Τζωρτζ Μπέρκλεϋ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι πρώτες του δημοσιεύσεις ήταν τα βιβλία "Arithmetica" και "Miscellanea Mathematica" το [[1707]] και στόχευαν κυρίως στην πανεπιστημιακή του καριέρα και όχι στη διατύπωση των φιλοσοφικών του αρχών. Γρήγορα διορίστηκε βοηθός στο Τρίνιτυ όπου και άρχισε να αναπτύσσει τις βάσεις της μετέπειτα φιλοσοφίας του, που κινούνταν πέριξ του Ιμματεριαλισμού. Το 1709 έγινε διάκονος και το 1710 χειροτονήθηκε ιερέας. Ανέλαβε καθήκοντα ως βιβλιοθηκάριος, νεαρός πρωθιερέας, επιμελητής και λέκτορας στη [[Θεολογία]] και στη μελέτη της αρχαίας Ελληνικής και Εβραϊκής γλώσσας. Το 1712 ο Μπέρκλεϋ αποκρυσταλλώνει την πολιτική του σκέψη διακηρύσσοντας την υποστήριξη του στους Τόρις του Ανόβερου δημοσιεύοντας τρία λήμματα με τον τίτλο "Passive Obedience" (Παθητική Υπακοή). Δεν άργησε να ταξιδέψει εκτός Ιρλανδίας τόσο ο ίδιος όσο και η φήμη του όταν πλέον έγινε γνωστός στον [[Λάιμπνιτς]] μέσω των σχολίων του (κυρίως για τον Ιμματεριαλισμό). Προσωπικότητες της εποχής όπως ο [[Τζόναθαν Σουίφτ]] (''Jonathan Swift''), και ο [[Αλεξάντερ Πόουπ]] (''Alexander Pope'') τον υποστήριξαν ποικιλοτρόπως. Δημοσίευσε διάφορα άρθρα όπως το 1715 υπέρ των εξόριστων Στιούαρτ (την εποχή των Ιακωβίνων) , και κατά των ελευθεροφρόνων στην εφημερίδα ''Guardian''<ref> Παρόμοιες απόψεις υπάρχουν στο : Αλκίφρων ή ο ασήμαντος φιλόσοφος</ref>. Η δεκαετία του 1710 αποτέλεσε μια γόνιμη περίοδο στη ζωή του με την έκδοση σημαντικών έργων όπως οι ''Τρεις διάλογοι μεταξύ Ίλα και Φιλόνοου''.

Η αμερικανική ήπειρος αποτελούσε εκείνη την εποχή τη γη της επαγγελίας τόσο για τους απλούς ανθρώπους όσο και για τους τυχοδιώκτες και καιροσκόπους. Όταν ο Μπέρκλεϋ έγινε αποδέκτης μιας κληρονομιάς αναβίωσε η πίστη του στο μέλλον της Αμερικής<ref>Σκέψεις πάνω σε αυτό το θέμα υπάρχουν στο "An Essay Towards Preventing the Ruin of Great Britain" - 1721 </ref> και το σχέδιο του για την ίδρυση ενός κολεγίου στη Βερμούδα για την εκπαίδευση νέων Αμερικανών ([[Ινδιάνοι|Ινδιάνων]]).<ref>E. Chaney, "George Berkeley's Grand Tours",''Evolution of the Grand Tour'', p. 324</ref> Όταν πλέον τα σχέδια του έγιναν γνωστά μέσω δημοσιεύσεων στον τύπο <ref> Στο έργο του : ''A Proposal for the better Supplying of Churches'', 1724 - Πρόταση για την καλύτερη προσφορά των εκκλησιών)</ref>, η αποδοχή του κοινού ήταν πλέον θετική και το κοινοβούλιο ενέκρινε ποσό 20.000 [[λίρα Αγγλίας|λιρών]]. Ο πρωθυπουργός Σερ Ρόμπερτ Γουάλποουλ τελικά παρέπεμψε τα σχέδια για την επιχορήγηση στο μέλλον. Ο Τζωρτζ Μπέρκλευ παντρεύτηκε το [[1728]] την Άννα, κόρη του αρχιδικαστή Φόρστερ και άμεσα αναχώρησε για την Αμερική όπου εγκαταστάθηκε στο [[Νιούπορτ (Ρόουντ Άιλαντ)|Νιούπορτ]] του [[Ρόουντ Άιλαντ]]. Εξακολουθώντας να αναμένει την επιχορήγηση από το Λονδίνο, αγόρασε ένα κτήμα και ξεκίνησε να κηρύττει τις φιλοσοφικές του ιδέες και να συνδράμει σε μια ομάδα φιλοσοφικών μελετητών. Όταν η επιχορήγηση για την πραγματοποίηση του φιλόδοξου σχεδίου απερρίφθη οριστικά επέστρεψε στο Λονδίνο τον Οκτώβριο του 1731.

Μετά την περιπέτεια στην Αμερική συνέχισε τη συγγραφική του δραστηριότητα στο Λονδίνο, υποστηρίζοντας τον Θεϊσμό και τον Χριστιανισμό<ref>Στο έργο του Alciphron, or the Minute Philosopher (1732)- Αλκίφρων ή ένας ασήμαντος φιλόσοφος</ref><ref> Στο έργο του : The Analyst: a Discourse addressed to an Infidel Mathematician"</ref>. Το 1734 χειροτονήθηκε επίσκοπος στο [[Δουβλίνο]] στο Κλόυν όπου και μετακόμισε. Εκεί διορίστηκε μέλος της Βουλής των λόρδων και απέκτησε τέσσερα ακόμη παιδιά (δύο γιους και δύο κόρες) που προστέθηκαν στους δύο γιούς που είχε ήδη. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ασχολήθηκε κυρίως με την έρευνα του [[κατραμόνερο|κατραμόνερου]], φαρμάκου με αντικαταρροϊκές ιδιότητες για τη θεραπεία χρόνιων παθήσεων.<ref> Στο έργο: Siris, a chain of philosophical reflections and inquiries, concerning the virtues of tar-water (1744) και στο "Farther Thoughts on Tar-water (1752).</ref><ref name = "Θ. Πελεγρίνης"> Θ. Πελεγρίνης </ref><ref>See ''[http://plato.stanford.edu/entries/berkeley/ Stanford Encyclopedia of Philosophy]''</ref>Τον Αύγουστο του 1752 τακτοποίησε όλες τις εκκρεμότητες του και πήγε στην Οξφόρδη όπου έμεινε μέχρι τον θάνατό του (1753). Ο τάφος του βρίσκεται στον καθεδρικό ναό του Χριστού. Προς τιμήν του ένα κολέγιο στο Γέηλ και ένα πανεπιστήμιο στην Καλιφόρνια φέρουν το όνομα του ([[Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϋ]])<ref>Ιστορία της δυτικής Φιλοσοφίας</ref>

Ο Μπέρκλεϋ κατ´αρχάς υποστήριζε τη βασική αρχή του [[Ιδεαλισμός|Ιδεαλισμού]] ότι για τα μόνα πράγματα που μπορούμε να αποφανθούμε είναι αυτά που προκύπτουν από τις Ιδέες που βασίζονται όμως μόνο στην εμπειρία μας δηλαδή αποκλειστικά στις αισθήσεις μας. Ως εκ τούτου οι λέξεις που χρησιμοποιούμε έχουν νόημα μόνο όταν αντιστοιχούν στην περιγραφή της εμπειρίας μας.<ref name = "Θ. Πελεγρίνης"></ref> Έτσι η πραγματικότητα ταυτίζεται με την πραγματικότητα της αντίληψης μας, ενώ η υπόσταση των πραγμάτων δεν είναι ποτέ υλικής φύσεως. Οι ιδέες είναι το μόνο συστατικό στοιχείο του κόσμου και εντοπίζονται στο νου μας και στον καθένα διαφορετικά. Το μόνο λοιπόν αυτόνομο σύστημα είναι το πνεύμα το οποίο συλλαμβάνει τις ιδέες και υπάρχει ως ανεξάρτητη οντότητα.<ref name="Θ. Πελεγρίνης"> </ref> Όπως και ο Λοκ, ο Μπέρκλεϋ λέγοντας ιδέα εννοεί την εικόνα την αισθητηριακή εμπειρία τη δευτερεύουσα ποιότητα και την έννοια. Εν κατακλείδι ο ιδεαλιστής φιλόσοφος συνοψίζει την σκέψη του σε τέσσερις άξονες: 1. Όλες οι αισθητές ποιότητες (κάθε είδους όπως ο χώρος και ο χρόνος) είναι ιδέες. 2 Δεν υπάρχει αδρανής [[ύλη]] 3. Η ύπαρξη του Θεού είναι δεδομένη και αποδείξιμη. 4. Επανερμήνευση της γλώσσας βάσει του Ιδεαλισμού.<ref> Οι ισχυρισμοί αυτοί αναπτύσσονται διεξοδικά στο έργο του : Three Dialogues between Hylas and Philonous (1734) - Τρεις διάλογοι μεταξύ Ίλα και Φιλόνου </ref> Ο Μπέρκλεϋ δεν αποδέχεται την άποψη (αλλά δεν την απορρίπτει και απολύτως), ότι τα πράγματα εξαφανίζονται και εμφανίζονται ανάλογα με το αν τα βλέπουμε ή όχι κάτι που θα ταίριαζε στον [[Σολιψισμός|σολιψισμό]], και αυτό το δηλώνει σαφώς σε πολλά σημεία του έργου του.<ref name="Πάπυρος Λαρούς"> Πάπυρος Λαρούς</ref>. Εν τέλει η βασική του φράση "Esse est percipi" (η ύπαρξη είναι η αντίληψη), περιγράφει την ουσία των σκέψεων του.