Τάκιτος (ιστορικός): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →[Βιογραφικές αναφορές=: επιμέλεια |
μ μ |
||
Γραμμή 22:
*Ο «Αγρικόλας» (Agricola), η τελειότερη από τις σύντομες μονογραφίες του αφηγείται με υπερηφάνεια τα κατορθώματα του πενθερού του ως στρατηγού και διοικητή και στη συνέχεια εκθέτει με πικρία την απομάκρυνσή και τη παραμέληση του από τον Δομιτιανό.
*Το μικρό δοκίμιο «Περί της καταγωγής και της καταστάσεως των Γερμανών» (Germanica), παρουσιάζει την αντίθεση μεταξύ των ανδροπρεπών αρετών ενός ελεύθερου λαού και του εκφυλισμού και της δουλείας των Ρωμαίων σε ένα καθεστώς δεσποτισμού.
Η επιτυχία των δοκιμίων αυτών παρακίνησε τον Τάκιτο περιγράψει τα κακά της τυραννίας εκθέτοντας αδίστακτα και με κάθε λεπτομέρεια τα συμβάντα και τις πράξεις των δεσποτών. Άρχισε με το μέρος εκείνο που ήταν νωπότερο στη μνήμη του και βασίστηκε επιπλέον στις μαρτυρίες των πρεσβυτέρων φίλων του, την περίοδο από του Γάλβα μέχρι τον θάνατο του Δομιτιανού.
*Όταν οι «Ιστορίες» αυτές έγιναν δεκτές με ενθουσιασμό ως το καλύτερο ιστορικό σύγγραμα από την εποχή του [[Λίβιος|Λιβίου]] εξακολούθησε την αφήγησή του στο νέο πλέον έργο του τα «Χρονικά (Annales)», όπου περιγράφει τις βασιλείες του Τιβέριου, του Καλιγούλα, του Κλαυδίου και του Νέρωνα. Από τα δεκατέσσερα βιβλία των «Ιστοριών» σώζονται 4,5, όλα αφιερωμένα στα έτη [[69]] και [[760]]. Από τα «Χρονικά»σώζονται δώδεκα βιβλία από τα δεκαέξι ή δεκαοκτώ των αρχικών. Στα «Χρονιά του» αναφέρεται στον [[Πόντιος Πιλάτος| Πόντιο Πιλάτο]] στο Χριστό και στους Χριστιανούς.
{{Quote|Μία φυλή ανθρώπων που μισούνταν για τις κακές συνήθεις οι οποίοι ονομάζονταν Χριστιανοί. Το όνομα προέρχονταν από τον Χριστό που κατά κατά τη βασιλεία του Τιβέριου έπαθε επί Ποντίου Πιλάτου, διοικητή της [[Ιουδαία]]ς. Ο [[Νέρωνα]] ενήργησε με τα συνηθισμένα του τεχνάσματα. Βρήκε μερικούς ακόλαστους και έκδοτους άθλιους που πείστηκαν να ομολογήσουν ότι ήσαν ένοχοι και με βάση τις μαρτυρίες αυτές ένας αριθμός Χριστιανών καταδικάστηκε. Αυτοί θανατώθηκα με βάναυση σκληρότητα στα δε βασανιστήρια ο Νέρων πρόσθεσε την ειρωνεία και τη γελοιοποίηση. Μερικοί καλύπτονταν με δέρματα άγριων θηρίων και αφήνονταν να κατασπαραχθούν από τους κύνες. Άλλοι σταυρώνονταν, μερικοί καίγονταν ζωντανοί, πολλοί αλειφόμενοι με εύφλεκτη ύλη καίγονταν για να χρησιμεύσουν ως φωτιστικές λαμπάδες κατά τη νύκτα.<ref> Annales,ι 11</ref>}}
==Σημειώσεις==
{{Cnote|α|Μετά τον θάνατο του Δομιτιανού [[114]] εγκαινιάζεται μια λογοτεχνική περίοδος που ονομάστηκε «Αργυρή εποχή (Silver Age), όπου αναδείχθηκαν διαπρεπείς συγγραφείς, όπως ο [[Πετρώνιος]], ο [[Λουκιανός]] και ο [[Τάκιτος]].}}
==Παραπομπές==
{{παραπομπές}}
==Βιβλιοφραφία==
*[[Γουίλ Ντυράν]], Παγκόσμια ιστορία του πολιτισμού «Η Κλασσική μας κληρονομιά -Ρώμη» σσ. 506-510
[[Κατηγορία:Ρωμαίοι ιστορικοί]]
|