Σιντάρτα Γκαουτάμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
IM-yb (συζήτηση | συνεισφορές)
εισαγωγή πλαισίου
IM-yb (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 71:
 
== Ο ιστορικός Σιντάρτα Γκαουτάμα ==
{{Βουδισμός}}
 
Ο [[Ιστορία|ιστορικός]] Σιντάρτα Γκαουτάμα είναι απλά ένας σε μια μεγάλη ακολουθία από [[Βούδας|Βούδες]], η οποία κατευθύνεται είτε προς το άχρονο παρελθόν είτε στους μακρινούς ορίζοντες του μέλλοντος. Εντούτοις ξεχώρισε —και έγινε τελικά η ηγετική μορφή του Βουδισμού— καθώς δίδαξε και σε άλλους τον τρόπο για να ακολουθήσουν την πορεία του. Μερικοί πιστεύουν ότι δεν ήταν παρά ένας άνθρωπος που βρήκε το μονοπάτι που τον οδήγησε τελικά στη φώτισή του και το δίδαξε στους μαθητές του. Άλλοι τον θεωρούν ως τον τελευταίο μιας σειράς από Βούδες που ήρθαν στον κόσμο για να κηρύξουν ή να αναβιώσουν το ''[[Ντάρμα]]'' (στα παλικά ''Ντάμα''), η οποία αποτελεί την διδασκαλία ή την οδό του Βούδα. Κάποιοι άλλοι τον θεωρούν ''[[μποντισάτβα]]'', έναν άνθρωπο που πέτυχε τη φώτιση αλλά ανέβαλε την είσοδό του στη ''[[Νιρβάνα]]'' για να βοηθήσει κι άλλους που αναζητούσαν τη φώτιση. Ο Γκαουτάμα δεν διεκδίκησε τη [[Θεός|θειότητα]], ούτε επιβεβαίωσε ότι ήταν ένθεος.
Κατά τις περισσότερες παραδόσεις , ο Σιντάρτα Γκαουτάμα γεννήθηκε στη περιοχή Τεράι του σημερινού Νεπάλ , στη βόρεια πλευρά της πεδιάδας του ποταμού [[Γάγγης|Γάγγη]] και ο πατέρας του, Σουντοντάνα, ήταν εξέχον ηγετικό μέλος (κατά ορισμένους βασιλιάς) της φατρίας των Σακύα. Λέγεται πως κατά τη γέννησή του Σιντάρτα ο σοφός Ασίτα προείδε τη μελλοντική του εξέλιξη, ο Σουντοντάνα όμως, που περίμενε να τον διαδεχθεί ο γιος του, του απέκρυψε αυτή την πρόβλεψη. Kατά την παράδοση, σε ηλικία δεκαέξι χρονών ο Σιντάρτα κέρδισε σε μια μονομαχία τη μελλοντική του γυναίκα, Γιασοντάρα, από την οποία θα αποκτήσει ένα γιο, τον Ραχούλα. Ο Σιντάρτα, αν και ζούσε πολυτελή βίο, απέκτησε εμπειρία της ανθρώπινης δυστυχίας: σε ηλικία τριάντα χρονών ταξίδεψε έξω από τον τόπο όπου ζούσε. Ο μύθος αναφέρει πως είδε διαδοχικά ένα γέρο, έναν άρρωστο, ένα νεκρό που μεταφερόταν για να αποτεφρωθεί και έναν ασκητή. <ref>Γρηγορίου Δ. Ζιάκα ,Ιστορία θρησκευμάτων Α΄ Τα Ινδικά Θρησκεύματα ,εκδ. Π. Πουρναράς, Θεσσ/ίκη 1986 ,σελ.279-283, επίσης: Claude B. Levenson, O Βουδισμός, μτφρ. Ασημίνα Μητσομπόνου,''Τί γνωρίζω;'' εκδ.Το Βήμα γνώση, Αθήνα 2007, σελ.35-36</ref>