Βουλγαρική Εξαρχία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 19:
[[File:Sultan’s Ferman for the establishment of a Bulgarian Exarchate 1.jpg|thumb|left|160px|Το φιρμάνι ίδρυσης της Βουλγαρικής Εξαρχίας]]
Το βασικότερο όμως και πλέον επίμαχο σημείο του εν λόγω διατάγματος ήταν ο όρος που επέτρεπε την επέκταση αυτής και σε άλλες επαρχίες για δημιουργία επισκοπικών περιφερειών εφόσον "''το όλον ή τουλάχιστον τα δύο τρίτα των ορθοδόξων κατοίκων θέλουν να υπόκεινται εις την βουλγαρικήν εξαρχίαν''"<ref>[[Ανδρέας Νανάκης]],ό.π. 1993</ref>.{{cref|α}}<br>
Αυτός ο όρος ήταν τελικά η αιτία ν΄ ακολουθήσουν στη συνέχεια βουλγαρικές θηριωδίες σε βάρος ομόθρησκων λαών *Ελλήνων και Σέρβων ειδικότερα σε χωριά της Μακεδονίας στην προσπάθειά τους ν' αποσπάσουν δηλώσεις των δύο τρίτων των κατοίκων ότι είναι "''Εξαρχικοί''", αλλοιώνοντας με τον τρόπο αυτό το φρόνημα των κατοίκων, φθάνοντας έτσι στον Μακεδονικό Αγώνα και όχι μόνο.
 
Έτσι, η Εξαρχία απέκτησε επισκοπές σε όλη τη σημερινή [[Βουλγαρία]] καθώς και στην περιοχή των [[Σκόπια|Σκοπίων]] και της [[Αχρίδα]]ς, των οποίων οι κάτοικοι επέλεξαν με ψηφοφορία την προσχώρησή τους σε αυτήν.
Στις 11/23 Μαΐου 1872 ο πρώτος Έξαρχος Άνθιμος Α' μαζί με άλλους Βούλγαρους ιεράρχες ανακήρυξε μονομερώς και αντίθετα με τους Ιερούς Κανόνες την αυτοκεφαλία της Βουλγαρικής Εξαρχίας.
 
== Αντίδραση του Οικ. Πατριαρχείου ==
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο συγκάλεσε Σύνοδο, όπου κήρυξε την Βουλγαρική Εξαρχία σχισματική. Στη Μεγάλη Σύνοδο που συγκλήθηκε από τον [[Άνθιμος ΣΤ΄|Πατριάρχη Άνθιμο τον ΣΤ΄]] καταδικάζονταν ο εθνοφυλετισμός, ως αντίθετος με τους Κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας.