Βικιπαίδεια

Μονή Προυσού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 12:
Το όνομα της Μονής οφείλεται στη θαυματουργή εικόνα της «Παναγίας Προυσιώτισσας». Η εικόνα αυτή κατάγεται από την Προύσα της Μικράς Ασίας. Εικάζεται ότι είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά.Κατά την παράδοση, η Μονή ιδρύθηκε τον 9ο αιώνα (κατ' άλλους τον 12ο αιώνα, με χρονολόγηση των παλαιότερων ανεπίγαφων τοιχογραφιών του καθολικού). Την εποχή εκείνη, Αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ο [[Θεόφιλος (αυτοκράτορας)|Θεόφιλος]] ([[829]]-[[842]]), ο οποίος ήταν εικονομάχος. Η εικόνα της Παναγίας βρισκόταν σε ναό της Προύσας, αλλά υπό τον φόβο ότι θα καταστραφεί βάσει διατάγματος του Αυτοκράτορα, φυγαδεύτηκε στη [[Στερεά Ελλάδα]]. Η παράδοση συνδέει το καταφύγιο της εικόνας, τη σημερινή τοποθεσία της Μονής, με θαύματα που συνέβησαν κατά τη μεταφορά της εικόνας εκεί. Κατά την παράδοση, ο νέος που τη μετέφερε, μαζί με κάποιον υπηρέτη του, αποφάσισαν να ιδρύσουν μοναστήρι στο σημείο αυτό, καθώς διαπίστωσαν ότι ήταν αδύνατο να μετακινήσουν την εικόνα από εκεί. Οι ίδιοι έγιναν οι πρώτοι μοναχοί, με τα ονόματα Διονύσιος και Τιμόθεος.
 
==Ιστορία==
Η Μονή παρέμεινε ενεργή όλα τα χρόνια που ακολούθησαν, αν και η φήμη της δεν ήταν πολύ μεγάλη, λόγω και του δύσβατου της περιοχής. Το [[1587]] πυρκαγιά κατέστρεψε το καθολικό της Μονής. Αυτό κτίστηκε εκ νέου και υπάρχει μέχρι σήμερα. Το [[1748]] η Μονή έγινε [[Σταυροπηγιακή]]. ▼
Το 10 αιώνα μχ εντάθηκαν οι προσπάθειες της Κωνσταντινούπολης για εκχριστιανισμό και αφομοίωση των βαρβαρικών λαών της αυτοκρατορίας.Δύο ριψοκίνδυνοι μοναχοί ο Διονύσιος και ο Τιμόθεος, ακολουθώντας τις εντολές του αυτοκράτορα και του πατριαρχείου, έφτασαν στον άγριο αυτό τόπο με τους σκόρπιους ποιμενικούς πληθυσμούς, ενθουσιώδεις και με ακλόνητο σκοπό της ζωής τους να κάνουν τους κατοίκους χριστιανούς.Για να μπορέσει να γίνει αποδεκτή η νέα θρησκεία, έστησαν προσκυνητάρι και εγκαταστάθηκαν εκεί που για αιώνες χτύπαγε η ιερή καρδιά του τόπου. Εκεί από όπου ο χτύπος αυτός αντανακλούσε σε ψυχές Ελλήνων και βαρβάρων. Στη θέση του ανύπαρκτου πια Μαντείου του Οδυσσέα.Άναψαν μόνιμα και έναν πυρσό που αντανακλούσε το φως του στα βράχια και μάγεψε τους ντόπιους.
 
Εξαιτίας του πυρσού αυτού το μοναστήρι που χτίστηκε εκεί το 12ο αιώνα πήρε το όνομα " Μονή Πυρσού" ("Ορθόδοξος Συναξαριστής": Σύναξη της Παναγίας η «ἐν τῷ Πυρσῷ τῆς Εὐρυτανίας» στις 22-23 Αυγούστου).Το 1587 το καθολικό καταστράφηκε από πυρκαγιά.Αμέσως μετά ξαναχτίστηκε, διακοσμήστηκε με τοιχογραφίες και φιλοτεχνήθηκε η εικόνα της Παναγίας (1600 μχ).
Κατά την Επανάσταση του [[1821]] υπήρχε εκεί μεγάλη μοναστική [[αδελφότητα]], η οποία λειτούργησε και σχολείο. Κατά την εποχή εκείνη η Μονή αποτέλεσε καταφύγιο για πολλούς αγωνιστές ([[Λάμπρος Κατσαντώνης|Λάμπρο Κατσαντώνη]], [[Γεώργιος Καραϊσκάκης|Γεώργιο Καραϊσκάκη]], [[Μάρκος Μπότσαρης|Μάρκο Μπότσαρη]] και άλλους). Μάλιστα ο στρατηγός Καραϊσκάκης δώρισε το ασημένιο κάλυμμα της εικόνας σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη θέρμη, η οποία τον ταλαιπωρούσε και από την οποία γιατρεύτηκε κατά την παραμονή του στη Μονή. Το Σκευοφυλάκιο της Μονής διαθέτει σήμερα τα όπλα του Καραϊσκάκη.▼
 
Επειδή με τους αιώνες το όνομα έγινε από "Πυρσού", "Μπουρσού" που ακούγονταν κακόηχο, το 1845 επίσημα πλέον το μοναστήρι και το χωριό μετονομάστηκαν σε Μονή Προυσού και Προυσός αντίστοιχα ( Εφημερίδος της Κυβερνήσεως, αριθμός 80 (παράρτημα) της 28ης Δε- κεμβρίου 1836).
Αμέσως μετά την απελευθέρωση, η Μονή παρήκμασε ηθικά και υπέστη οικονομική κακοδιαχείριση, από την οποία την ανόρθωσε ο Αγιορείτης πνευματικός [[Κύριλλος Καστανοφύλλης]], ο οποίος προσεκλήθη για το σκοπό αυτό.▼
 
▲Η Μονή παρέμεινε ενεργή όλα τα χρόνια που ακολούθησαν, αν και η φήμη της δεν ήταν πολύ μεγάλη, λόγω και του δύσβατου της περιοχής. Το [[1587]] πυρκαγιά κατέστρεψε το καθολικό της Μονής. Αυτό κτίστηκε εκ νέου και υπάρχει μέχρι σήμερα. Το [[1748]] η Μονή έγινε [[Σταυροπηγιακή]].
Μεγάλο μέρος της Μονής κάηκε από τους Γερμανούς στις [[16 Αυγούστου]] του [[1944]]. Καταστράφηκαν πολλά κειμήλια, σκεύη, χειρόγραφα και βιβλία, αλλά ευτυχώς όχι και η πολύτιμη εικόνα της Παναγίας, η οποία είχε τοποθετηθεί σε κρύπτη.▼
 
▲Κατά την Επανάσταση του [[1821]] υπήρχε εκεί μεγάλη μοναστική [[αδελφότητα]], η οποία λειτούργησε και σχολείο. Κατά την εποχή εκείνη η Μονή αποτέλεσε καταφύγιο για πολλούς αγωνιστές ([[Λάμπρος Κατσαντώνης|Λάμπρο Κατσαντώνη]], [[Γεώργιος Καραϊσκάκης|Γεώργιο Καραϊσκάκη]], [[Μάρκος Μπότσαρης|Μάρκο Μπότσαρη]] και άλλους). Μάλιστα ο στρατηγός Καραϊσκάκης δώρισε το ασημένιο κάλυμμα της εικόνας σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη θέρμη, η οποία τον ταλαιπωρούσε και από την οποία γιατρεύτηκε κατά την παραμονή του στη Μονή. Το Σκευοφυλάκιο της Μονής διαθέτει σήμερα τα όπλα του Καραϊσκάκη.
Μετά τον [[Εμφύλιος Πόλεμος|Εμφύλιο Πόλεμο]] ξεκίνησε εκ νέου η ανοικοδόμηση της Μονής από τον ηγούμενο Γερμανό, η οποία συνεχίστηκε και στη δεκαετία του [[1970]] από τον τότε ηγούμενο της μονής και μετέπειτα ηγούμενο της [[Μονή Δοχειαρίου|Ιεράς Μονής Δοχειαρίου]] του [[Άγιο Όρος|Αγίου Όρους]] Γρηγόριο.▼
 
▲Αμέσως μετά την απελευθέρωση, η Μονή παρήκμασε ηθικά και υπέστη οικονομική κακοδιαχείριση, από την οποία την ανόρθωσε ο Αγιορείτης πνευματικός [[Κύριλλος Καστανοφύλλης]], ο οποίος προσεκλήθη για το σκοπό αυτό.
 
▲Μεγάλο μέρος της Μονής κάηκε από τους Γερμανούς στις [[16 Αυγούστου]] του [[1944]]. Καταστράφηκαν πολλά κειμήλια, σκεύη, χειρόγραφα και βιβλία, αλλά ευτυχώς όχι και η πολύτιμη εικόνα της Παναγίας, η οποία είχε τοποθετηθεί σε κρύπτη.
 
▲Μετά τον [[Εμφύλιος Πόλεμος|Εμφύλιο Πόλεμο]] ξεκίνησε εκ νέου η ανοικοδόμηση της Μονής από τον ηγούμενο Γερμανό, η οποία συνεχίστηκε και στη δεκαετία του [[1970]] από τον τότε ηγούμενο της μονής και μετέπειτα ηγούμενο της [[Μονή Δοχειαρίου|Ιεράς Μονής Δοχειαρίου]] του [[Άγιο Όρος|Αγίου Όρους]] Γρηγόριο.
 
==Αξιοθέατα==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Μονή_Προυσού"