Αερόσακος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
P.a.a (συζήτηση | συνεισφορές) μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 10:
Ήδη από την [[Δεκαετία 1950|δεκαετία του 1950]], είχαν αρχίσει να εμφανίζονται σε ορισμένα [[Αεροπλάνο|αεροσκάφη]] παντέντες που μπορούν να θεωρηθούν ως οι πρώτοι αερόσακοι. Τελικώς, οι πρώτες εφαρμογές σε αυτοκίνητα ξεκίνησαν την [[Δεκαετία 1970|δεκαετία του 1970]].
Πρώτη η [[Ford]], το [[1971]], κατασκεύασε έναν πειραματικό στόλο οχημάτων με αερόσακους. Ακολούθησε η General Motors, το [[1973]], με επιλεγμένα για κυβερνητικές πωλήσεις μοντέλα της Chevrolet, ενώ το [[1974]] προσέφερε και επίσημα αερόσακους οδηγού / συνοδηγού στο ευρύ κοινό. Το σύστημα αυτό αποτελείτο από 2 αερόσακους μαζί (ποτέ ξεχωριστά μόνο από έναν) και διατέθηκε ως προαιρετική επιλογή, σε κάποια πολυτελή μοντέλα των εταιρειών [[Cadillac]], Buick και Oldsmobile, με χρέωση 235 [[Δολάριο ΗΠΑ|δολάρια ΗΠΑ]].<ref>[http://www.autosafetyexpert.com/defect_airbag.php?middlepage=defect_airbag.php&pagetitle=AIRBAGS www.autosafetyexpert.com/AIRBAGS]</ref> Ωστόσο, το κοινό δεν έδειξε τότε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την πατέντα αυτή και μόλις 11.000 αυτοκίνητα του ομίλου της General Motors παραγγέλθηκαν με αερόσακους τα έτη 1973 - 1976, με αποτέλεσμα η παραγωγή τους να σταματήσει το [[1976]].
Το Δεκέμβριο του [[1980]], η [[Mercedes-Benz]] επανέφερε τον αερόσακο οδηγού στην [[Mercedes-Benz W126|W126]] S-Class, αρχικά μόνο στην γερμανική αγορά και ως έξτρα, με χρέωση 1.525,50 [[Γερμανικό μάρκο|Γερμανικά μάρκα]]. Το σύστημα πλέον διαφημιζόταν ως ''«συμπληρωματικό σύστημα συγκράτησης / supplementary restraint system (S.R.S.)»'', καθώς είχε σχεδιαστεί να ενεργεί ''μαζί'' με την [[ζώνη ασφαλείας]]. Κατά το πρώτο πλήρες έτος που προσφερόταν ([[1981]]), συνολικά 2.636 αγοραστές της S-Class παρήγγειλαν αυτή την νέα πατέντα ασφαλείας. Το [[1983]] ο αερόσακος οδηγού άρχισε να προσφέρεται και σε άλλα κράτη, ενώ το [[1986]] η Mercedes-Benz άρχισε να προσφέρει και αερόσακο συνοδηγού στο ίδιο μοντέλο.
Γραμμή 52:
[[Αρχείο:Curtainairbags.JPG|thumb|300px|right|Πλευρικοί αερόσακοι κουρτίνας (side curtain airbags) με πλευρικούς αερόσακους πλευρών (side torso airbags) σε ένα [[Citroën C4]].]]
Τον Μάιο του [[1998]], η Toyota άρχισε να προσφέρει τον πρώτο '''πλευρικό αερόσακο τύπου κουρτίνας''' (side curtain airbag), ο οποίος «ξεδιπλώνεται και κατεβαίνει» από την οροφή, στο Progrés. Μέσα στο [[1998]], επίσης, λανσαρίστηκε το νέο [[Volvo S80]], που έφερε εξ αρχής τους πρώτους αερόσακους κουρτίνας για την προστασία τόσο των εμπρός, όσο και των πίσω επιβατών. Σχεδόν αμέσως έγιναν στάνταρ εξοπλισμός σε όλα τα αυτοκίνητα Volvo, από την σεζόν του [[1999]].
Οι '''πλευρικοί αερόσακοι κουρτίνας με αισθητήρα ανατροπής''' (roll-sensing side curtain airbags) εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στα μέσα του [[2002]], στα SUV [[Volvo XC90]], Ford Expedition δεύτερης γενιάς και Lincoln Navigator δεύτερης γενιάς. Μάλιστα στο XC90 είχαν, από την εισαγωγή του, την ικανότητα να προστατεύουν και τις 3 σειρές καθισμάτων - στα δίδυμα Ford Expedition και Lincoln Navigator επεκτάθηκαν στην τρίτη σειρά καθισμάτων με την εισαγωγή της τρίτης γενιάς τους, το [[2006]].
Γραμμή 77:
[[Αρχείο:Gurtairbag.jpg|thumb|right|200px|Αερόσακος σε ζώνη ασφαλείας]]
To υπερπολυτελές Toyota Crown Majesta και συγκεκριμένα η 5-η γενιά του μοντέλου, που παρουσιάστηκε στις 26 Μαρτίου [[2009]], είναι το πρώτο μοντέλο που φέρει κεντρικό πλευρικό αερόσακο μεταξύ των πίσω καθισμάτων. Ο αερόσακος αυτός βρίσκεται σε μια μεγάλη κεντρική κονσόλα ανάμεσα στα δύο πίσω καθίσματα και σε πλευρική πρόσκρουση ανοίγει μεταξύ των δύο πίσω επιβατών.
=== Αερόσακοι στις ζώνες ασφαλείας ===
Γραμμή 129:
[[Αρχείο:Air bag of front passenger seat in Škoda Fabia I.jpg|thumb|300px|right|Αερόσακος συνοδηγού (passenger airbag) σε Škoda Fabia πρώτης γενιάς (1999 - 2007).]]
Σε μία σύγκρουση, αυτό που μπορεί να προκαλέσει το θάνατο του οδηγού και του συνοδηγού, κυρίως είναι η λεγόμενη δευτερογενής σύγκρουση, κατά την οποία οι συμμετέχοντες σε αυτήν, αν δεν είναι προσδεδεμένοι, βρίσκονται ξαφνικά, για πάρα πολύ μικρό χρονικό διάστημα να «πετάνε» από τις θέσεις τους και να προσκρούουν σε τμήματα του αυτοκινήτου ([[παρμπρίζ]], τιμόνι κ.τ.λ.). Ενδεικτικά αναφέρεται, ότι σε μια σύγκρουση με 45 χιλιόμετρα / ώρα η πρόσκρουση στα διάφορα τμήματα του αυτοκινήτου ισοδυναμεί με πτώση ανθρώπου από τον 3ο όροφο μιας [[πολυκατοικία|πολυκατοικίας]] με το κεφάλι προς τα κάτω.
| |||