Γεννήθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] από γονείς ευγενείς το 1217 (κατ' άλλους το 1220). Ο πατέρας του, Κωνσταντίνος, κατείχε τη θέση του [[Κατάλογος εκκλησιαστικών αξιωμάτων#Μέγας Λογοθέτης|ΜέγαΜεγάλου Λογοθέτη]]. Σε ηλικία δεκαέξι χρονών μετοίκησε στην [[Νίκαια Βιθυνίας|Νίκαια]] όπου διδάχτηκε φιλοσοφία από τον [[Νικηφόρος Βλεμμύδης|Βλεμμύδη]]. Τιμήθηκε από τον αυτοκράτορα [[Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης|Ιωάννη Δούκα Βατάτζη]] με το αξίωμα του [[Λογοθέτης|μεγάλου Λογοθέτη]].
Το 1257 αιχμαλωτίστηκε από τον [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Δεσπότη της Ηπείρου]] [[Μιχαήλ Β' Κομνηνός Δούκας|Μιχαήλ Β'Β΄ Κομνηνό Δούκα]], όταν, ως στρατηγός του στρατού του αυτοκράτορα της Νίκαιας [[Θεόδωρος Β' Λάσκαρης|Θεοδώρου Β'Β΄ Λάσκαρη]] αντιμετώπισε τον στρατό του εξεγερμένου Μιχαήλ, με αφορμή την αντίρρησή του στην εδαφική παραχώρηση του [[Δυρράχιο|Δυρραχίου]], ως προίκα για τον γάμο των παιδιών τους. Ο Ακροπολίτης ελευθερώθηκε τελικά 2δύο χρόνια αργότερα.
Μετά την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους από τον [[Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγος|Μιχαήλ Η'Η΄ Παλαιολόγο]] (1261) τοποθετήθηκε ως δάσκαλος φιλοσοφίας και μαθηματικών. Το 1274 συμμετείχε στη [[Δεύτερη Σύνοδος της Λυών|σύνοδο της Λυών]], εν ονόματι του αυτοκράτορα, κατά την οποία ο αυτοκράτορας ανεγνώρισεαναγνώρισε τα πρωτεία του Πάπα και δέχθηκε την προσθήκη του [[filioque]] στο [[Σύμβολο της Πίστεως]]. Η έντονη αντίδραση, όμως, των υπόλοιπων ορθοδόξων της Αυτοκρατορίας οδήγησαν στηνστη ματαίωση της συμφωνίας.
Πέθανε το 1282.
Ο γιος του, [[Κωνσταντίνος Ακροπολίτης]], υπήρξε γνωστός συναξαριστής, ενώ διατέλεσε και αυτός στο αξίωμα του ΜέγαΜεγάλου Λογοθέτη.
