Σαμουέλ ντε Σαμπλαίν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Samuel-de-champlain-s.jpg|thumb|300px|right|''Σαμουέλ ντε ΣαπμπλαίνΣαμπλαίν''. Φανταστικό πορτρέτο φιλοτεχνημένο το 1870 από τον γαλλοκαναδό ζωγράφο [[Τεοφίλ Αμέλ]] (Théophile Hamel, 1817–1870).]]

Ο χειμώνας στην Νήσο του Τιμίου Σταυρού ήταν ιδιαιτέρως βαρύς, και οι μισοί από τους λιγοστούς πρώτους εποίκους πέθαναν, πιθανότατα από σκορβούτο. Την άνοιξη του [[1605]], ο Σαμπλαίν μετέφερε την αποικία στην περιοχή του Κόλπου Φάντυ (Baie de Fundy), που βρίσκεται ανάμεσα στην σημερινή [[Νέα Σκωτία]] και το σημερινό [[Νιου Μπράνσγουικ]]. Εκεί, οι έποικοι ίδρυσαν το [[Πορ Ρουαγιάλ]] (Βασιλικό Λιμένα, Port-Royal). Με βάση το Πορ Ρουαγιάλ, ο Σαμπλαίν εξερεύνησε τις εκβολές του [[Άγιος Λαυρέντιος|Αγίου Λαυρεντίου]] και τα παράλια της μετέπειτα [[ΗΠΑ|Νέας Αγγλίας]]. Το [[1607]], ο Σαμπλαίν επέστρεψε στην [[Γαλλία]] μαζί με τον Ντυ Γκουά, επειδή ο βασιλιάς Ερρίκος Δ΄ αφαίρεσε από τον Ντυ Γκουά τα αποκλειστικά δικαιώματα εμπορίου με τον [[Αμερική|Νέο Κόσμο]].

Το καλοκαίρι του [[1608]], ο Σαμπλαίν προσπάθησε να εδραιώσει την νέα [[Γαλλία|γαλλική]] αποικία δημιουργώντας καλές σχέσεις με τους αυτόχθονες της περιοχής. Έκλεισε συμμαχία με τους [[Χιούρον]] με την υπόσχεση να τους βοηθήσει στον πόλεμο τους με τους [[Ιροκουά|Ιροκέζους]]. Στις [[29 Ιουλίου]] του [[1608]], ο Σαμπλαίν με δύο [[Γαλλία|Γάλλους]] στρατιώτες και 60 αυτόχθονες [[Χιούρον]] ήρθαν αντιμέτωποι με μια ομάδα [[Ιροκουά|Ιροκέζων]] σε ένα σημείο της σημερινής πολιτείας της [[ΗΠΑ|Νέας Υόρκης]]. Ο Σαμπλαίν, με μία βολή με το αρκεβούζιό του, σκότωσε δύο από τους αρχηγούς των [[Ιροκουά|Ιροκέζων]], οι οποίοι κατόπιν τράπηκαν σε φυγή. Το γεγονός αυτό ήταν η απαρχή της σύγκρουσης των [[Γαλλία|Γάλλων]] εποίκων με τους αυτόχθονες [[Ιροκουά|Ιροκέζους]], μιας διαμάχης που διήρκεσε έναν αιώνα.

Μετά την νίκη του κατά των [[Ιροκουά|Ιροκέζων]], ο Σαμπλαίν επέστρεψε στην [[Γαλλία]] για να ιδρύσει, μαζί τον Πιέρ Ντυ Γκουά και πλούσιους εμπόρους από την Ρουέν, εταιρεία για την εκμετάλλευση του εμπορίου γούνας από το [[Κεμπέκ]]. Κατά την παραμονή του στην [[Γαλλία]], ο Σαμπλαίν αρραβωνιάστηκε με την δωδεκάχρονη Ελέν Μπουλλέ (Hélène Boullé), λαμβάνοντας ως προίκα 4.500 λίβρες, ποσό πολύ σημαντικό για την εποχή εκείνη. (Ο γάμος έλαβε ισχύ δύο χρόνια αργότερα.).

Στις [[21 Μαΐου]] του [[1611]], ο Σαμπλαίν επέστρεψε και πάλι στην [[Πόλη του Κεμπέκ]]. Το καλοκαίρι του [[1611]], εξερεύνησε την περιοχή του σημερινού [[Μόντρεαλ]], όπου και τραυματίστηκε από βέλος [[Ιροκουά|Ιροκέζων]]. Το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς, αναγκάσθηκεαναγκάστηκε να επιστρέψει και πάλι στην [[Γαλλία]] για να εξασφαλίσει τα οικονομικά μέσα για την συνέχεια του εξερευνητικού του έργου. Πίσω του άφησε μόνο 16 άντρες.

Οι πιστωτές του Σαμπλαίν διέκοψαν την χρηματοδότηση της αποστολής και ο τελευταίος αναγκάστηκε να ζητήσει την παρέμβαση του βασιλιά της [[Γαλλία|Γαλλίας]] Λουδοβίκου ΙΓ΄. Το φθινόπωρο του [[1612]], ο βασιλιάς της [[Γαλλία|Γαλλίας]] διόρισε τον Σαμπλαίν υποκυβερνήτη της αποικίας της [[Νέα Γαλλία|Νέας Γαλλίας]]. Έτσι, στις [[13 Μαρτίου]] του [[1613]], ο Σαμπλαίν επέστρεψε στην [[Νέα Γαλλία]] έχοντας λάβει εντολή από τον βασιλιά να επεκτείνει και να εξασφαλίσει τις [[Γαλλία|γαλλικές]] κτήσεις στην [[Βόρεια Αμερική|Βόρειο Αμερική]]. Ο Σαμπλαίν είχε λάβει επίσης βασιλική εντολή να βρει το θαλάσσιο «βόρειο πέρασμα» προς την [[Άπω Ανατολή]]. (Κατά πάσα πιθανότητα, είχε ακούσει τους αυτόχθονες να μιλούν για τον Κόλπο Χάντσον και νόμιζε πως επρόκειτο για πορθμό που ενώνει τον [[Ατλαντικός Ωκεανός|Ατλαντικό]] με τον [[Ειρηνικός Ωκεανός|Ειρηνικό]].). Ο Σαμπλαίν δεν βρήκε το «βόρειο πέρασμα», αλλά εξερεύνησε την περιοχή γύρω από την σημερινή [[Οττάβα]]. Λίγους μήνες αργότερα, επέστρεψε ξανά στηνστη [[Γαλλία]].

Την άνοιξη του [[1615]], ο Σαμπλαίν επέστρεψε στην [[Νέα Γαλλία]] μαζί με τέσσερις ιερείς για την προώθηση του [[Καθολική Εκκλησία|καθολικισμού]] στην αποικία. Με την επιστροφή του στην [[Νέα Γαλλία]], ο Σαμπλαίν συνέχισε τις εξερευνήσεις του φθάνοντας μέχρι την λίμνη Χιούρον. Έχοντας συμμαχήσει με τους αυτόχθονες [[Χιούρον]], το καλοκαίρι του [[1615]], ο Σαμπλαίν ξεκίνησε στρατιωτική εκστρατεία για να συντρίψει τους [[Ιροκουά|Ιροκέζους]] με τους οποίους οι Χιούρον βρίσκονταν σε συνεχή πόλεμο. Η εκστρατεία είχε πενιχρά αποτελέσματα. Ο ίδιος ο Σαμπλαίν τραυματίσθηκε δύο φορές και αναγκάσθηκε να περάσει τον χειμώνα περιπλανώμενος στα δάση της περιοχής που έλεγχαν οι [[Χιούρον]].

Αφού έπεισε τον βασιλιά και τους μεγαλεμπόρους της [[Γαλλία|Γαλλίας]] για τα πλούτη της ανεξερεύνητης [[Βόρεια Αμερική|Βορείου Αμερικής]], ο Σαμπλαίν πραγματοποίησε δύο νέα ταξίδια στην [[Νέα Γαλλία]] το [[1618]] και το [[1620]]. Το [[1620]] πήρε μαζί του για πρώτη φορά και την σύζυγό του στην αποικία. Σκοπός του ήταν να βελτιώσει και να εδραιώσει την [[Γαλλία|γαλλική]] διοίκηση της αποικίας. Έτσι, από το [[1620]] βελτίωσε την οχύρωση της [[Πόλη του Κεμπέκ|Πόλης του Κεμπέκ]], η οποία τότε κατοικούνταν από μερικές δεκάδες εποίκων, και έκλεισε συνθήκη ειρήνης με ορισμένες φυλές [[Ιροκουά|Ιροκέζων]]. Το [[1624]] επέστρεψε στην [[Γαλλία]] για λίγους μόνο μήνες, προκειμένου να λάβει νέα εντολή να ανακαλύψει το πέρασμα προς τον [[Ειρηνικός Ωκεανός|Ειρηνικό]] και την [[Άπω Ανατολή]]. ΣτηνΣτη [[Γαλλία]] όμως έμεινε για πάντα η σύζυγός του, Ελέν Μπουλλέ, η οποία δεν έμελεέμελλε να ξαναδεί ποτέ τον άντρα της. (Μετά τον θάνατο του Σαμπλαίν, η Μπουλλέ έγινε καλόγρια. Πέθανε το [[1654]]).

Μέσα σε έναν χρόνο, ο Σαμπλαίν επισκεύασε και επέκτεινε τις οχυρώσεις στην [[Πόλη του Κεμπέκ]], και ίδρυσε δύο νέα οχυρά–οικισμούς, ένα σε απόσταση 15 λεύγες δυτικά της [[Πόλη του Κεμπέκ|Πόλης του Κεμπέκ]] και ένα στην θέση όπου σήμερα βρίσκεται η πόλη [[Τρουά-Ριβιέρ]] (Trois-Rivières). Οι σχέσεις του όμως με τους [[Ιροκουά|Ιροκέζους]] επιδεινώθηκαν και ο Σαμπλαίν αποφάσισε να τους επιτεθεί με σκοπό να τους εξαφανίσει ή να τους «επαναφέρει στην λογική».