Μυρμηκικό οξύ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Vchorozopoulos (συζήτηση | συνεισφορές)
Vchorozopoulos (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 168:
 
Εμπορικά είναι διαθέσιμο σε διαλύματα με διάφορες [[συγκέντρωση|συγκεντρώσεις]] που κυμαίνονται μεταξύ 85 και 99% w/w<ref>Δηλ. βάρος κατά βάρος</ref><ref name=Ullmann_2009>Werner Reutemann and Heinz Kieczka “Formic Acid” in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry 2002, Wiley-VCH, Weinheim. {{DOI|10.1002/14356007.a12_013}}</ref><ref name=Balabin_2009>{{cite journal |journal=[[J. Phys. Chem. A]] |volume = 113 |issue = 17 |page = 4910 |doi=10.1021/jp9002643 |title=Polar (Acyclic) Isomer of Formic Acid Dimer: Gas-Phase Raman Spectroscopy Study and Thermodynamic Parameters |year=2009 |author=Roman M. Balabin |pmid=19344174 |pages=4910–8}}</ref>.
 
=== Από μεθανικό μεθυλεστέρα και μεθαναμίδιο ===
 
Όταν συνδυάζονται [[μεθανόλη]] με [[μονοξείδιο του άνθρακα]] με την παρουσία μιας ισχυρής [[βάση|βάσης]], παράγεται [[μεθανικός μεθυλεστέρας]], σύμφωνα με την ακόλουθη στοιχειομετρική εξίσωση<ref name=Ullmann_2009>Werner Reutemann and Heinz Kieczka "Formic Acid" in ''Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry'' 2002, Wiley-VCH, Weinheim. {{DOI|10.1002/14356007.a12_013}}</ref>:
<div style='text-align: center;'>
<math>\mathrm{CH_3OH + CO \xrightarrow{CH_3ONa} HCOOCH_3} </math>
</div>
 
Στη [[βιομηχανία]], αυτή η [[χημική αντίδραση]] πραγματοποιείται στην υγρή φάση υπό αυξημένη [[πίεση]]. Οι τυπκές συνθήκες είναι θερμοκρασία 80 °C και πίεση 40 atm. Η ευρύτερα χρησιμοποιούμενη βάση είναι το μεθανολικό νάτριο (CH<sub>3</sub>ONa). Η [[υδρόλυση]] του μεθανικού μεθυλεστέρα δίνει, στη συνέχεια, μεθανικό οξύ:
<div style='text-align: center;'>
<math>\mathrm{HCOOCH_3 + H_2O \rightleftarrows HCOOH + CH_3OH} </math>
</div>
 
Για να είναι αποτελεσματική η υδρόλυση των μεθανικού μεθυλεστέρα απαιτείται μεγάλη περίσσεια νερού. Μερικές μέθοδοι προτιμούν την έμμεση υδρόλυση του μεθανικού μεθυλεστέρα, δηλαδή την αντίδρασή του πρώτα με [[αμμωνία]], οπότε δίνει [[μεθαναμίδιο]], που με τη σειρά του υδρολύεται με τη χρήση [[θειικό οξύ|θειικού οξέος]]:
<div style='text-align: center;'>
<math>\mathrm{HCOOCH_3 + NH_3 \xrightarrow{} HCONH_2 + CH_3OH} </math><br>
<math>\mathrm{2HCONH_2 + 2H_2O + H_2SO_4 \xrightarrow{} 2HCOOH + (NH_4)_2SO_4} </math>
</div>
 
Ένα μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι η ανάγκη της διάθεσης του [[θειικό αμμώνιο|θειικού αμμωνίου]] ως παραπροϊόν. Αυτό το πρόβλημα οδήγησε κάποιους παραγωγούς μεθανικού οξέος να αναπτύξουν πιο αποτελεσματικές, ενεργειακά, μεθόδους διαχωρισμού του μεθανικού οξέος, που παράγεται με τη μέθοδο της απευθείας υδρόλυσης, από τη μεγάλη περίσσεια νερού που αυτή απαιτεί. Σε αυτήν τη μέθοδο που εφαρμόστηκε από τη γερμανική BASF, το νερό απομακρύνεται από το μεθανικό οξύ μέσω μιας [[εκχύλιση|εκχύλισης]] υγρού-υγρού με μια οργανική βάση.
 
=== Με υδρόλυση υδροκυανίου ή κάποιου μεθανικού εστέρα ===