Λεμφοκύτταρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα Β κύτταρα αποκρίνονται στα παθογόνα με την παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων αντισωμάτων, τα οποία εξουδετερώνουν στην συνέχεια ξένους εισβολείς όπως βακτήρια και ιούς. Ως απάντηση σε παθογόνους οργανισμούς μερικά Τ κύτταρα που ονομάζονται Τ βοηθητικά κύτταρα, παράγουν κυτοκίνες που κατευθύνουν την ανοσολογική απόκριση, ενώ άλλα κύτταρα Τ που ονομάζονται κυτταροτοξικά Τ κύτταρα, παράγουν τοξικά κοκκία που περιέχουν ισχυρά ένζυμα τα οποία επάγουν τον θάνατο στα παθογόνα- μολυσμένα κύτταρα.

Μετά την ενεργοποίησή τους τα Β και Τ κύτταρα αφήνουν μια μόνιμη κληρονομιά των αντιγόνων που αντιμετωπίζουν, υπό την μορφή των κυττάρων μνήμης. Καθ’ όλη την διάρκεια ζωής ενός ανθρώπου τα κύτταρα μνήμης θα «θυμούνται» κάθε συγκεκριμένο αντιγόνο που αντιμετώπισαν και είναι σε θέση να εξαπολύσουν μια ισχυρή και ταχεία απάντηση αν το παθογόνο αυτό εμφανιστεί ξανά.

==Χαρακτηριστικά==

Μικροσκοπικά, σε χρωματισμένο επίχρισμα περιφερικού αίματος με χρώση Wright, ένα φυσιολογικό λεμφοκύτταρο έχει ένα μεγάλο, σκουρόχρωμο πυρήνα με λίγο ή καθόλου εωσινιφιλικό [[κυτταρόπλασμα]]. Σε κανονικές συνθήκες το πάχος και η πυκνότητα του πυρήνα ενός λεμφοκυττάρου είναι περίπου το μέγεθος ενός ερυθρού αιμοσφαιρίου (περίπου 7 μm διάμετρο). Ορισμένα λεμφοκύτταρα δείχνουν μια περιπυρηνική ζώνη (ή άλω) γύρω από τον πυρήνα ή μπορούν να παρουσιάζουν μικρές διαυγής ζώνες στην μία πλευρά του πυρήνα. Τα πολυριβοσώματα είναι ένα εξέχον χαρακτηριστικό των λεμφοκυττάρων και εύκολα μπορεί να τα διακρίνει κανείς με ένα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο. Τα ριβοσώματα εμπλέκονται στην σύνθεση των πρωτεΐνών, που επιτρέπει την παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων των κυτοκινών και των ανοσοσφαιρινών από τα κύτταρα αυτά.