Μετακινήσεις πληθυσμών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Idaeananvil (συζήτηση | συνεισφορές)
Δημιουργία: Μετακινήσεις πληθυσμών
(Καμία διαφορά)

Έκδοση από την 13:56, 10 Ιουλίου 2014

Μετακίνηση πληθυσμού καλείται μετακίνηση μιας μεγάλη ομάδα ανθρώπων από μια περιοχή σε μια άλλη, συχνά κατά τον μεσαίωνα επιβάλλονταν από το κράτος με κριτήρια συνήθως την εθνικότητα και την θρησκεία. Η Εξορία είναι μια παρόμοια διαδικασία, αλλά ο ορος χρησιμοποιείται για μικρότερες ομάδες ανθρώπων ή μεμονωμένα άτομα.

Αναγκαστικές μετακινήσεις πληθυσμών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας

Η πρώιμη Οθωμανική πολιτεία χρησιμοποίησε της αναγκαστικές μετακινήσεις πληθυσμών ως εργαλείο για να σκορπίσει το αντιοθωμανικό αίσθημα στα εδάφη της και να ελέγξει το οικονομικό τοπίο. Ο όρος που χρησιμοποιείται σε Οθωμανικά έγγραφα είναι sürgün, από το ρήμα sürmek που σημαίνει εκτοπίζω.

Επί βασιλείας του Μεχμέτ I (1421) μετακινηθήκαν αναγκαστικά φυλές Τουρκομανων και Τατάρων από ασιατικά εδάφη του οθωμανικού κράτους στα Βαλκάνια. Πολλές από αυτές τις ομάδες ενταχτήκαν στις τάξεις των παραστρατιωτικών δυνάμεων κατά μήκος των συνόρων με τη χριστιανική Ευρώπη. Ταυτόχρονα, χριστιανικές κοινότητες μεταφερθήκαν από τα πρόσφατα κατακτημένα εδάφη της Βαλκανικής χρονίσου στην Ανατολία. Μεγάλου μεγέθους αλλά και μικρότερης κλίμακας μετακινήσεις από ανατολή προς δύσης και το αντίστροφο θα συνεχιστούν στα στενά των Δαρδανελίων και επί βασιλείας Μουράτ Β '(1451) και Μωάμεθ Β (1481) που επικεντρώθηκαν στη δημογραφική αναδιαρθροση των αστικών κέντρων της αυτοκρατορίας. Την Κατάκτηση της Θεσσαλονίκης από τον Μουράτ Β ακολούθησε αναγκαστική μετακίνηση μουσουλμάνων από την Ανατολία στην περιοχή του βαρδάρη. Οι μετακινήσεις πληθυσμών του Mehmet II επικεντρώθηκαν στην εκ νέου αναδιάρθρωση του πληθυσμού της πόλης της Κωνσταντινούπολης, μετά την κατάκτηση της το 1453, με προσθήκη πληθυσμών Μουσουλμάνων και Εβραίων από όλη την αυτοκρατορία.

Επί Βαγιαζίτ Β '(† 1512), το οθωμανικό κράτος χρησιμοποιεί την τακτική της μετακίνησης για να διαχειριστεί τους ετεροδόξους Qizilbash (kizilbas) μετακινώντας τους στην ανατολική Ανατολία. Η αναγκαστική μετεγκατάσταση των Qizilbash συνεχίστηκε τουλάχιστον μέχρι τα τέλη του 16ου αιώνα. Επί Σελίμ Α (1520), μεταφέρθηκαν συστηματικά έμποροι, βιοτέχνες, και επιστήμονες στην Κωνσταντινούπολη από την Ταυρίδα και το Κάιρο ενώ επιβλήθηκε η μαζική μετανάστευση μουσουλμάνων στη Ρόδο και την Κύπρο μετά την κατάκτηση τους το 1522 και το 1571, αντίστοιχα, και ταυτόχρονα την μετακίνηση ελληνοφώνων Κυπρίων στην ακτές της Ανατολίας.

Η χρήση του sürgün στην οθωμανική γραφειοκρατία του 17ου, 18ου και 19ου αιώνα (1630 μ.Χ. και μετά), είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Το οθωμανικό κράτος δεν επέβαλε αναγκαστικές μετακινήσεις πληθυσμού κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, καθώς οι πολιτικές του επεκτατισμού είχαν αλλάξει.[1]

Παραπομπές

  1. P. Hooper, Thesis, University of New Mexico