Τζωρτζ Μπέρκλεϋ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι πρώτες του δημοσιεύσεις ήταν τα βιβλία "Arithmetica" και "Miscellanea Mathematica" το [[1707]] και στόχευαν κυρίως στην πανεπιστημιακή του καριέρα και όχι στη διατύπωση των φιλοσοφικών του αρχών.<ref name = "Πάπυρος Λαρούς"></ref> Γρήγορα διορίστηκε βοηθός στο Τρίνιτυ όπου και άρχισε να αναπτύσσει τις βάσεις της μετέπειτα φιλοσοφίας του, που κινούνταν πέριξ του Ιμματεριαλισμού.<ref>Εναλλακτική ονομασία του Υποκειμενικού Ιδεαλισμού</ref> Το [[1709]] έγινε διάκονος και το 1710 χειροτονήθηκε ιερέας. Ανέλαβε καθήκοντα ως βιβλιοθηκάριος, νεαρός πρωθιερέας, επιμελητής και λέκτορας στη [[Θεολογία]] και στη μελέτη της αρχαίας Ελληνικής και Εβραϊκής γλώσσας. Το 1712 ο Μπέρκλεϋ αποκρυσταλλώνει την πολιτική του σκέψη διακηρύσσοντας την υποστήριξη του στους Τόρις του Ανόβερου δημοσιεύοντας τρία λήμματα με τον τίτλο "Passive Obedience" (Παθητική Υπακοή). Δεν άργησε να ταξιδέψει εκτός Ιρλανδίας τόσο ο ίδιος όσο και η φήμη του όταν πλέον έγινε γνωστός στον [[Λάιμπνιτς]] μέσω των σχολίων του (κυρίως για τον Ιμματεριαλισμό). Προσωπικότητες της εποχής όπως ο [[Τζόναθαν Σουίφτ]] (''Jonathan Swift''), και ο [[Αλεξάντερ Πόουπ]] (''Alexander Pope'') τον υποστήριξαν ποικιλοτρόπως. Δημοσίευσε διάφορα άρθρα όπως το 1715 υπέρ των εξόριστων Στιούαρτ (την εποχή των Ιακωβίνων) , και κατά των ελευθεροφρόνων στην εφημερίδα ''Guardian''<ref> Παρόμοιες απόψεις υπάρχουν στο : Αλκίφρων ή ο ασήμαντος φιλόσοφος</ref>. Η δεκαετία του 1710 αποτέλεσε μια γόνιμη περίοδο στη ζωή του με την έκδοση σημαντικών έργων όπως οι ''Τρεις διάλογοι μεταξύ Ίλα και Φιλόνοου''.