|
Δυο χιλιόμετρα περίπου νοτιότερα της Νέας Ζίχνης, στον πευκόφυτο λόφο «Τούμπα», εντοπίστηκε, με βάση διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα (αγγεία, ανάγλυφα και νομίσματα), η θέση αρχαίου οικισμού που είχε ακμάσει σε όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας.<ref>[http://www.serres.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1526&Itemid=221] Δημήτρης Κ. Σαμσάρης, Ιστορία των Σερρών κατά την αρχαία και ρωμαϊκή εποχή, Θεσσαλονίκη 1999, σ. 77-79 (Ιστoσελίδα του Δήμου Σερρών) </ref>
Η αυθεντική Ίχνα καταστράφηκε μάλλον από τους Βουλγάρους και ξαναχτίστηκε στους βυζαντινούς χρόνους σε πιο ασφαλή τοποθεσία, την σημερινή, μακρυά από την λίμνη του Αχινού και τον κάμπο. Τότε αρχίζει η μακροχρόνια ιστορία της βυζαντινής Ζίχνας.<ref>{{Cite web|url = http://gym-n-zichn.ser.sch.gr/zichni/history.htm|title = (απόσπασμα από το βιβλίο '' Η Ζίχνη δια μέσου των αιώνων '' Ι. Πραζιούτη )}}</ref> Στα [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|οθωμανικά]] χρόνια ανήκε στον καζά των [[Σέρρες|Σερρών]] στο Σαντζάκι της Θεσσαλονίκης και ονομαζόταν ''Ζίχνε - Zihne''. Το 1530 είχε 394 χριστιανικά και 35 μουσουλμανικά νοικοκυριά {{πηγή}}. Απελευθερώθηκε από τους Βουλγάρους κατά τον [[Βαλκανικοί πόλεμοι|2ο Βαλκανικό πόλεμο]], το 1913, και ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος μαζί με την πόλη των Σερρών.
Η αυθεντική Ίχνα καταστράφηκε μάλλον από τους Βουλγάρους και ξαναχτίστηκε στους βυζαντινούς χρόνους σε πιο ασφαλή τοποθεσία, την σημερινή, μακρυά από την λίμνη του Αχινού και τον κάμπο. Τότε αρχίζει η μακροχρόνια ιστορία της βυζαντινής Ζίχνας.<ref>{{Cite web|url = http://gym-n-zichn.ser.sch.gr/zichni/history.htm|title = (απόσπασμα από το βιβλίο '' Η Ζίχνη δια μέσου των αιώνων '' Ι. Πραζιούτη )}}</ref> Η ιστορία της Ν. Ζίχνης (σύμφωνα με αναφορές του Στράβωνα και εκτιμήσεις του καθηγητή Ι. Ν. Σβορώνου ξεκινά από την αρχαία Ζίχνα ή ΙΧΝAΙ, που βρίσκονται βόρεια της λίμνης και των ελών του Aχινού γύρω στο 1100 π.Χ. Σ' αυτό συμφωνούν ο Στέφανος Βυζάντιος, ο λόγιος Μ.Θ. Χρυσοχόου και ο αρχαίος ιστορικός Ηρόδοτος. Οι κάτοικοι αυτής Σάξονες, Αγριάνες και Ηδωνοί. Η αρχαία Ζίχνα βρίσκεται σε απόσταση 3 χιλιομέτρων από τη σημερινή Ν. Ζίχνη , (ή Ζελίχοβα) και βορειοδυτικά της κωμόπολης στην κορφή ενός από τους προβούνους του Μενοίκιου όρους Νομισματικοί τύποι με την αναγραφή ΙΧΝΑΙ, ΙΧΝΑΟΝ, ΙΧΝΑΙΟΝ, ΙΧΝΑΩΝ της εποχής του Αλεξάνδρου μιλούν για την ύπαρξη ισχυρής εμπορικής πόλης με το όνομα ΙΧΝΑΙ.Το όνομα Ζίχναι προήλθε σύμφωνα με το Σερραίο ιστορικό Δ. Σαμσάρη από το Ζα-Ίχναν (σλαβικό ζά"=προς) όπως Ζαβάλτα=προς βαλτά. Ο Σβορώνος λέγει ότι προέρχεται από τη φράση ΕΙΣ ΙΧΝΑΝ = Ζίχναν. Αι ΙΧΝΑΙ είναι η πόλη που στρατοπέδευσε το 334 π.Χ. ο Μ. Αλέξανδρος με τη στρατιά των Μακεδόνων και μέσω της Αμφιπόλεως εξόρμησε εναντίον των Περσών. Ο καθηγητής του Α. Π. Θεσ/νίκης Ν. Κ. Μουτσόπουλος που επισκέφθηκε το 1982 την αρχαία Ζίχνα με ομάδα ειδικών επιστημόνων έκανε έρευνες και μελέτες και έφερε στο φως έναν άγνωστο οχυρωμένο βυζαντινό οικισμό που ήταν κτισμένος πάνω στα αρχαία ερείπια της πόλης των ΙΧΝΩΝ.[[Αρχείο:Http://gym-n-zichn.ser.sch.gr/zichni/foto25.jpg|μικρογραφία|Μερική άποψη του τείχους]] Τα ευρήματα είναι αρχαία μάρμαρα, λαρνακίδια και ορισμένοι ορθογώνιοι δώμοι τραβερτίνη εντοιχισμένοι στον πύργο της εισόδου του βυζαντινού κάστρου. Αξιόλογο είναι το υπόγειο σύστημα ύδρευσης καθώς επίσης ένα προσκυνητάρι στη μνήμη της Αγίας Παρασκευής που είναι πάνω σε μια αρχαία πηγή με θεραπευτικές ιδιότητες. Επίσης σώζεται το όμορφο κτισμένο χαμάμ και δίπλα το τζαμί που χτίστηκε πάνω σε ερείπια της βυζαντινής εκκλησίας της Αγίας Αικατερίνης. Σε πολύ καλή κατάσταση διατηρείται το βυζαντινό Κάστρο που μαρτυρά τη συνέχεια της ύπαρξης δια μέσου των αιώνων της πόλης. Ο Ορλάνδος θεωρεί ότι είναι πιθανότατα κτίσμα των χρόνων του Ιουστινιανού, ίσως και προγενέστερο. Το Κάστρο αυτό είναι όμοιο με του Μυστρά. Μέσα σ' αυτό φαίνεται ότι έζησε μια δραστήρια ορθόδοξη ελληνική πόλη, που χτίζει συνεχώς καινούργιους ναούς, κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες. Ένα ακόμη σημαντικό εύρημα είναι δυο λαξευμένοι αρχαίοι τάφοι της εποχής του Αυγούστου. Επίσης ένα επιτύμβιο ανάγλυφο σε γκρίζο μάρμαρο που φυλάγεται σήμερα στο Α' Γυμνάσιο στις Σέρρες. Η επιγραφή που υπάρχει είναι του 132 μ. Χ. Ιστορικός επίσης είναι και ο τόπος της σημερινής Ν. Ζίχνης που σύμφωνα με τον Ν. Σβορώνο είναι κτισμένη πάνω στην αρχαία πόλη Ζέλεια. Αυτό φαίνεται από σειρά νομισμάτων που βρέθηκαν. Την ονομασία η πόλη την πήρε από την ονομασία του Ηλίου που λάτρευαν στην αρχαιότητα. Προέλευση της άλλης ονομασίας της Ν. Ζίχνης ( Ζελίχοβα ).
ΚΥΡΙΟΤΕΡΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΖIΧΝΑΣ
Από τα κατωτέρω, τα περισσότερα στοιχεία τα αντλούμε από γραπτά μνημεία που βρέθηκαν στο Άγιο Όρος και από αναφορές Ξένων περιηγητών και ιστορικών.
-7ος έως 11ος μ. Χ. αιώνας: Η Ζίχνα μαζί με Θεσ/νίκη, Σέρρες, Χρυσούπολη (Καβάλα) είναι οι σημαντικότερες πόλεις της Μακεδονίας και είναι παράλληλα διοικητικά και εκκλησιαστικά κέντρα, κάστρα οχυρωμένα, βάσεις στρατιωτικών επιχειρήσεων και καταφύγια αγροτικών πληθυσμών.
-9ος μ.Χ. αιώνας: Ίδρυση Επισκοπής Ζιχνών.
-12ος μ. Χ. αιώνας: Η Ζίχνα είναι πλούσια γειτονική με τις Σέρρες πόλη (Γεωγράφος Idrisi).
-13ος μ. Χ. αιώνας: Οι Φράγκοι περνούν από τη Ζίχνα (ΗΕΝRIDE VALLENCCENNES ). Τον ίδιο αιώνα αναφέρεται ανάμεσα στις οχυρές πόλεις Δράμα, Σέρρες, Χρυσούπολη (Καβάλα) & Φίλιπποι και ότι είναι στα χέρια των Βυζαντινών, που άλλοτε την αποκαλούν Πολίχνιον και άλλοτε Άστυ. Την ίδια εποχή ο Επίσκοπος Ζιχνών ιδρύει την ιστορική μονή του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στις Σέρρες, ένα προπύργιο του Ελληνισμού. Ένας ακόμη πόλος εθνικής και θρησκευτικής συσπείρωσης στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, κοντά στις Σέρρες.
-14ος μ. Χ. αιώνας: Σε χρυσόβουλο του συναυτοκράτορα Μιχαήλ Θ' του Παλαιολόγου για τη μονή Ιβήρων φαίνεται να υπάρχει το Κατεπανίκιο Ζιχνών. Υπήρχε τότε και το Κατεπανίκιο των Σερρών που ουσιαστικά είχαν τη διοίκηση της περιοχής του σημερινού Νομού Σερρών. Στην Τουρκοκρατία τα Κατεπανίκια αντιστοιχούν στους καζάδες Σερρών και Ζίχνας. Επίσης επισημαίνεται μια ολοένα αυξανόμενη κίνηση, αφιερώσεις -παραχωρήσεις γεωργικών κτημάτων σε μοναστήρια του Αγίου Όρους από Ζιχνιώτες, που με αυτό τον τρόπο κατάφεραν να τα σώσουν από κάθε ξένη διεκδίκηση(Σέρβων, Βουλγάρων, Τούρκων).
-Το 1321 ο καστροφύλακας Ζιχνών Κων/νος Αρχιραίτης προσυπογράφει έγγραφα σχετικά με την μεταβίβαση κτημάτων στην Αθωνική Μονή Χελανδαρίου.
-Το 1327-1328 μ.Χ. ο Ανδρόνικος ο Γ' έρχεται στο κάστρο της Ζίχνας που ήταν οχυρωμένο πόλισμα.
- Το 1329 μ.Χ. η επισκοπή Ζιχνών προβιβάζεται σε Μητρόπολη Ζιχνών, με την παρέμβαση του ίδιου του Αυτοκράτορα-Ανδρόνικου Γ', γεγονός που επιβεβαιώνει την κοινωνική και οικονομική ακμή της αρχαίας πόλης.
- Το 1334 μ.Χ. ο Πατριάρχης Ησαΐας αναγνώρισε την απόσπαση από την Μητρόπολη Σερρών και τον προβιβασμό της Επισκοπής Ζιχνών σε Μητρόπολη. Τότε Επίσκοπος ήταν ο Ιωακείμ που στη μονή του Ιωάννη του Προδρόμου μετονομάσθηκε σε Ιωάννης και αναδείχθηκε Άγιος της Εκκλησίας. Την ίδια εποχή μνημονεύονται έγγραφα με 11 εκκλησιαστικούς τίτλους των οφφικιαλίων της Μητροπόλεως Ζιχνών. Σημαντικό στοιχείο είναι η ύπαρξη Εβραίων στο Κάστρο που φανερώνει ένα σπουδαίο εμπορικό κέντρο της περιοχής.
ΜΕΤΑΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
- Το 1375 μ. Χ. Η Ζίχνα πέφτει στα χέρια των Τούρκων και αρχίζει η μεταβυζαντινή περίοδος της περιοχής. Μετά από 8 χρόνια το 1383, καταλαμβάνονται και οι Σέρρες. Το 1387 μ. Χ. σε γράμμα του Πατριάρχη Κων/πόλεως Νείλου προς το Μητροπολίτη Ζιχνών αναφέρεται, ότι το Άγιο 'Ορος είναι στην δικαιοδοσία της Μητρόπολης Ζιχνών.
- Το 1437 μ.Χ. βρίσκουμε τη Ζίχνα σε υπόμνημα που γράφτηκε στο Μόναχο, σε Σύνοδο που συγκλήθηκε από τον Πάπα Ευγένιο Δ'. Μεταξύ των θεμάτων ήταν και η ένωση των δύο Εκκλησιών.
- Το 1470 μ.Χ. η Ζίχνα ήταν πρωτεύουσα Ζιαμετίου με επικεφαλής το Σούμπαση. Αυτή την εποχή έχουμε στο Κάστρο δύο κοινότητες, τη μουσουλμανική με 32 σπίτια και τη Χριστιανική με 393. Περίπου 2500 ψυχές. Για το λόγο αυτό υπάρχει σημαντικό υλικό στην Προεδρία του συμβουλίου του Πατριαρχείου της Κων/πολης.
- Στα τέλη του 15ου αιώνα συγκριτικά η Ζίχνα με τη Δράμα σε πληθυσμό είναι μεγαλύτερη: Ζίχνα 2.668 ψυχές, Δράμα 1.459. Το ελληνικό στοιχείο της Ζίχνας ήταν δυναμικό και η παρουσία του αφάνταστα αισθητή, ενώ στη Δράμα η σχέση ήταν αντίστροφη. Αυτό επιβεβαιώνεται και από μελέτη του Τ. Θεοδωρίδη που έκανε για τα χρόνια 1467-1637 μ. Χ. Το 1503 μ.Χ. υ Μητροπολίτης Ζιχνών Παχώμιος γίνεται Οικουμενικός Πατριάρχης. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟ IΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΤΕ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΟ ΕΘΝΟΣ.
- Το 1518 μ. Χ. πολυμελής ακολουθία του Οικουμενικού Πατριαρχείου φτάνει στη Μόσχα επικεφαλής της οποίας είναι ο εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Μητροπολίτης Ζιχνών Γρηγόριος. Από τις μαρτυρίες της εκκλησίας φαίνεται η στενότατη σχέση του Πατριαρχείου και της Μητροπόλεως Ζιχνών.
- Το 17ο αιώνα από εκκλησιαστικές μαρτυρίες φαίνονται οι δυσχέρειες, που περνούσε το Ελληνικό στοιχείο από τους Τούρκους που είχαν εκεί ισχυρή τουρκική διοίκηση, που ήταν και έδρα αγά της περιοχής. Αξίζει όμως να αναφερθεί, ότι την ίδια εποχή η Ζίχνα φημίζεται για τα περίφημα ποτήρια και τους κεσέδες της. Είναι η πιο πλούσια πύλη της Ανατολικής Μακεδονίας με τα τζαμιά, τις εκκλησίες, τα πολλά μαγαζιά, το λουτρό και τα χάνια.
-Το 1655 μ. Χ. η Μητρόπολη Ζιχνών ενώνεται με τη Μητρόπολη Νευροκοπίου.
-Το 1663 μ.Χ. η ίδια Μητρόπολη προσαρτάται στη Μητρόπολη Δράμας - Φιλίππων με την ονομασία Μητρόπολη Δράμας - Φιλίππων - Ζιχνών & Νευροκοπίου.
- Το 17ο αιώνα, μια σημαντική πληροφορία είναι ότι δεν υπάρχουν αναφορές της εκκλησίας ούτε για τη Νιγρίτα ούτε για το Σιδηρόκαστρο, ενώ η Ζίχνα έχει ήδη συμπληρώσει μια ιστορική εκκλησιαστική παρουσία 9 αιώνων σαν έδρα Επισκοπής και Μητρόπολης.
ΣΥΓΧΡΟΝΗ IΣΤΟΡΙΑ
- Μέσα στο 18ο & 19ο αιώνα αναφορά στη Μητρόπολη Ζιχνών γίνεται το 1821, που Μητροπολίτης Ζιχνών είναι ο Θεοδόσιος, ενώ στον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα παίζει σπουδαίο ρόλο η Ζίχνα σαν ορμητήριο και σταθμός ανασύνταξης των αγωνιστών του Εμ. Παπά και του Νικοτσάρα, που κατέβηκε από τον Όλυμπο. ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝ1ΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΖΙΧΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΤΣΑΡΑ, ΠΟΥ ΣΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΜΕ 500 ΑΝΔΡΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕ ΤΙΣ 25.000 ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΤΩΝ ΜΠΕΗΔΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ (1807).[[Αρχείο:Http://gym-n-zichn.ser.sch.gr/zichni/foto22.JPG|μικρογραφία|Το παλιό γεφύρι του Αγγίτη , όπου κατα παράδοση δόθηκε η περίφημη μάχη του Νικοτσάρα με τους Τούρκους.]]
- Το 1831 επισκέφθηκε τη Ζίχνα ο Γάλλος COUSINERY που εντυπωσιάσθηκε από τον πλούτο της και επισημαίνει ότι οι κάτοικοι ταν κατά το πλείστον Έλληνες.
- Το 1832 στην ευρύτερη περιοχή της Ζίχνας και συγκεκριμένα στην Πρώτη γεννήθηκε ο Ιωακείμ ΙΙαπακωνσταντινου ο μετέπειτα Πατριάρχης Κων/πόλεως ως Νεόφυτος Η'. Την ίδια εποχή έχουμε μετακόμιση των κατοίκων της Ζίχνας στη Ν. Ζίχνη, που είχε άφθονα νερά και ίσως, εξ αιτίας της φοβερής επιδημίας πανώλης, που αποδεκάτισε πολλούς από τους κατοίκους.
- Γύρω στα 1850 αρχίζει, σύμφωνα με μελέτες του επίκουρου καθηγητή του ΑΠΘ Ελ. Βαβλιάκη η κατασκευή των 3 συστημάτων ύδρευσης QΑΝΑΤ (κανάτ) στις κοιλάδες βόρεια της Ν. Ζίχνης. Με έρευνες που έγιναν από τον ίδιο το 1986 στο ένα από αυτά λέγει ... ότι είναι υπόγειο σύστημα ύδρευσης, σε ξηρή κοιλάδα, ένα από τα ελάχιστα ενεργά της περιοχής, που περιγράφεται σαν τετράγωνο τούνελ πλευράς 1.5 μ. και μήκους 4 χιλιομέτρων και στον πυθμένα αυτού υδροφόρος σκεπαστός πέτρινος αγωγός 40Χ15 εκατ. και ανά 10 μ. σε μορφή λόφου προβάλλει στη μέση της κοιλάδας και ένα πέτρινο πηγάδι βάθους 7-15 μ. που συνδέεται με το τούνελ για τον καθαρισμό του... Σύμφωνα δε με την άποψη του ίδιου καθηγητή, το σύστημα αυτό πρέπει οπωσδήποτε να ερευνηθεί εκτεταμένα, γιατί έχει αξιόλογη και μοναδική τεχνική και η μελέτη του μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά στη σύγχρονη τεχνική των δικτύων ύδρευσης, Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι το σύστημα QΑΝΑΤ επινοήθηκε από τους Πέρσες τον 7ο αιώνα και αποτελεί σήμερα το κύριο σύστημα υδροδότησης της Ν. Ζίχνης. Ένα παρόμοιο αλλά αδρανές σύστημα υπάρχει και στην αρχαία Ζίχνα που χρονολογείται από τη Βυζαντινή εποχή.
-Το 1877 ο Ν. Φιλιππίδης στον Παρνασσό αναφέρεται στη μεσαιωνική πόλη Ζίχνα που είναι γειτονική με τη Ζελίχοβα, τη σημερινή Ν. Ζίχνη. Ο δε Ν. Σχοινάς για την ίδια εποχή γράφει ότι η Ν. Ζίχνη είναι πρωτεύουσα του διαμερίσματος της Ζίχνης (Φυλλίδας) με 4000 κατοίκους χριστιανούς και μωαμεθανούς. Επίσης είναι έδρα Επάρχου.Στοιχείο συγκλονιστικό είναι ότι οι Έλληνες της Ζελίχοβας υποχρεώνονταν βάναυσα να μιλούν τουρκικά, όμως κατάφεραν να διατηρήσουν την Ελληνική γλώσσα και τις παραδόσεις και τα ήθη και έθιμα του Ελληνισμού, πηγαίνοντας στα Ελληνικά Σχολεία που υπήρχαν στην πόλη.
- Με την ανατολή του 20ου αιώνα η παρουσία της Ζίχνας γίνεται αισθητή με τη συμβολή της στο Μακεδονικό αγώνα, αφού το κύριο πεδίο του ένοπλου αγώνα στα ανατολικά ήταν η Ζίχνα και οι Σέρρες, που σχημάτιζαν μια συνεχή ζώνη στα κράσπεδα του Ελληνισμού. Συγκεκριμένα στην Ανατ. Μακεδονία η οργάνωση είχε στηριχθεί στους γενναίους τοπικούς αρχηγούς. Στις Σέρρες, την Αλιστράτη και τη Ζίχνα αναφέρονται ο Ζέρβας (Δούκας), Μάρτσιος, Μπουλασίκης, Τζουβαλτζής. Την ίδια εποχή (15-6-1907) γεννιέται στην Πρώτη Φυλλίδας, ο τέως πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κων/νος Καραμανλής ένας από τους μεγαλύτερους πολιτικούς της νεότερης Ελλάδας, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πολιτική μας ζωή μέχρι τα τέλη του αιώνα. Η Ν. Ζίχνη δε, απετέλεσε την αρχή της πορείας του, προσφέροντας στα σχολεία της τη βασική του μόρφωση.[[Αρχείο:Http://gym-n-zichn.ser.sch.gr/zichni/foto23.JPG|μικρογραφία| Δούκας Γ. Δούκας ( Καπετάν Ζέρβας ) ]]
- Το 1912 ο Εθνομάρτυρας Μητροπολίτης Χρυσόστομος που την εποχή αυτή είναι Μητροπολίτης Δράμας, Φιλίππων, Ζιχνών και Νευροκοπίου, κτίζει το Α' Δημοτικό Σχολείο Ν. Ζίχνης.
- Το 1913 (1 Ιουλίου) τα νικηφόρα Ελληνικά στρατεύματα ελευθερώνουν τη Ν. Ζίχνη και την ευρύτερη περιοχή της Ζίχνας.
- Το 1924 ανασυνεστήθη η Μητρόπολη Ζιχνών υπό του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ζ', με Μητροπολίτη τον από Περγάμου Πρόσφυγα Αλέξανδρο Δηλανά.
- Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος παίζει καθοριστικό ρόλο για τη μετέπειτα πορεία της Ν. Ζίχνης. Στο τέλος του η Ν. Ζίχνη βγαίνει θανάσιμα πληγωμένη και αυτό φαίνεται στα επόμενα χρόνια και ιδιαίτερα ανάμεσα στο 1960 - 1970 που χάνει το μισό σχεδόν πληθυσμό της από αστυφιλία και μετανάστευση, διατηρώντας και στις μέρες μας το θλιβερό ρεκόρ του μεγαλύτερου ποσοστού αστυφιλίας.
- Το 1952 ενώθηκε η Μητρόπολη Ζιχνών με τη Μητρόπολη Νευροκοπίου .
- Στοιχείο σημαντικό της Μητρόπολης Ζιχνών είναι και η ανάδειξη δύο Αγίων της Εκκλησίας μας. Το δεύτερο Μυροβλύτη της Αγίας Ελληνικής Μακεδονίας μετά τον Άγιο Δημήτριο, τον Όσιο Θεόφιλο εκ Ζίχνης και τον Όσιο Ιωάννη Επισκόπου Ζιχνών. Πολύ αξιόλογο είναι το έργο που πρόσφεραν στα δύσκολα χρόνια της σύγχυσης και της σκλαβιάς και οι δύο αυτοί τοπικοί άγιοι. Η σπουδαιότητα αυτή φαίνεται από τα αρχεία του Πατριαρχείου Κων/πόλεως και του Αγίου Όρους.[[Αρχείο:Http://gym-n-zichn.ser.sch.gr/zichni/foto21.JPG|μικρογραφία|Ο Όσιος Θεόφιλος ο Μυροβλύτης (τοιχογραφία της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος του Αγίου Όρους , 18ου αιώνα )]]
== Παραπομπές ==
{{Παραπομπές}}
2.<ref>{{Cite web|url = http://gym-n-zichn.ser.sch.gr/zichni/history.htm|title = (απόσπασμα από το βιβλίο '' Η Ζίχνη δια μέσου των αιώνων '' Ι. Πραζιούτη )}}</ref> <nowiki>''</nowiki>Η Ζίχνη δια μέσου των αιώνων <nowiki>''</nowiki> Ι. Πραζιούτη{{χωριό-επέκταση}}
{{χωριό-επέκταση}}
| 