Πρωτοχριστιανική περίοδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

==Τελετουργίες των πρώτων Χριστιανών==

Πολλοί συγγραφείς εκείνων των αιώνων μας έχουν αφήσει στοιχεία για το τρόπο λατρείας των χριστιανών τότε όπως ο [[Ιουστίνος ο Μάρτυρας|άγιος Ιουστίνος ο απολογητής]] κυρίως για την εκκλησία της Ρώμης, ο [[Τερτυλλιανός]] για την εκκλησία της Καρχηδόνας και γενικά της βόρειας Αφρικής, ο επίσκοπος [[Ιγνάτιος Αντιοχείας|Αντιόχειας Ιγνάτιος]] για την εκκλησία της Συρίας, και άλλοι.

{{Κύριο|Θεία Ευχαριστία}}

Για τη θεία ευχαριστία παρόλο που ξέρουμε ότι τελούνταν μία φορά τη βδομάδα και ότι ήταν η βάση της χριστιανικής κοινότητας έχουμε λίγες πληροφορίες για τις λεπτομέρειες της.

Αργότερα όμως από το 250 και μετά φαίνεται ότι αποκόπτεται από τα κοινά δείπνα – τις αγάπες-. Οι αγάπες παραμένουν το βράδυ αλλά η Θεία Ευχαριστία μεταφέρεται Κυριακή το πρωί.

 

{{Κύριο|Βάπτισμα (Χριστιανισμός)}}

Συνεχίζοντας στην ίδια περίοδο ο Ιουστίνος μας δίνει πληροφορίες και για το βάφτισμα. Προηγείται η κατήχηση και η αποδοχή του τρόπου ζωής των χριστιανών, προσευχές και νηστεία και του κατηχούμενου και όλης της κοινότητας. Οι βαφτισμένοι οδηγούνται σε τοποθεσία με νερό και βαφτίζονται στο όνομα της Αγίας Τριάδας. Έπειτα οδηγούνται στη κοινή σύναξη, όπου λέγονται προσευχές και ύμνοι, γίνεται ο ασπασμός, τα μέλη έτσι καλωσορίζουν τον νεοεισερχόμενο στη κοινότητά τους και μετά ακολουθείται όλη η διαδικασία της Θείας Ευχαριστίας.<ref>Ιουστίνου, α’ απολογία, κεφάλαια 61 και 65</ref>

Το βάφτισμα των νηπίων άλλες κοινότητες το δέχονταν και το πραγματοποιούσαν και άλλες όχι αν και το συχνότερο ήταν να βαπτίζουν τα νήπια για να τα εντάσσουν από νωρίς στο σώμα της Εκκλησίας. Οπωσδήποτε μετά την εποχή του [[Μέγας Κωνσταντίνος|Μεγάλου Κωνσταντίνου]] το βάφτισμα των νηπίων καθιερώθηκε.<ref>''H λειτουργική ζωή της Εκκλησίας τον β' και γ' αιώνα''. Του Στέφανου Αλεξόπουλου, δρος Θεολογίας </ref>

 

{{Κύριο|Προσευχή}}

Τη πρωτοχριστιανική περίοδο δεν υπήρχε ακόμα οργανωμένο σύστημα προσευχών καθ’όλο το 24ωρο. Υπήρχε αρκετή ελευθερία ως προς τις ώρες και τη συχνότητα προσευχής των πιστών. Στο κείμενο της ''Διδαχής'' (8.2-3), αναφέρεται ότι οι πιστοί πρέπει να λένε τη ''Κυριακή Προσευχή'' τρεις φορές τη μέρα, ενώ ο Τερτυλλιανός μιλάει για δυο επίσημες ώρες προσευχής, πρωί και βράδυ.