόντισης ναρκών και τορπιλών και παροχή βοήθειας αλίευσής τους.
:3. Τη συγκέντρωση όλων των αιχμαλώτων των συμμάχων και των Αρμενίων στην Κωνσταντινούπολη και άμεση παράδοση αυτών,
:
:5. Την άμεση παράδοση όλων των πολεμικών πλοίων, στους Συμμάχους.
:5. Την άμεση διακοπή οποιασδήποτε σχέσης, (οικονομικής, εμπορικής κ.λπ.) με τις κεντρικές Δυνάμεις (όρος που είχε ήδη ικανοποιηθεί)▼
:6. Την παροχή δυνατότητας των Συμμάχων της κατάληψης, για λόγους ασφάλειας, οποιωνδήποτε στρατηγικών σημείων<ref>Ειδικότερα επ΄ αυτού του όρου - παροχής δυνατότητας των Συμμάχων - και βάσει της από [[6 Μαΐου]] [[1919]] εξουσιοδότησης του Ανωτάτου Συμβουλίου, όπου μερικούς μήνες μετά της συνομολόγησης, αποβιβάστηκε στη Σμύρνη Ελληνικός στρατός, ποτέ όμως με τον χαρακτήρα του κυρίαρχου στρατού επί των εκεί εδαφών.</ref>, έκριναν εκείνες, επί του εδάφους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με την Οθωμανική κυβέρνηση<ref>Σϋμφωνα με τους όρους της ανακωχής ακολούθησε η άμεση κατάληψη των Στενών του Ελλησπόντου από Αγγλικές και Γαλλικές δυνάμεις καθώς επίσης και η άφιξη αγγλογαλλικών στρατιωτικών τμημάτων στη [[Κωνσταντινούπολη]] ([[4 Νοεμβρίου]] [[1918]])</ref>.
:7. Την ελεύθερη χρήση παντός λιμένος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από συμμαχικά πλοία.
:7. Τέλος την παράδοση των φρουρίων της Χετζάζης, Ασσίρ, Υεμένης, Μεσοποταμίας (Ιράκ), Τριπολίτιδας και Κυρηναϊκής, την αποχώρηση των στρατευμάτων από την Κιλικία, καθώς και την διάθεση στις συμμαχικές δυνάμεις όλης της εξάρτησης, όπλων και πυρομαχικών καθώς και πάσης φύσεως μεταγωγικών του "''αποστρατευθησομένου''" τουρκικού στρατού.▼
:8. Τη χρήση παντός υλικού επανόρθωσης που θα βρισκόταν σε τουρκικό λιμάνι.
:9. Την ανεμπόδιστη κατάληψη υπό των συμμάχων το συστήματος υπόγειων διωρύγων της Ταυρίδας.
:10. Την απομάκρυνση του τουρκικού στρατού από τα ΒΔ σύνορα με την Περσία και επάνοδο στα προπολεμικά.
:11. Την παράδοση του ελέγχου των υποβρυχίων καλωδίων.
:12. Την αποφυγή καταστροφής στρατιωτικού , ναυτικού ή εμπορικού υλικού χωρίς προηγούμενη συμμαχική άδεια.
:13. Την παραχώρηση κάθε δυνατής διευκόλυνσης στον ανεφοδιασμό των συμμάχων με αγορά ανθράκων και ναυτικού υλικού απογορευμένης της εξαγωγής τους.
:14. Τον έλεγχο όλου του σιδηροδρομικού δικτύου υπό αξιωματικών των συμμάχων και την παράδοση του Βατούμ.
:15. Την παράδοση των φρουρίων της Χετζάζης, Ασσίρ, Υεμένης, Μεσοποταμίας (Ιράκ), Τριπολίτιδας και Κυρηναϊκής.
▲:
:17. Την παράδοση των λιμένων της Τριπολίτιδας και της Κυρηναϊκής.
:18. Την εντός μηνός απέλαση οποιουδήποτε Γερμανού ή Αυστριακού υπηκόου από την Οθωμανική επικράτεια.
:19. Την αποδοχή παράλληλης τοποθέτησης αξιωματικών της Αντάντ στο Οθωμανικό Υπουργείο Επισιτισμού.
:20. Την κατακράτηση από τους συμμάχους Τούρκων αιχμαλώτων, εκτός εκείνων που υπερέβησαν το όριο στρατιωτικής ηλικίας.
▲:
:22. Την επιφύλαξη στους Συμμάχους να καταλάβουν οποιοδήποτε χώρο στο βιλαέτι της Αρμενία εφόσον εκδηλωθούν ταραχές.
:23 και 24 αφορούσαν κινήσεις των συμμαχικών δυνάμεων, ενώ το 25ο όριζε το τέλος των εχθροπραξιών την μεσημβρίαν της ημέρας της υπογραφής η οποία και ήταν η επομένη (31 Οκτωβρίου).
Η συνθήκη υπογράφτηκε επί του αγγλικού θωρηκτού «Αγαμέμνων», μεταξύ του ναυάρχου Κάλθορπ, πληρεξούσιου των Συμμάχων και των αντιπροσώπων του Σουλτάνου.<br>
Oι παραπάνω όροι συντάχθηκαν στο Λονδίνο και στάλθηκαν τηλεγραφικά στον Άγγλο ναύαρχο μόλις τρεις ημέρες πριν την συνομολόγησή - αποδοχή τους, <u>μετά την οποία</u> και έγιναν γνωστοί στις άλλες Δυνάμεις της Αντάντ (Γαλλία και Ιταλία), γεγονός που δημιούργησε μια ενδο-συμμαχική δυσαρέσκεια.
Γραμμή 34 ⟶ 50 :
== Παρατηρήσεις ==
Ανεξάρτητα όλων των παραπάνω άξιο ιδιαίτερης προσοχής ήταν το γεγονός ότι η συνθήκη στερούταν παντελώς χρονοδιαγράμματος εφαρμογής των άρθρων. Εκτός από το
Όσον αφορά για τις συμμαχικές δυνάμεις που διαλαμβάνονται στο κείμενο σαφώς υπονοούνται η Αγγλία, η Γαλλία και η Ιταλία και με ισχύ την αγγλογαλλική συμφωνία περί ζωνών δράσης που είχε συνομολογηθεί στο Παρίσι τον Δεκέμβριο του 1917, μετά την ανατροπή προηγούμενης συμφωνίας που επήλθε από τα γεγονότα της [[Οκτωβριανή Επανάσταση|Οκτωβριανής Επανάστασης]]. Λαμβάνοντας δε υπόψη τη δυσφορία που προκάλεσε η αγγλική σπουδή στη συνομολόγηση της συμφωνίας αυτής, και των επιπτώσεων που είχε εντός της συμμαχίας καθίστατο αντιληπτή ποια θα ήταν η μέλλουσα στάση των Γάλλων και Ιταλών στην περιοχή.
Γραμμή 41 ⟶ 57 :
== Δείτε επίσης ==
* [[Συμφωνία ζωνών δράσης (1917)|Αγγλογαλλική συμφωνία καθορισμού ζωνών δράσης (1917)]]
* [[Συνδιάσκεψη των Παρισίων (1919)]] που ακολούθησε λίγους μήνες μετά και
* [[Συμφωνία Βενιζέλου - Τιττόνι]] (μυστική συμφωνία, με τον υπουργό εξωτερικών της Ιταλίας)
== Πηγές ==
* Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου,
* Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ.ΙΖ', σελ.407
* Κ. Σακελλαρόπουλος: "Η σκιά της Δύσεως" Αθήναι 1960, σελ.61-67, και 84-92
* Αντ. Κοραντής: "Διπλωματική Ιστορία της Ευρώπης 1919 - 1955" τομ.4 Αθήναι 1968-1981, τομ.1ος, σελ.138-142
* Χαραλ. Νικολάου: "Διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις" Εκδόσεις Φλώρος, Αθήνα 1996, σελ.257-258.
[[Κατηγορία:Μικρασιατική Εκστρατεία]]
| |||