Ικέτιδες (Ευριπίδη): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ξενοφών, Λακεδαιμονίων Πολιτεία – Αριστοτέλης, Αθηναίων Πολιτεία Dominique Colas, Η πολιτική γραφή της Δύσης, Μετ: Αλόη Σιδέρη, Εκδ. ΑΓΡΑ |
|||
Γραμμή 13:
Το [[424 π.Χ.]], δύο χρόνια πριν τη δημιουργία των Ικέτιδων, οι Θηβαίοι -σύμμαχοι της Σπάρτης- νίκησαν τους Αθηναίους στο [[Δήλιο]] και δεν άφηναν για μέρες και μέρες να πάρουν και να θάψουν τους νεκρούς τους. Το έργο αποτελεί εγκώμιο των [[Αρχαία Αθήνα|Αθηναίων]] και στιγματισμό των [[Αρχαία Θήβα|Θηβαίων]] που δεν επέτρεψαν τη ταφή των επτά στρατηγών που φονεύθηκαν εκεί. Παρά ταύτα οι μητέρες των πεσόντων στρατηγών με τη συνδρομή του Βασιλιά [[Άδραστος|Αδράστου]] του [[Αρχαίο Άργος|Άργους]] και με τη Βοήθεια του [[Θησέας|Θησέα]] κατορθώνουν να παραλάβουν και να μεταφέρουν τους νεκρούς στην Ελευσίνα όπου και τους έκαψαν. Ο μεν Άδραστος ορκίζεται αιώνια φιλία του Άργους προς την Αθήνα, η δε [[Ευάδνη]], Βασίλισσα των [[Μυκήνες|Μυκηνών]] μέσα σε μια δραματική σκηνή ρίπτεται στη πυρά του καιγόμενου συζύγου της [[Καπανέας|Καπανέα]].<ref>Σύμφωνα με τη ''[[Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου]]'', όταν έκαιγαν τη σορό του Καπανέως, έπεσε και η Ευάδνη στη νεκρική πυρά και κάηκε μαζί του, πράξη που την ανύψωσε σε σύμβολο συζυγικής αφοσιώσεως. </ref>
==Το εγκώμιο του γραπτού νόμου==
Η λειτουργία της γραφής ως διακριτικού γνωρίσματος στην αξιολόγηση των πολιτευμάτων είναι επινόηση του Ευριπίδη. Στην ομώνυμη τραγωδία εκφωνείται από τον Θησέα που πλέκει το εγκώμιο της ισονομίας, της ισότητας ενώπιον του νόμου και μέσω του νόμου. Αυτό το εγκώμιο του γραπτού νόμου είναι ακόμα πιο αξιοσημείωτο επειδή είναι καταχωρημένο μέσα σ΄ένα κειμενικό περιβάλλον όπου γίνεται επίκληση του «θείο νόμου» και του «πανελλήνιου νόμου» από τον Άδραστο, τον αρχηγό των Αργείων και τις μητέρες των επτά Αργείων αρχηγών που σκοτώθηκαν πολεμώντας εναντίον των Θηβών και των οποίων τους σορούς αρνείται να αποδώσει ο [[Κρέων]], ο άρχοντας της πόλης αυτής.{{πηγή}}
==Βιβλιογραφία==
| |||