Πλάτυνση πλανητών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Επιμέλεια με τη χρήση AWB (10269) |
|||
Γραμμή 1:
Με τον όρο '''πλάτυνση πλανητών''' (planet flattening ή oblateness ή polar flattening) χαρακτηρίζεται γενικά το μέγεθος του εξογκωμένου ισημερινού των [[Πλανήτης|Πλανητών]] σε σχέση με τον άξονα περιστροφής τους, με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται ο πλανήτης ως μια ελαφρά ελλειψοειδής σφαίρα.
Αν θεωρηθεί ως '''α''' η <u>ισημερινή ακτίνα</u> ενός πλανήτη (απόσταση από κέντρο του μέχρι τον ισημερινό του) και '''β''' η <u>πολική ακτίνα</u> του (δηλαδή το ήμισυ του άξονα περιστροφής του), τότε ο λόγος '''(α-β) : α''' χαρακτηρίζεται '''πλάτυνση του πλανήτη'''. Με άλλα λόγια, αφαιρούμε την πολική διάμετρο του ουράνιου σώματος από την ισημερινή διάμετρο του και στη συνέχεια διαιρούμε τη [[αφαίρεση|διαφορά]], με την ισημερινή διάμετρο.
Την μεγαλύτερη πλάτυνση στο [[Ηλιακό σύστημα]], 0,098, παρουσιάζει ο [[Κρόνος (πλανήτης)|Κρόνος]] λόγω της μεγάλης ταχύτητας περιστροφής του, που διαρκεί μόλις 10 γήινες ώρες περίπου. Η πλάτυνση της Γης είναι πολύ μικρή, 0,0034.
Γραμμή 15:
* Χρ. Ντούνης - Α. Δημαράκης "Ναυτιλία - Ναυτικοί υπολογισμοί" Πειραιεύς 1967, σελ.349-350.
[[Κατηγορία:
[[Κατηγορία:
[[Κατηγορία:Ουράνια
▲[[Κατηγορία: Ουράνια φαινόμενα]]
| |||