Επιθεώρηση (ελληνικό θέατρο): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Επιθεώρηση''' είναι είδος [[θέατρο|θεατρικής]] τέχνης που δημιουργήθηκε στην [[Ελλάδα]] το τελευταίο τέταρτο του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]]. Χαρακτηρίζεται από εναλλαγές πράξεων δηλαδή αλλεπάληλωναλλεπάλληλων σκηνών [[Μουσική|μουσικής]], [[Τραγούδι|τραγουδιού]], [[Χορός|χορού]], διαλόγων, [[Μπαλέτο|μπαλέτου]] κλπ. Τα κυρίαρχα στοιχεία της είναι ο κωμικός λόγος, η [[σάτιρα]], ο αναχρονισμός και η αμφισβήτηση της πολιτικής και κοινωνικής επικαιρότητας.

Οι πρώτοι σεναριογράφοι της Επιθεώρησης ([[Μπάμπης Άννινος]], Γιώργος Τσοκόπουλος, [[Τίμος Μωραϊτίνης]], Αντώνης Βώττης κ.α.), προυπήρξανπροϋπήρξαν ως ευθυμογράφοι σε διάφορα έντυπα, γεγονός που επισημαίνει τη στενή σχέση μεταξύ του θεατρικού αυτού είδους και της δημοσιογραφίας. Σύμφωνα πάντως με ορισμένους μελετητές όπως ο [[Πολύβιος Δημητρακόπουλος]], η Επιθεώρηση έλκει την καταγωγή της απευθείας από τις [[Αριστοφάνης|Αριστοφανικές]] κωμωδίες της αρχαιότητας.

Ως ανεπίσημη ημερομηνία της πρώτης επιθεώρησης αναφέρεται η [[1 Σεπτεμβρίου]] του [[1881]] στη θεατρική σκηνή του [[Νέο Φάληρο|Νέου Φαλήρου]], όπου και παρουσιάσθηκε το έργο (τεσσάρων πράξεων) "Ζήτω η Ελλάς", εισπράτονταςεισπράττοντας πολύ αρνητικές κριτικές από το σύνολο του Τύπου της εποχής. Στις [[31 Αυγούστου]] του [[1894]] ανέβηκε στην [[Αθήνα]] στο θέατρο "Παράδεισος" από το θίασο "Πρόοδος" του Δημήτριου ΚοτοπούλουΚοτοπούλη, το έργο "Λίγο απ' όλα" του Μίκιου Λάμπρου<ref>[http://www.musicportal.gr/operetta_music/ Οι πρώτες επιθεωρήσεις]</ref>, γνωρίζοντας πολύ μεγάλη επιτυχία (ξεπέρασε τις 1.000 παραστάσεις στην πρωτεύουσα, που τότε αριθμούσε μόλις 7.000 πληθυσμό). Το έργο μεταφέρθηκε επίσης και σε σκηνές άλλων πόλεων της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού ([[Μικρά Ασία]] και αλλού). Τόσο βαθιά υπήρξε μάλιστα η επιρροή εκείνης της θεατρικής επιθεώρησης στο κοινό, ώστε άτομα αλλά και επιχειρήσεις σε όλη τη χώρα δανείσθηκαν τον τίτλο της για να προωθήσουν τα προϊόντα τους.

Η εξέλιξη αρχικά του κινηματογράφου τη δεκαετία του '60 και η εμφάνιση εν συνεχεία της [[τηλεόραση]]ς περιόρισαν μεν, όμως δεν εξαφάνισαν την Επιθεώρηση, ωστόσο η τελευταία παρέκκλινε του αρχικού της προσανατολισμού, ιδιαίτερα από τη δεκαετία του '80 και εντεύθεν. Σαν αιτία για αυτή την μεταστροφή θεωρείται από πολλούς η μεταβολή των ηθών, κάτι που αντανακλάται πρώτιστα στην Επιθεώρηση σε σχ'εσησχέση με τα υπόλοιπα παρεμφερή είδη θεάματος, όσο και η ένδεια θεατρικών συγγραφέων, μετά το θάνατο ή την απόσυρση κορυφαίων του είδους όπως οι Σώτος Πετράς, Δημήτρης Ευαγγελίδης, Παναγιώτης Παπαδούκας, Νίκος Καμπάνης, Τάκης Μακρίδης, Γιάννης Ξανθούλης, Κώστας Παναγιωτόπουλος, [[Δημήτρης Ψαθάς]], [[Χρήστος Γιαννακόπουλος]], [[Πολύβιος Βασιλειάδης]], [[Νίκος Τσιφόρος]], [[Ασημάκης Γιαλαμάς]], [[Αλέκος Σακελλάριος]] κ.α.