Ιταλοκρατία στα Δωδεκάνησα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ WPCleaner v1.33b - Fixed using Βικιπαίδεια:WikiProject Check Wikipedia (Σύνδεσμος με ίδιο κείμενο συνδέσμου) |
||
Γραμμή 23:
Μέσα στους κόλπους της Αντάντ, η Ελλάδα και η Ιταλία έγιναν σύμμαχοι. Τα συμφέροντα των δυο χωρών προκάλεσαν την προσέγγιση τους και στις 29 Ιουλίου 1919, ο [[πρωθυπουργός]] της Ελλάδας, [[Ελευθέριος Βενιζέλος]] και ο [[Υπουργός Εξωτερικών|υπουργός εξωτερικών]] της Ιταλίας, [[Τομάζο Τιττόνι]], υπέγραψαν μυστικά το διμερές [[σύμφωνο Βενιζέλου - Τιττόνι]] <ref name="Σημ.ΒενιζέλοςΤιτόννι" group="Σημ."/>. Το σύμφωνο αυτό, μεταξύ άλλων, προέβλεπε ότι η Ιταλία θα παραχωρούσε στην Ελλάδα την κυριαρχία των κατεχομένων από αυτήν νησιών, εκτός της Ρόδου. Για τη Ρόδο προβλεπόταν η διενέργεια [[δημοψήφισμα|δημοψηφίσματος]] μετά από κάποια χρόνια για να καθοριστεί η ένωση ή μη με την Ελλάδα.
Η Συνδιάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού λήγει τον Αύγουστο του 1920 με τη [[συνθήκη των Σεβρών]], η οποία υπογράφηκε μεν από τον [[σουλτάνος|σουλτάνο]] [[Μεχμέτ Στ΄]], αλλά η κυβέρνηση του [[Κεμάλ Ατατούρκ]] αρνήθηκε να την αναγνωρίσει. Ο Κεμάλ κατάφερε, σε μικρό χρονικό διάστημα, μέσα από τα συντρίμμια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας να δημιουργήσει το νέο [[Τουρκία|Τουρκικό κράτος]] που θεμελιώθηκε μέσα από τη [[
Μεταξύ των δυο συνθηκών και πιο συγκεκριμένα την 1η Μαρτίου 1921, οι Γάλλοι παραχώρησαν το Καστελλόριζο στους Ιταλούς, έναντι αδράς αμοιβής.
| |||