Νόμοι (διάλογος): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ ]] |
μ . |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Psiloritis_Mountain01.jpg|thumb|right|
| width = 28em
| bgcolor = #edc9af
Γραμμή 28:
<blockquote><div lang="grc" style="font-family: Palatino Linotype;"> ''«διὸ δὴ τὸ δεύτερον αἱρετέον, τάξιν τε καὶ νόμον.</div>
</blockquote><br>
Στην μέτρια πολιτεία έως κακή, όπως είναι και οι ιστορικές πολιτείες,<ref>[[Κωνσταντίνος Τσάτσος]], Η κοινωνική φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων, σ. 164, 1970, εκδ. οίκος Εστία <sup>3η<sup></ref> για παράδειγμα [[Λακεδαιμονίων Πολιτεία]]<ref>[[Ξενοφών]] [http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html?t=474 , Λακεδαιμονίων Πολιτεία]</ref> ή [[Αθηναίων Πολιτεία (Αριστοτέλης)|Αθηναίων Πολιτεία]], όπως μας τις περιγράφει ο [[Ξενοφών]] αλλά και ο [[Αριστοτέλης]]<ref>[http://www.greek-language.gr/Resources/ancient_greek/anthology/literature/browse.html?text_id=331 Αριστοτέλης, Αθηναίων Πολιτεία]</ref> αντίστοιχα ούτε τέλεια γνώση του λόγου, του ορθού δικαίου θα υπάρχει, ούτε όμως και τέλεια αγνωσία. Θα υπάρχει η δυνατότητα της γνώσης. Γι αυτό οι νόμοι θα συντάσσονται με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην επιβάλλονται αναιτιολόγητα στον εξουσιαζόμενο. Πριν από κάθε νομοθετική επιταγή θα προτάσσεται, όπως έγινε αργότερα στα βυζαντινά νομοθετήματα, ένα προοίμιο, ένα είδος εισηγητικής έκθεσης, όπου θα εκθέτονται οι λόγοι που επιβάλλουν την ισχύ του νόμου<ref>Αυτόθι, Νόμοι [[s:Νόμοι/ΙΑ#p934a|Νόμοι IA΄ 934a]] </ref>.
</div>
</blockquote>
Γραμμή 48:
Και όμως, με όλους αυτούς τους περιορισμούς, πάντα θα προκύψει κάποια περιουσιακή ανισότητα. Θα συγκεντρωθεί το χρήμα αυτής της εσωτερικής μόνον κυκλοφορίας, που η κατοχή του επιτρέπεται απεριόριστα και ακόμα θα συγκεντρωθούν και άλλα οικονομικά αγαθά. Αυτήν την αναγκαστικά περιορισμένη οικονομική ανισότητα όχι μόνον την παραδέχεται ο Πλάτων, αλλά την βάζει και ως βάση για την διαίρεση των πολιτών σε τέσσερις περιουσιακές τάξεις. Ανάλογα με την τάξη όπου ανήκει θα εισφέρει ο κάθε πολίτης χρήματα και υπηρεσίες. Βάζει όμως ο Πλάτων και σε αυτήν τη δυνατή οικονομική ανισότητα περιορισμούς. Έτσι ορίζει ένα κατώτατο όριο πενίας και ένα ανώτατο όριο πλούτου. Όριο κατώτατο είναι ο κλήρος που δόθηκε στον καθένα. Όριο ανώτατο το τετραπλάσιο της αξίας του κλήρου. Εκείνο που θα αποκτήσει κανείς πέρα από αυτό το όριο, δεν μπορεί να είναι δικό του, αλλά γίνεται περιουσία της πολιτείας. Μέσα στην πολιτεία εκτός από τους πολίτες θα ζουν και οι [[Μέτοικος|μέτοικοι]], δηλαδή οι ξένοι. Σε αυτούς χορηγείται μια χρονικά περιορισμένη άδεια διαμονής με τον όρο να ασκούν κάποια χρήσιμη τέχνη. Είκοσι χρόνια μπορεί να διαρκεί η άδεια της διαμονής τους· επιτρέπεται όμως και να παρατείνεται. Εκτός όμως από τους μετοίκους υπάρχουν και οι δούλοι που δουλεύουν στα οικιακά έργα και στους αγρούς και γενικά σε όλες τις χειρωνακτικές εργασίες.
==Οι άρχοντες των «Νόμων»==
Εκεί που εκδηλώνεται η κύρια διαφορά των δυο πλατωνικών πολιτειών είναι στην συγκρότηση των οργάνων της. Τριάντα επτά νομοφύλακες αποτελούν το κύριο όργανο της πολιτικής εξουσίας. Αυτοί επιβλέπουν την τήρηση των νόμων, αυτοί ελέγχουν την περιουσιακή κατάσταση των πολιτών και αναλόγως προβαίνουν στην κατάταξη τους σε μια από τις τέσσερις τάξεις των αρχόντων, των δημιουργών, των νομοφυλάκων και των μετοίκων που δεν υπάρχουν στην ιδεατή πολιτεία. Εκλέκτορες είναι όλοι όσοι ξεπλήρωσαν τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις, Αυτοί εκλέγουν τριακόσιους πολίτες και ύστερα, από αυτούς, με μια δεύτερη ψηφοφορία, ξεχωρίζουν από τους τριακόσιους εκατό. Ακολουθεί μια τρίτη ψηφοφορία για να εκλεγούν, από τους τελευταίους αυτούς εκατό, οι τριάντα επτά νομοφύλακες. Στους νομοφύλακες αυτούς παραστέκεται ένα συμβουλευτικό σώμα από τριακόσια εξήντα μέλη. Κάθε περιουσιακή τάξη αναδεικνύει ίσον αριθμό μελών, δηλαδή ενενήντα. <ref>Αυτόθι, [[s:Νόμοι/ΣΤ#p766d|
==Πααραπομπές==
| |||