Μετς (Αθήνα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Dimorsitanos (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3:
Το '''Μετς''' είναι ανατολική συνοικία της [[Αθήνα|Αθήνας]] που βρίσκεται απέναντι και νοτιοανατολικά από το [[Ζάππειο]] επί του λόφου ''Λογγίνου'', που αποτελεί νότια συνέχεια του λόφου [[Αρδηττός|Αρδηττού]].
 
Το όνομα της συνοικίας προήλθε από ονομασίαεξοχικό παλαιότατουκέντρο του εξοχικού19ου κέντρουαιώνα που βρισκόταν κοντά στον [[Ιλισσός|Ιλισσό]]. Επρόκειτο για μπιραρίαμπυραρία που είχε δημιουργήσει ο βαυαρικής καταγωγής [[Κάρολος Φιξ]] για να προωθήσει τη μπίραμπύρα του, και ονομάστηκε έτσι προς τιμήν της πόλεωςπόλης [[Μετς (Γαλλία)|Μετς]] της ΛορραίνηςΛωρραίνης και της ομώνυμης μάχης του Γαλλοπρωσσικού Πολέμου του 1870-71. Η συνοικία αυτή παλαιότερα ονομάζονταν και «παντρεμενάδικα». Εξυπηρετείται από το σταθμό του μετρό Ακρόπολη, τις στάσεις Αγία Φωτεινή, Κολυμβητήριο και Στάδιο, μεαπό τις γραμμές τρόλεϊ 2, 4, 11 και από τη στάση Ζάππειο του [[τραμ]].
 
Τα νοητά όρια του παλιού Μετς αποτελούσε το πολεοδομικό τετράγωνο που δημιουργείται από τις λεωφόρους Αρδηττού (βόρεια) και Βουλιαγμένης (δυτικά), και τις οδούς Νικηφόρου Θεοτόκη (ανατολικά) και Τριβωνιανού (νότια). Πρόκειται για τη συνοικία που εκτείνεται προ του Α΄ Νεκροταφείου. Το νοτιότερο άκρο της συνοικίας Μετς, προς την οδό Βουλιαγμένης, που εκτείνεται σε μικρότερο λόφο, παλαιότερα αποτελούσε επιμέρους μικρότερη συνοικία που λεγόταν «Πετρίτσι».
 
{{Location map | Αθήνα
Γραμμή 17:
}}
 
Στη συνοικία Μετς παλαιότερα υπήρχαν ωραίες επαύλεις που κάποιες διατηρούνται ακόμη στο βόρειο τμήμα. Επί του λόφου Λογγίνου έχει διαμορφωθεί σήμερα ένα ωραίο πάρκο αναψυχής.<br> Ενορία της συνοικίας αυτής είναι ο Ιερός Ναός της Αγίας Φωτεινής παρά τον [[Ιλισσός|Ιλισσό ποταμό]], στη [[γέφυρα της Καλλιρρόης]].
Ενορία της συνοικίας αυτής είναι ο Ι.Ν. της Αγίας Φωτεινής παρά τον [[Ιλισσός|Ιλισσό ποταμό]], στη [[γέφυρα της Καλλιρρόης]].
 
Πολλοί θεωρούν ότι στο Μετς ανήκουν και οι περιοχές πίσω από το [[Παναθηναϊκό στάδιο|Καλλιμάρμαρο Στάδιο]].
 
Πρόκειται για την περιοχή που ορίζεται από το λόφο του Αρδηττού και το κομμάτι της κοίτης του Ιλισσού που έχει διασωθεί μέχρι σήμερα - εκεί όπου βρίσκεται η εκκλησία της Αγίας Φωτεινής. Τον καιρό της Τουρκοκρατίας η περιοχή ήταν ακατοίκητη και στα ψηλά σημεία της στον Αρδηττό επάνω, υπήρχαν οι ανεμόμυλοι του Γεωργάκη, που τροφοδοτούσαν με αλεύρι την περιοχή της Αθήνας. Στη διάρκεια της Επανάστασης και της πολιορκίας της Ακρόπολης οι Τούρκοι αξιοποίησαν τους μύλους αυτούς - αναγκασμένοι όμως να τους φρουρούν με 80 έως 100 στρατιώτες τον καθένα. Ο τελευταίος από τους μύλους, που είχε σωθεί σε αρκετά καλή κατάσταση μέχρι τις μέρες μας, κατεδαφίστηκε το 1986 από τον ιδιοκτήτη του.
 
Στην πλαγιά του λόφου, έρημου ακόμα τότε από σπίτια, εγκαταστάθηκε στα 1870 η μπυραρία του Μετς, που αργότερα έδωσε το όνομάτηςόνομά της στην περιοχή. Ο ιδιοκτήτης ήταν Βαυαρός και η μπύρα είναι ένας από τους νεωτερισμούς που οι Βαυαροί έφεραν στην Ελλάδα, φτάνοντας εδώ μαζί με τον ΟθωναΌθωνα. Αργότερα η μπυραρία μετατράπηκε σε καφέ-αμάν, με σαντούρια, βιολιά, κιθάρες και κοντραμπάσα.
Κοντά στο Βατραχονήσι, όπως ονομαζόταν το νησάκι του Ιλισσού και κατ' επέκταση ολόκληρη εκείνη η κάτω περιοχή, εγκαταστάθηκαν και μερικά από τα πρώτα κέντρα διασκέδασης της Αθήνας.
 
Πρώτα εμφανίζεται εκεί το "''Αντρο των Νυμφών"'', ακολουθούν ο "''Κήπος των Ιλισσίδων Μουσών"'', ο "''Κήπος των Χαρίτων"'', καθώς και άλλα μικρά καφέ θέατρα, που μετακαλούν ξένες καλλιτέχνιδες και λειτουργούν σε αυτούς τους χώρους, προσελκύοντας πολλούς θεατές. Έτσι δημιουργείται η περιοχή των "''παριλισσίων θεάτρων"'', που τις Κυριακές συγκέντρωναν ολόκληρες οικογένειες από διάφορες περιοχές της Αθήνας.
 
Ταυτόχρονα άλλα κέντρα, λιγότερο οικογενειακά, δίνουν το όνομά της σε αυτή την περιοχή - που βαφτίζεται "''Παντρεμενάδικα"''...
Σιγά σιγά, καθώς η πόλη απλώνεται προς όλες τις κατευθύνσεις, η γειτονιά αρχίζει να πυκνοκατοικείται.
Μικρά νεοκλασικά σπίτια καλύπτουν κυρίως τις πλαγιές του λόφου, δημιουργώντας έτσι μια από τις ακραίες αθηναϊκές γειτονιές όπου εμφανίζεται ο αρχιτεκτονικός αυτός ρυθμός - στα τέλη πια του ΙΘ' αιώνα.