Άιγκερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η πρώτη ανάβαση στο Άιγκερ έγινε από τους Ελβετούς οδηγούς [[Κρίστιαν Άλμερ]] και Πήτερ Μπόρεν και από τον Ιρλανδό [[Τσαρλς Μπάρινγκτον]], που αναρριχήθηκαν τη δυτική πλαγιά στις 11 Αυγούστου 1858. Στη βόρεια όψη, 1.800 μέτρων ([γΓερμανικάΓερμανικά]]: ''Nordwand,'' "βόρειος τοίχος"), αναρριχηθηκε για πρώτη φορά το 1938 μια Αυστρογερμανική αποστολή καιείναιμίακαιείναι μία απότις έξι μεγάλες βόρειες όψεις των Άλπεων<ref>Reinhold Messner, ''The Big Walls: From the North Face of the Eiger to the South Face of Dhaulagiri'', p. 41</ref>. Από το 1935, τουλάχιστον 64 ορειβάτες πέθαναν στην προσπάθειά τους να αναρριχηθούν στη βόρεια όψη, προσδίδοντας στην όψη το γερμανικό προσωνύμιο ''Mordwand'', ο θανατηφόρος τοίχος δηλαδή<ref name="Venables">{{cite news | last = Venables| first = Stephen| title = The Eiger is my kind of therapy | publisher = The Sunday Times | date = 2006-08-27 | url = http://www.timesonline.co.uk/tol/news/article620497.ece | accessdate = October 26, 2008 | location=London}}</ref>.

Από το [[Κλάινε Σάιντεγκ]] σιδηροδρομική σήρραγγα διατρέχει το Άιγκερ, και δύο εσωτερικοί σταθμοί παρέχουν εύκολη πρόσβαση σε θέα από την πλαγιά του βουνού Ο [[σιδηρόδρομος]] τερματίζει στο terminates in the [[Γιούνγκφραουγιοχ]], μεταξύ του του Μουντς και του Γιούνγκφραου, στον υψηλότερο σταθμό της [[ΕυρώπηςΕυρώπη]]ς.