Άρον Νίμζοβιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Έγραψε τρία βιβλίαβιβλίαγια πάνω στηντη σκακιστική στρατηγική: ''Mein System'' ([[Το Σύστημα μου]]) (1925), ''Die Praxis meines System'' (Η πρακτική του συστήματός μου) και ''Die Blockade'' (Το Μπλοκάρισμα). Το τελευταίο είναι δυσεύρετο στα [[αγγλική γλώσσα|Αγγλικά]], πάντως αρκετό από το περιεχόμενο έχει καλυφθεί και στο ''Σύστημα μου''. Λέγεται ότι 99% των μεγάλων σκακιστών έχουν διαβάσει ''Το Σύστημα μου''. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να το θεωρούν πολλοί την μεγαλύτερη συνεισφορά του Νίμζοβιτς στο σκάκι. Το βιβλίο αυτό εκθέτει τις πιο σπουδαίες ιδέες του, ενώ το δεύτερο σε επιρροή έργο του ''Η Πρακτική του Σκακιού'' αναπτύσσει διεξοδικά αυτές τις ιδέες, προσθέτει μερικές καινούργιες, και έχει τεράστια αξία σαν ενδιαφέρουσα συλλογή των παρτίδων του Νίμζοβιτς συνοδευόμενη από τον ιδιαίτερο, υπερβολικό σχολιασμό του, που συχνά είναι τόσο διασκεδαστικός όσο και διδακτικός.

Οι σκακιστικές θεωρίες του Νίμζοβιτς αψηφούσαν τις ορθόδοξα ακολουθούμενες συμβάσεις του κορυφαίου θεωρητικού της εποχής, του Ζίγκμπερτ Τάρρας και των οπαδών του. Οι αδιάλλακτες γενικεύσεις του Τάρρας βασιζόταν σε προηγούμενες εργασίες του [[Βίλελμ Στάινιτς|Βίλχελμ Στάινιτς]], ενώ ο κοφτερός λόγος του Τάρρας, απέρριπτε τις όποιες διαφωνίες. Οι σπουδαιότεροι σκακιστές της εποχής, όπως οι [[Αλεξάντερ Αλιέχιν|Αλιέχιν]], [[Εμάνουελ Λάσκερ|Λάσκερ]] και ο [[Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα|Καπαμπλάνκα]], δεν επέτρεπαν το παιχνίδι τους να περιχαρακώνεται από τυφλή υποταγή στις κεντρικές ιδέες της σκακιστικής φιλοσοφίας του Τάρρας. Οι αρχάριοι όμως διδάσκονταν να αντιλαμβάνονται ως απαράλλακτες αρχές γενικεύσεις όπως οι εξής: ''το κέντρο πρέπει να ελέγχεται από πιόνια, η ανάπτυξη πρέπει να πραγματοποιείται υποστηρικτικά προς τον έλεγχο, οι Πύργοιπύργοι ανήκουν σε ανοικτές γραμμές και στήλες, ανοίγματα από τα πλάγια είναι σαθρά''.

Πολλά σκακιστικά ανοίγματα και βαριάντες έχουν πάρει το όνομά του, όπως η πιο διάσημη ''Νιμζοϊνδική Άμυνα'' (ή ''Ινδική άμυνα του Νίμζοβιτς'') (1.δ4 Ιζ6 2.γ4 ε6 3.Ιγ3 Αβ4) και η λιγότερο διαδεδομένη ''Άμυνα του Νίμζοβιτς'' (1.ε4 Ιγ6). Ο βιογράφος του Νίμζοβιτς, γκρανμαίτρ Ρέημοντ ΚήνΚην αλλά και άλλοι αναφέρονται στο άνοιγμα 1. Ιζ3 δ5 2. β3 ως την Επίθεση Νίμζοβιτς - Λάρσεν. Ο ΚήνΚην έγραψε βιβλίο σχετικά με αυτό το άνοιγμα. Τα προαναφερθέντα ανοίγματα αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα των ιδεών του Νίμζοβιτς σχετικά με τον έλεγχο του κέντρου με τα κομμάτια. Επίσης έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην ανάπτυξη δυο Γαλλικώνγαλλικών Αμυντικώναμυντικών συστημάτων, τηντη ''Βαριάντα Βίναβερ'' (επίσης γνωστή και σανως ''Βαριάντα Νίμζοβιτς'') (1. ε4 ε6 2. δ4 δ5 3. Ιγ3 Αβ4) και τηντη Βαριάντα Προώθησης (1. ε4 ε6 2. δ4 δ5 3. ε5).