Δοκός Ύδρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|πληθυσμός =4317

|ημ.απογραφής =20012011

Στην αρχαιότητα ονομαζόταν Απεροπία, λόγω της άπειρης θέας που της προσφέρει η στρατηγική της θέση, με αυτό το όνομα αναφέρεται και από τον Παυσανία.<ref>[http://perseus.uchicago.edu/perseus-cgi/citequery3.pl?dbname=GreekTexts&getid=0&query=Paus.%202.34.10 Παυσανία, Ελλάδος Περιήγησις 2.34.10]</ref> Το ''Δοκός'', το απέκτησε κατά την Βυζαντινή περίοδο καθώς αποτελεί πέρασμα για την Ύδρα αλλά και για την Ερμιόνη, για την δεύτερη δε μέσω του [[Βούπορθμος|ΒούπορθμούΒούπορθμου]], όπως ονομαζόταν στην αρχαιότητα η σημερινή χερσόνησος Μουζάκι στην ηπειρωτική πλευρά του περάσματος. Είναι ένα από τα λίγα ελληνικά νησιά γένους αρσενικού.

Ο Δοκός στην [[απογραφή]] του [[20012011]] βρέθηκε να έχει 4317 κατοίκους. ΤηνΤον επισκέπτονται κάθε χρόνο φυσιολάτρες όπου απολαμβάνουν ελεύθερο κάμπινγκ στην βόρεια παραλία της.

Το νησί σύμφωνα με [[αρχαιολογία|αρχαιολογικές]] έρευνες είχε κατοικηθεί από την [[εποχή του χαλκού]], πριν 6.000 χρόνια. Λείψανα της εποχής εκείνης βρέθηκαν κατά μήκος όλης της παραλίας. Η πρωιμότατη κατοίκηση τηςτου Δοκού, τεκμαίρεται από την ίδρυση δύο μόνιμων εγκαταστάσεων της Πρωτοελλαδικής II περιόδου(2800-2300 π.Χ.) στη βόρεια ακτή της νήσου, επάνω στο Ακρωτήριο Μύτη Κομμένη και στη θέση Λέδεζα, ερμηνεύεται στο πλαίσιο της έντονης ναυτικής δραστηριότητας των φορέων του πρωτοελλαδικού πολιτισμού και της μεγάλης ακμής του θαλάσσιου εμπορίου, στον χώρο του Αργωσαρονικού και στο Μυρτώο πέλαγος, κατά τπτο β΄ β΄μισόμισό της 3ης χιλιετίας π.Χ.<ref>Γιάννος Λώλος, Δοκός, στο Βλαχόπουλος Ανδρέας (επιμ.), Αρχαιολογία-νησιά του Αιγαίου,εκδ.Μέλισσα, Αθήνα, 2005,σελ195-196</ref> Το [[1975]] βρέθηκε κοντά στην ακτή το αρχαιότερο γνωστό [[Ναυάγιο του Δοκού|ναυάγιο]], χρονολογημένο μεταξύ 2500-2000 π.Χ.<ref>[http://www.fhw.gr/chronos/02/mainland/gr/eh/economy/trade/index2.html Το ναυάγιο του Δοκού]</ref> Το ναυάγιο αυτό συνιστά απτή μαρτυρία μείζονος σημασίας για την άσκηση ναυτηλίας στηνευρύτερη περιοχή. Εντοπισμένο σε μικρή απόσταση από τη νότια βραχώδη ακτή του Ακρωτηρίου Κομμένη, μεγάλο μέρος του οποίου ανελκύσθηκε και μελετήθηκε από το [[Ινστιτούτο Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών]] κατά τα έτη 1989-92. Επάνω στο ίδιο ακρωτήριο, πολύ αργότερα, κατά τους ύστερους μυκηναϊκούς χρόνους, ακμάζει ένας οχυρωμένος οικισμός σημαντικής έκτασης, ενώστηενώ στη γειτονική [[Λέδεζα]] ανγνωρίζεται η ύπαρξη ισχυρού Μυκηναϊκού περιβόλου, προορισμένου για την προστασία πηγής νερού και για τη συγκέντρωση των κοπαδιών.<ref>Γιάννος Λώλος, όπ.π.σελ.196</ref>

Στα μέσα του 7ου αι,. μ.Χ. επάνω σε υψηλό οχυρό λόφο, συγκροτείται καστροπολιτεία, στη βορειοανατολική πλευρά του Όρμου Σκίντου. Φαίνεται ότι δημιουργήθηκε από φυγάδες, προερχόμενους από τις γύρω περιοχές, και υπολογίζεται οτι καταστράφηκε από τους Άραβες το φθινόπωρο τπυ 673 μ.Χ.

Στη διάρκεια των αιώνων ,και μέχρι σήμερα, ο Δοκός υπήρξε τόπος περιστασιακήςδιαμονήςπεριστασιακής διαμονής βοσκών και αλιέων, αλλά και λατόμων.<ref>όπ.π.σελ.196</ref>

Λεπτομερείς ναυτιλιακές πληροφορίες για τητον Δοκό παρέχει ο [[Ελληνικός Πλοηγός]] 2ος τόμος και ιδιαίτερα ο '''ΧΕΕ-130''' που καλύπτει όλες τις ΒΑ. ακτές της Πελοποννήσου και τον [[Αργολικός κόλπος|Αργολικό Κολπο]].