Αλεξίς ντε Τοκβίλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Kefim2013 (συζήτηση | συνεισφορές)
συλλογική μετάφραση του αγγλικού λήμματος από το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών
Γραμμή 102:
 
Ο Τοκβίλ υποστήριζε την φυλετική διάκριση στην Αλγερία με δυο σαφείς νομοθεσίες, μια για τους Ευρωπαίους αποίκους και μια για τον Αραβικό πληθυσμό<ref>{{lang|fr|''Travail sur l'Algérie''}}, {{lang|la|''op.cit.''}} σελ. 752 (αναφέρεται στο {{en icon}} {{Cite news|author=Olivier LeCour Grandmaison |title=Torture in Algeria: Past Acts That Haunt France – Liberty, Equality and Colony |publisher=Le Monde diplomatique |date = Ιούνιος 2001|url=http://mondediplo.com/2001/06/11torture2}})</ref>. Μια τέτοια ρύθμιση δυο βαθμίδων, θα πραγματοποιούνταν με το Διάταγμα του Crémieux το 1870 και τον κώδικα ιθαγένειας, ο οποίος επέκτεινε την Γαλλική Υπηκοότητα στους Ευρωπαίους αποίκους και Αλγερινούς Εβραίους, ενώ οι Μουσουλμάνοι Αλγερινοί θα υπάγονταν στον Μουσουλμανικό Νόμο και θα περιορίζονταν σε δεύτερης κατηγορίας υπηκοότητα.
 
==Η αντίθεση του στην εισβολή στην Καμπυλία==
Σε αντίθεση με τον Olivier Le Cour Grandmaison, ο Jean-Louis Benoît ισχυριζόταν ότι, δεδομένης της έκτασης των ρατσιστικών προκαταλήψεων κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας στην Αλγερία, ο Τοκβίλ ήταν ένας από τους «πλέον μετριοπαθείς υποστηρικτές της». Ο Benoît ισχυρίστηκε ότι ήταν λάθος να υποτεθεί πως ο Tocqueville ήταν υποστηρικτής του Bugeaud, παρά την απολογητική ομιλία του, του 1841. Φαίνεται πως ο Τοκβίλ μετρίασε τις απόψεις του μετά τη δεύτερη επίσκεψή του στην Αλγερία το 1846 και μιλώντας στο Κοινοβούλιο το 1847, άσκησε κριτική στην επιθυμία του Bugeaud να εισβάλει στην Καμπυλία.
 
Αν και ο Τοκβίλ ήταν υπέρ της διατήρησης του ιδιαίτερου παραδοσιακού νόμου, των διοικητικών δομών, των σχολείων κ.λ.π. για τους Άραβες οι οποίοι είχαν περιέλθει υπό Γαλλικό έλεγχο, χαρακτήρισε τις φυλές των [[Βέρβεροι|Βερβέρων]] (στη δεύτερη από τις Δύο Επιστολές του για την Αλγερία, [[1837]]) ως «άγριες» και ακατάλληλες για ένα τέτοιο προνόμιο. Ισχυρίστηκε πως ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισής τους είναι όχι υπό την απειλή των όπλων, αλλά μέσω της ειρηνοποιού επίδρασης του εμπορίου και της πολιτιστικής αλληλεπίδρασης.
 
Οι απόψεις του Τοκβίλ στο θέμα αυτό ήταν περίπλοκες. Αν και στην έκθεσή του για την Αλγερία ([[1841]]) επικρότησε τον Bugeaud για τον τρόπο που διεξήγαγε τον πόλεμο, κάμπτοντας την αντίσταση του Abd-el-Kader, στις Δύο Επιστολές του υποστήριξε ότι η Γαλλική στρατιωτική εμπροσθοφυλακή δεν πρέπει να διαταράξει την Καμπυλία, και σε επόμενους λόγους του και γραπτά του εξακολούθησε να αντιτίθεται σε αυτή την εισβολή.
 
Σε μια ανταλλαγή απόψεων σχετικά με την έκτακτη χρηματοδότηση του [[1846]], ο Τοκβίλ κατήγγειλε τον τρόπο με τον οποίο ο Bugeaud διεξήγαγε τις πολεμικές επιχειρήσεις και κατάφερε να πείσει το Κοινοβούλιο να καταψηφίσει τη χρηματοδότηση αυτών των στρατιωτικών επιχειρήσεων<ref>Τοκβίλ, {{lang|fr|Oeuvres completes}}, III, 1, Gallimard, 1962, σελ. 299–300).</ref>. Ο Τοκβίλ θεώρησε το σχέδιο του Bugeaud για εισβολή στην Καμπυλία, παρά την αντίθεση του Κοινοβουλίου, ως πράξη στασιαστική, για την αντιμετώπιση της οποίας η κυβέρνηση επέλεξε να επιδείξει δειλία<ref>Τοκβίλ, {{lang|fr|Oeuvres completes}}, III, 1, Gallimard, 1962, σελ. 303.</ref><ref>Τοκβίλ, {{lang|fr|Œuvres complètes}}, III, 1, Gallimard, 1962, σελ. 299–306.</ref>.
 
==Απήχηση των ιδεών του==