Αλεξίς ντε Τοκβίλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 61:
===Υπουργός εξωτερικών (1849)===
[[File:Commission révision Constitution 1851.JPG|thumb|300px|Ο Τοκβίλ το 1851 στην «Κοινοβουλευτική Επιτροπή για τη Συνταγματική Αναθεώρηση»]]
Υποστηρικτής του Καβενιάκ και του «κόμματος της Τάξης» (''Parti de l’Ordre''), ο Τοκβίλ, όμως, δέχτηκε την πρόσκληση να συμμετάσχει στην κυβέρνηση του Οντιλόν Μπαρρό (Odilon Barrot) ως υπουργός Εξωτερικών από τις [[3 Ιουνίου]] έως τις [[31 Οκτωβρίου]] του [[1849]]. Εκεί, κατά τη διάρκεια των ταραγμένων ημερών του Ιουνίου του 1849, μαζί με τον Ζυλ Ντυφωρέ (Jules Dufaure), υπουργό Εσωτερικών, υποστήριξε την επαναπροκήρυξη της κατάστασης πολιορκίας στην πρωτεύουσα και ενέκρινε τη σύλληψη διαδηλωτών.
Αυτή η ενεργή του στήριξη σε νόμους που περιόριζαν πολιτικές ελευθερίες έρχεται σε αντίθεση με την υπεράσπιση των ελευθεριών στο «Δημοκρατία στην Αμερική». Σύμφωνα με τον Τοκβίλ, ήταν υπέρ της τάξης ως «μιας "εκ των ων ουκ άνευ" προϋπόθεσης για τη διεξαγωγή σοβαρής πολιτικής. [Ήλπιζε] ότι θα φέρει το είδος της σταθερότητας στην πολιτική ζωή της Γαλλίας, που θα επέτρεπε τη σταθερή ανάπτυξη της ελευθερίας ανεμπόδιστη από τους σεισμούς της επαναστατικής αλλαγής<ref name="Tocqueville 2006"/>.
Ο Τοκβίλ υποστήριξε τον Καβενιάκ ενάντια στον [[Ναπολέων Γ΄|Λουδοβίκο Ναπολέοντα Βοναπάρτη]] για την προεδρική εκλογή του [[1848]]. Αντίθετος στο πραξικόπημα του Ναπολέοντα στις [[2 Δεκεμβρίου]] του [[1851]] που ακολούθησε μετά την εκλογή του, ο Τοκβίλ ήταν ανάμεσα στους βουλευτές που συγκεντρώθηκαν στο 10ο Διαμέρισμα του Παρισιού σε μία προσπάθεια να αντισταθούν στο πραξικόπημα και να δικαστεί ο Ναπολέοντας ο 3ος για «εσχάτη προδοσία», καθώς είχε παραβιάσει τα συνταγματικά όρια του αξιώματός του. Ο Τοκβίλ, αφού προφυλακίστηκε στο Βενσέν, κατόπιν αφέθηκε ελεύθερος και, έχοντας υποστηρίξει την [[Παλινόρθωση των Βουρβόνων]] έναντι της 2ης Αυτοκρατορίας του Ναπολέοντος
Ενάντια σε αυτή την εικόνα του Τοκβίλ, ο βιογράφος Joseph Epstein συμπέρανε: «Ο Τοκβίλ δεν θα μπορούσε ποτέ να εξαναγκάσει τον εαυτό του να υπηρετήσει κάποιον τον οποίο θεωρούσε σφετεριστή και δεσποτικό. Πολέμησε όσο καλύτερα μπορούσε υπέρ της πολιτικής ελευθερίας στην οποία τόσο θερμά πίστευε – είχε αφιερώσει σε αυτή, συνολικά, δεκατρία χρόνια της ζωής του [...]. Θα πέρναγε το υπόλοιπο της ζωής του παλεύοντας για το ίδιο πράγμα, αλλά κάνοντάς το πια μέσα από βιβλιοθήκες, αρχεία και το δικό του γραφείο<ref name="ReferenceA"/>». Εκεί, ξεκίνησε να συντάσσει πρόχειρα το «Το παλαιό καθεστώς και η επανάσταση» (''L'Ancien Régime et la Révolution''), δημοσιεύοντας τον πρώτο τόμο το [[1856]], αλλά αφήνοντας τον δεύτερο ανολοκλήρωτο.
| |||