Τάκιτος (ιστορικός): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ μ |
μ διορθώσεις Αδριανός αντί Δομιτιανός και Νέρβας |
||
Γραμμή 16:
|διαδικτυακός τόπος =
}}
Ο '''Τάκιτος,''' [[Λατινικά|λατ.]] Τakɪtus ([[56]]- [[117]]), ήταν αξιωματούχος και ιστορικός της [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαϊκης Αυτοκρατορίας]]. Τα σωζόμενα τμήματα των δύο μεγάλων έργων: τα χρονικά ( Annales) και οι Ιστορίες αναφέρονται στην ιστορία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το θάνατο του Αυγούστου το [[14]] μ.Χ. καλύπτοντας την περίοδο από του [[Γάλβας|Γάλβα]] μέχρι του θανάτου του [[Δομιτιανός|Δομιτιανού]] και στα χρονικά περιγράφει τις βασιλείες του [[Τιβέριος|Τιβερίου]], του [[Καλιγούλας|Καλιγούλα]], του [[Κλαύδιος|Κλαυδίου]] και του [[Νέρων|Νέρωνος]].
==Βιογραφικές αναφορές==
Δεν γνωρίζουμε τον τόπο και τη χρονολογία της γεννήσεως του, ούτε ακόμη το μικρό του όνομα. ϊσως να ήταν γιος του Κορνηλίου Τακίτου, επιμελητή των αυτοκρατορικών εσόδων στη βελγική [[Γαλατία]]. Θεωρείται ότι είναι ένας από τους μεγαλύτερους Ρωμαίους ιστορικούς κι το έργο του θεωρήθηκε ως η αργυρά εποχή (Silver Age){{cref|α}} της λατινικής λογοτεχνίας. Είναι γνωστός για τη συντομία και την πυκνότητα του του Λατινικής πεζογραφίας, καθώς και τις γνώσεις του στην ψυχολογία της πολιτικής εξουσίας. Ονομάσθηκε ''delator temporis acti'', κατήγορος του παρελθόντος που μαστίγωσε μια εκατοενταετηρίδα με τη γραφή του. Ο [[Πλίνιος ο Νεότερος]] τον είχε ακούσει πολλές φορές στα δικαστήρια και θαύμαζε την «μεγαλοπρεπή ευγλωττία» του και ανακήρυξε αυτόν τον μεγαλύτερο ρήτορα της Ρώμης<ref>[[Πλίνιος ο Νεότερος]], Επιστολές ii 1, vi 6</ref> Το [[88]] ο Τάκιτος ήταν [[Πραίτωρ|Πραίτωρας]]. Έκτοτε εισήλθε στην [[Σύγκλητος|Σύγκλητο]] και ομολογεί με ντροπή του Αγρικόλας στο τέλος ότι απέφυγε να μιλήσει εναντίον της τυραννίας και ότι συμμετείχε στην καταδίκη από την Σύγκλητο των συγκλητικών θυμάτων του [[Δομιτιανός|Δομιτιανού]]<ref>[[Damnatio memoriae]]</ref> ο [[Νέρβας]] τον έκαμε [[Ύπατος|Ύπατο]] το [[97]] και ο [[Τραϊανός]] τον διόρισε ανθύπατο στην Ασία.
Γραμμή 28:
{{Quote|Μία φυλή ανθρώπων που μισούνταν για τις κακές συνήθεις οι οποίοι ονομάζονταν Χριστιανοί. Το όνομα προέρχονταν από τον Χριστό που κατά κατά τη βασιλεία του Τιβέριου έπαθε επί Ποντίου Πιλάτου, διοικητή της [[Ιουδαία]]ς. Ο [[Νέρωνα]] ενήργησε με τα συνηθισμένα του τεχνάσματα. Βρήκε μερικούς ακόλαστους και έκδοτους άθλιους που πείστηκαν να ομολογήσουν ότι ήσαν ένοχοι και με βάση τις μαρτυρίες αυτές ένας αριθμός Χριστιανών καταδικάστηκε. Αυτοί θανατώθηκα με βάναυση σκληρότητα στα δε βασανιστήρια ο Νέρων πρόσθεσε την ειρωνεία και τη γελοιοποίηση. Μερικοί καλύπτονταν με δέρματα άγριων θηρίων και αφήνονταν να κατασπαραχθούν από τους κύνες. Άλλοι σταυρώνονταν, μερικοί καίγονταν ζωντανοί, πολλοί αλειφόμενοι με εύφλεκτη ύλη καίγονταν για να χρησιμεύσουν ως φωτιστικές λαμπάδες κατά τη νύκτα.<ref> Annales,ι 11</ref>}}
==Σημειώσεις==
{{Cnote|α|
==Παραπομπές==
{{παραπομπές}}
| |||