Σαΐφ αλ-Ντάουλα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
|εικόνα = Hamdanid gold dinar, Nasir al-Dawla and Sayf al-Dawla.jpg
|μέγεθος_εικόνας =
|λεζάντα = Χρυσό [[δηνάριο]] που κόπηκε στη Βαγδάτη το 943/944, εν ονόματι των αδελφών Νασίρ αλ-Ντάουλα και Σαΐφ αλ-Ντάουλα
|τίτλος = '''Εμίρης του Χαλεπίου'''
|περίοδος_εξουσίας = [[945]]-[[967]]
Γραμμή 10:
|τόπος_στέψης =
|προκάτοχος =
|διάδοχος = [[Σαντ αλ-Ντάουλα]]
|τίτλος2 =
|περίοδος_εξουσίας2=
Γραμμή 26:
|επίγονοι =
|βασιλικός_οίκος = [[Χαμδανίδες]]
|πατέρας = [[Αμπντ Αλλάχ ιμπν Χαμντάν]]
|μητέρα =
|ημ_γέννησης = [[22 Ιουνίου]] [[916]]
Γραμμή 38:
Ο '''Αλί ιμπν Αμπου αλ-Χάιτζα Αμπντ Αλλάχ ιμπν Χαμντάν ιμπν αλ-Χαρίθ Σαΐφ αλ-Ντάουλα αλ-Ταγλιμπί''' (Αραβικά: سيف الدولة أبو الحسن ابن حمدان), πιο γνωστός απλά με το τιμητικό του προσωνύμιο («λακάμπ») '''Σαΐφ αλ-Ντάουλα''' («Ξίφος της Δυναστείας»), ήταν το πλέον εξέχον μέλος της αραβικής δυναστείας των [[Χαμδανίδες|Χαμδανιδών]],<ref name="EI2-H126"/> και ιδρυτής του ανεξάρτητου [[εμιράτο|εμιράτου]] του [[Χαλέπι|Χαλεπίου]], που περιλάμβανε τη βόρειο [[Συρία]] και τμήματα της [[Άνω Μεσοποταμία]]ς (Τζαζίρα).
 
Αρχικά ο Σαΐφ αλ-Ντάουλα υπηρέτησε υπό τον μεγαλύτερο αδερφό του, [[Νασίρ αλ-Ντάουλα]], ηγεμόνα της [[Μοσούλη]]ς, κατά τις προσπάθειες του τελευταίου να αποκτήσει τον έλεγχο όσωντων είχαναπομειναρίων απομείνει από τοτου [[Χαλιφάτο των Αββασιδών|Χαλιφάτου των Αββασιδών]] και την πρωτεύουσα [[Βαγδάτη]] στις αρχές της δεκαετίας του 940. Μετά την αποτυχία των Χαμδανιδών, ο φιλόδοξος Σαΐφ αλ-Ντάουλα έστρεψε την προσοχή του στη Συρία, όπου ενεπλάκη σε διαμάχη με τους [[Ιχσιντίδες]] της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]], που επίσης την εποφθαλμιούσαν. Μετά από δυο πολέμους εναντίον τους, κατάφερε να αποσπάσει αναγνώριση της κυριαρχίας του στη βόρειο Συρία (με πρωτεύουσα το Χαλέπι) και τη δυτική Τζαζίρα (με πρωτεύουσα τη [[Μαγιαφαρικίν]]), τόσο από τους Ιχσιντίδες όσο και από τον Χαλίφη. Κατόπιν αντιμετώπισε μια σειρά εξεγέρσεων από αραβικές φυλές της περιοχής, αλλά μέχρι το 955, έχοντας να διατηρήσει την υποστήριξη των πιο ισχυρών φυλών, ο Σαΐφ αλ-Ντάουλα κατάφερε να σταθεροποιήσει τη θέση του. Η αυλή του στο Χαλέπι έγινε σημαντικό πολιτιστικό κέντρο, και ο σημαντικός αριθμός λογοτεχνών, μεταξύ των οποίων και ο μεγάλος ποιητής [[αλ-Μουτανάμπι]], που συγκέντρωσε γύρω του εξασφάλισαν την υστεροφημία του.
 
Η φήμη του Σαΐφ αλ-Ντάουλα στηρίζεται κυρίως για τοστο ρόλο που έπαιξε στους [[Αραβοβυζαντινοί πόλεμοι|αραβοβυζαντινούς πολέμους]].: έγινε Εμφανίστηκεγνωστός ως ο μοναδικός πρόμαχος των Αράβων, που από τις αρχές του 10ου αιώνα αντιμετώπιζαν τις επιθέσεις του ανανεωμένου [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντίου]]. Στην πάλη του αυτή, ενάντια σε έναν κατά πολύ ισχυρότερο αντίπαλο, εξαπέλυσε επιδρομές βαθιά μέσα σε βυζαντινά εδάφη και κέρδισε αρκετές μάχες, έχοντας γενικά το πάνω χέρι ως το 955. Κατόπιν, υπό την ηγεσία του [[Νικηφόρος Β' Φωκάς|Νικηφόρου Φωκά]] και των ικανών του υπαρχηγών, οι Βυζαντινοί εξαπέλυσαν μια σειρά επιχειρήσεων που κατέστρεψαν τη δύναμη των Χαμδανιδών, καταλαμβάνοντας την [[Κιλικία]] και, για λίγοπροσωρινά, ακόμη και το ίδιο το [[Χαλέπι]] το 962. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του Σαΐφ αλ-Ντάουλα σημαδεύτηκαν από διαδοχικές ήττες, την δική του σωματική κατάπτωση, και την αμφισβήτηση της εξουσίας του και εξεγέρσεις από τους στενότερους συνεργάτες του. Πέθανε στις 9 Φεβρουαρίου 967, αφήνοντας πίσω του ένα αποδυναμωμένο κράτος, το οποίο το 969 έχασε την [[Αντιόχεια]] και τα συριακά παράλια και έγινε βυζαντινό [[προτεκτοράτο]].
 
== Η ζωή του Σαΐφ αλ-Ντάουλα ==