Μίλαν Νέντιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Milan Nedić 1939.jpg|μικρογραφία| Μίλαν Νέντιτς]]
Ο '''Μίλαν Νέντιτς''' (''[[σερβικά]] : Милан Недић'') ([[Γκρότσκα]], [[Πριγκιπάτο της Σερβίας]] 2 Σεπτεμβρίου 1878 - [[Βελιγράδι]], [[Γιουγκοσλαβία]] 4 Φεβρουαρίου 1946) ήταν Σέρβος στρατιωτικός και πολιτικός της Γιουγκοσλαβίας. Ήταν ο αρχηγός του γενικού επιτελείου του γιουγκοσλαβικού στρατού, υπουργός του πολέμου στη Βασιλική Γιουγκοσλαβική κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός της ναζιστικής κυβέρνησης μαριονέτα-μαριονέτας της Σερβίας κατά τη διάρκεια του [[ΒΠΠ|Β΄ Παγκοσμίου πολέμου]].
 
Μετά τον πόλεμο οι Γιουγκοσλαβικές κομμουνιστικές αρχές τον φυλάκισαν. Το 1946 ανακοίνωσαν ότι ξαφνικά αυτοκτόνησε πηδώντας από ένα παράθυρο<ref>[http://books.google.com/books?id=ORSMBFwjAKcC&pg=PA190&dq=Milan+Nedić The Former Yugoslavia's Diverse Peoples: A Reference Sourcebook]</ref>. Αυτός ο ισχυρισμός έχει πρόσφατα τεθεί υπό αμφισβήτηση, με την μαρτυρία του [[Μίοντραγκ Μλαντένοβιτς]] πρώην αξιωματικός στη γιουγκοσλαβική φυλακή<ref name="novosti.rs">[http://translate.google.com/translate?sl=auto&tl=en&js=n&prev=_t&hl=en&ie=UTF-8&layout=2&eotf=1&u=http%3A%2F%2Fwww.novosti.rs%2Fvesti%2Fnaslovna%2Faktuelno.290.html%3A243363-Nedic-sahranjen-na-Centralnom-groblju novosti.rs]</ref>.
 
== ΠρόωρηΠρώιμη ζωή και στρατιωτική καριέρα ==
Γεννήθηκε στο Βελιγράδι και στο προάστιο της Γκρότσκα στις 2 Σεπτεμβρίου 1878 από τον Ρζόρτζε και την Πελαγία Νέντιτς. Ο πατέρας του ήταν ένας αρχηγός της τοπικής περιοχής και η μητέρα του ήταν δασκάλα. Ήταν η εγγονή του [[Νίκολα Μιχαήλοβιτς]] ο οποίος αναφέρεται στα γραπτά του ποιητή [[Σίμα Μιλουτίνοβιτς]] και ήταν σύμμαχος [[Καραγιώργης Πέτροβιτς|Καραγιώργη]]. Η οικογένεια Νέντιτς ζούσε αρχικά Ζαόκα κοντά [[Λαζάρεβατς]]. Δύο πρόγονοι της οικογένειας τα δύο αδέλφια, Ντάμιαν και Γκλιγκόριε ο οποίος υπερασπίστηκε την Μονή Τσοκεσίνα από τους Τούρκους κατά την [[Σερβική επανάσταση]]. Η οικογένεια έλαβε το όνομά της από την προγιαγιά που λεγοταν Νέδα και ήταν μέλος της φυλής Βασοϊέβιτσι στο [[Μαυροβούνιο]]<ref name="Glas">Glas javnosti 27 January 2006</ref>.
 
Τελείωσε γυμνάσιο στο [[Κραγκούγιεβατς]] το 1895 και εισήλθε στο χαμηλότερο επίπεδο της στρατιωτικής ακαδημίας στο Βελιγράδι. Το 1904 ολοκλήρωσε το ανώτερο επίπεδο της ακαδημίας, στη συνέχεια εντάχτηκε στον Σερβικό στρατό <ref>Ramet & Lazić 2011, p. 17.</ref> Πολέμησε με το σερβικό στρατό κατά τη διάρκεια των [[Βαλκανικοί Πόλεμοι|Βαλκανικών Πολέμων]] και έλαβε πολλά μετάλλια για την ανδρεία του. Το 1913 προήχθη στο βαθμό του αντισυνταγματάρχη . Υπηρέτησε με το σερβικό στρατό κατά τη διάρκεια του [[ΑΠΠ|Α Παγκοσμίου Πολέμου]] και είχε εμπλακεί σε ενέργειες οπισθοφυλακής κατά τη διάρκεια της [[Αλβανικός Γολγοθάς|υποχώρησης από την Αλβανία]], τον χειμώνα του 1915. ΕκείνοΤο τοίδιο έτος προήχθη στο βαθμό του συνταγματάρχη και ήταν ο νεότερος [[συνταγματάρχης]] στο σερβικό γενικό επιτελείο. Διορίστηκε σύμβουλος με διάταγμα του βασιλιά Πέτρου το 1916. Προς το τέλος του πολέμου στον Νέντιτς δόθηκε η εντολή να διοικεί μια ταξιαρχία πεζικού της περιοχής Τιμόκ<ref name="Glas"/>.
 
Με την δημιουργία του Βασιλείου Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων παρέμεινε στην διοίκηση της ταξιαρχίας πεζικού<ref name="Glas"/> το 1919 υπηρέτησε επίσης ως ντε φάκτο επικεφαλής του 4ου σώματος στρατού στην [[Κροατία]] γιατί ο ονομαστικόονομαστικός διοικητήδιοικητής του ο, Μπόζινταρ Γιάνκοβιτς]], ήταν ανάπηρος και παλαίμαχος. Ξάδελφος του Νέντιτς ήταν ο [[Δημήτριε Λιότιτς]] και είχαν αμοιβαίο φίλο τους τον [[Στάνισλαβ Κρακόβ]]<ref> Cohen 1996, p. 14.</ref>. Το 1930 προήχθη στο βαθμό του στρατηγού<ref name="Glas"/>, έπειτα διορίστηκε επικεφαλής του βασιλικού Γιουγκοσλαβικού στρατού και στο γενικό επιτελείο στρατού στο Βελιγράδι το 1934, κατείχε τη θέση αυτή μέχρι το επόμενο έτος<ref name="Glas"/>, Στις 13 Αυγούστου του 1939 διορίστηκε υπουργός του στρατού και του Ναυτικού (άμυνας)<ref>Ramet 2006, p. 107</ref><ref> Cohen 1996, p. 18.</ref>. Ο Λιότιτς αργότερα τον έφερε σε επαφή με το τμήμα "ασφαλείας του Ράιχ"<ref>Cohen 1996, p. 20</ref>.
 
Λόγω της την αποδοκιμασίααποδοκιμασίας του για μια ενδεχόμενη συμμετοχή στον πόλεμο κατά του [[Χίτλερ|Αδόλφου Χίτλερ]] και της [[Γερμανία]]ς, απολύθηκε στις 6 Νοεμβρίου 1940 από τον αντιβασιλέα Πάβλε.
 
== Κατεχόμενη Σερβία ==
Με την κατάληψη της Γιουγκοσλαβίας από τις δυνάμεις του άξοναΆξονα και τον διαμελισμόςδιαμελισμό της ο διοικητής της [[Βέρμαχτ]] αποφάσισε να αναθέσει στον Νέντιτς τη διοίκηση της γερμανικής κατεχόμενης Σερβίας προκειμένου να κατευνάσει τη σερβική αντίσταση. Όχι πολύ καιρό πριν, ο Νέντιτς είχε χάσει τον γιο του και την έγκυο νύφη του σε μια έκρηξη πυρομαχικών στο [[Σμεντέρεβο]], στην οποία έχασαν τη ζωή τους και αρκετές χιλιάδες Σέρβων. Δέχτηκε τη θέση του πρωθυπουργού στην κυβέρνηση κάλεσεκαι δημιούργησε την [[Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας Μίλαν Νέντιτς 1941|κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας]], στις 29 Αυγούστου 1941.
 
Την 1η Σεπτεμβρίου 1941 μίλησε στο Ραδιόφωνο του Βελιγραδίου, στην οποία δήλωνε την πρόθεση της διοίκησής του να «σώσει τον πυρήνα του σερβικού λαού» που περιβάλλεται από την φασιστική [[Ιταλία]], τηντη [[ναζιστική [[Γερμανία]], το Ανεξάρτητο κράτος της [[Κροατία]]ς, την [[Ουγγαρία]], [[Βουλγαρία]] και Βόσνιους μουσουλμάνους με την αποδοχή της πρότασης των Γερμανών για δημιουργία κυβέρνησης. Μίλησε επίσης εναντίον της αντίστασης ενάντια στις δυνάμεις κατοχής, γιατί υπήρχε ένας γερμανικός κανόνας ότι 50 Σέρβοι θα εκτελούνταν για κάθε έναν τραυματία Γερμανό στρατιώτη και 100 για κάθε νεκρό στρατιώτη. Επιπλέον, τουλάχιστον 300.000 Σέρβοι βίαια είχαν σταλθείσταλεί σε γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η προπαγάνδα του κράτους του χρηματοδοτήθηκε από τη Γερμανία για να προωθηθεί ο αντισημιτισμός και ο αντι-κομμουνισμός<ref>[http://chgs.umn.edu/histories/otherness/otherness2.html Belgrade's Anti-Masonic exhibition of 1941-42]</ref> ως μέσο για να δουν οι Σέρβοι αυτές τις ομάδες ως εχθρούς τους, μαζί με τους Γερμανούς.
Με την κατάληψη της Γιουγκοσλαβίας από τις δυνάμεις του άξονα και τον διαμελισμός της ο διοικητής της Βέρμαχτ αποφάσισε να αναθέσει στον Νέντιτς τη διοίκηση της γερμανικής κατεχόμενης Σερβίας προκειμένου να κατευνάσει σερβική αντίσταση. Όχι πολύ καιρό πριν, ο Νέντιτς είχε χάσει τον γιο του και την έγκυο νύφη σε μια έκρηξη πυρομαχικών στο [[Σμεντέρεβο]], στην οποία έχασαν τη ζωή τους και αρκετές χιλιάδες Σέρβων. Δέχτηκε τη θέση του πρωθυπουργού στην κυβέρνηση κάλεσε την [[Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας Μίλαν Νέντιτς 1941|κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας]], στις 29 Αυγούστου 1941.
 
Η σερβική κυβέρνηση υπό τον Νέντιτς δέχτηκε πολλούς πρόσφυγες κυρίως σερβικής καταγωγής. Οι Γερμανοί κατακτητές δεν έδειξαν κανένα σεβασμό για την εξουσία της κυβέρνησης ή τους Σέρβους, και κατά τη διάρκεια του πολέμου πάνω από 300.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη Σερβία κυρίως στααπό τα γερμανικά αντίποινα.
Την 1η Σεπτεμβρίου 1941 μίλησε στο Ραδιόφωνο του Βελιγραδίου, στην οποία δήλωνε την πρόθεση της διοίκησής του να «σώσει τον πυρήνα του σερβικού λαού» που περιβάλλεται από την φασιστική [[Ιταλία]], την ναζιστική [[Γερμανία]], το Ανεξάρτητο κράτος της [[Κροατία]]ς, την [[Ουγγαρία]], [[Βουλγαρία]] και Βόσνιους μουσουλμάνους με την αποδοχή της πρότασης των Γερμανών για δημιουργία κυβέρνησης. Μίλησε επίσης εναντίον της αντίστασης ενάντια στις δυνάμεις κατοχής, γιατί υπήρχε ένας γερμανικός κανόνας ότι 50 Σέρβοι θα εκτελούνταν για κάθε έναν τραυματία Γερμανό στρατιώτη και 100 για κάθε νεκρό στρατιώτη. Επιπλέον, τουλάχιστον 300.000 Σέρβοι βίαια είχαν σταλθεί σε γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η προπαγάνδα του κράτους του χρηματοδοτήθηκε από τη Γερμανία για να προωθηθεί ο αντισημιτισμός και ο αντι-κομμουνισμός<ref>[http://chgs.umn.edu/histories/otherness/otherness2.html Belgrade's Anti-Masonic exhibition of 1941-42]</ref> ως μέσο για να δουν οι Σέρβοι αυτές τις ομάδες ως εχθρούς τους, μαζί με τους Γερμανούς.
 
Στις 4 Οκτωβρίου του 1944 με τις επιτυχίες των Γιουγκοσλάβων Παρτιζάνων και την επίθεση τους στο Βελιγράδι, η κυβέρνηση Νέντιτς διαλύθηκε και στις 6 Οκτωβρίου ο Νέντιτς έφυγε στο [[Κιντζούχελ]] της [[Αυστρία]]ς. ΣυνελλήφθειΣυνελήφθη από τους Βρετανούς και την 1η Ιανουαρίου 1946 οι βρετανικές δυνάμεις τον παρέδωσαν στις Γιουγκοσλαβικές κομμουνιστικές δυνάμεις.
Η σερβική κυβέρνηση υπό τον Νέντιτς δέχτηκε πολλούς πρόσφυγες κυρίως σερβικής καταγωγής. Οι Γερμανοί κατακτητές δεν έδειξαν κανένα σεβασμό για την εξουσία της κυβέρνησης ή τους Σέρβους, και κατά τη διάρκεια του πολέμου πάνω από 300.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη Σερβία κυρίως στα γερμανικά αντίποινα.
 
Στις 4 Οκτωβρίου του 1944 με τις επιτυχίες των Γιουγκοσλάβων Παρτιζάνων και την επίθεση τους στο Βελιγράδι, η κυβέρνηση Νέντιτς διαλύθηκε και στις 6 Οκτωβρίου ο Νέντιτς έφυγε στο [[Κιντζούχελ]] της [[Αυστρία]]ς. Συνελλήφθει από τους Βρετανούς και την 1η Ιανουαρίου 1946 οι βρετανικές δυνάμεις τον παρέδωσαν στις Γιουγκοσλαβικές κομμουνιστικές δυνάμεις.
 
Φυλακίστηκε στο Βελιγράδι με την κατηγορία της προδοσίας. Στις 5 Φεβρουαρίου οι εφημερίδες ανέφεραν ότι η Μίλαν Νέντιτς είχε αυτοκτονήσει πηδώντας από ένα παράθυρο της φυλακής.
 
Πρόσφατα ο Μίοντραγκ Μλαντένοβιτς ένας πρώην Γιουγκοσλάβος αξιωματικός, είπε ότι στις 4 Φεβρουαρίου 1946, έλαβε μια παραγγελία για να πάρει ένα νεκρό σώμα από έναν δρόμο κοντά στην φυλακή. Όταν έφτασε εκεί, το σώμα ήταν ήδη τυλιγμένο σε μια κουβέρτα και είχε νεκρική ακαμψία,. ακολουθώνταςΑκολουθώντας τις εντολές που του δόθηκαν, πήρε το σώμα στο νεκροταφείο όπου και τάφηκε σε ένα ασυνήθιστα βαθύ τάφο. "Ποτέ δεν προσπάθησα να δω το πρόσωπο του ατόμου που κουβαλούσα", ανέφερε ο Μλαντένοβιτς, πιστεύοντας ότι ήταν ο Νένιτς<ref name="novosti.rs"/>.
 
Η Σερβική ακαδημία επιστημών και τεχνών ανακήρυξε τον Νέντιτς ως ένα από τους 100 πιο σημαντικάσημαντικούς Σέρβους<ref>[http://www.vreme.com/cms/view.php?id=330535 Not Ljotić, but Nedić]</ref>. Πορτραίτο του τοποθετήθηκε μεταξύ των άλλων πορτρέτων σέρβωνΣέρβων πρωθυπουργών στο κτίριο της κυβέρνησης της Σερβίας<ref name="Blic60159">[http://www.blic.rs/drustvo.php?id=60159 Dačić traži da se ukloni Nedićeva slika iz Vlade]</ref>. Το 2008, ο Υπουργός εσωτερικών και αναπληρωτής πρωθυπουργός [[Ίβιτσα Ντάτσιτς]] αφαίρεσε το πορτρέτο μετά από τις νεοναζιστικές πορείες που έγιναν στη χώρα<ref name="Blic60159"/>.
 
== Παραπομπές ==