Κρητική λογοτεχνία της Αναγέννησης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''λογοτεχνική παραγωγή της Κρήτης '''την εποχή της [[αναγέννησηΑναγέννηση|αναγέννησηςΑναγέννησης]] είναι πλούσια ποσοτικά και ποιοτικά και σημαντική για την μετέπειτα πορεία της [[νεοελληνική λογοτεχνία|Νεοελληνικήςνεοελληνικής Λογοτεχνίαςλογοτεχνίας]]. Όπως και το μεγαλύτερο τμήμα της λογοτεχνίας της ίδιας περιόδου στην υπόλοιπη [[Ελλάδα]], είναι κυρίως έμμετρη, με την καλλιέργεια του πεζού λόγου να περιορίζεται στην εκκλησιαστική ρητορική και σε αφηγήσεις αγιολογικού περιεχομένου.

Η λογοτεχνική παραγωγή χωρίζεται σε δύο περιόδους. Η πρώτη ξεκινά από τα μέσα του 14ου αι. και καταλήγει στο [[1580]] περίπου. Ονομάζεται ''περίοδος της προετοιμασίας'', γιατί η λογοτεχνία ακόμα δεν διαφοροποιείται αισθητά από τη βυζαντινή παράδοση και τη δυτική λογοτεχνία του [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]]. Η δεύτερη, [[1580]]-[[1669]] (άλωση της Κρήτης από τους [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανούς]]), είναι η ''περίοδος της ακμής'', με φανερή την επίδραση της λογοτεχνίας της ιταλικής [[αναγέννησηΑναγέννηση]]ς.