Αγρός Λεμεσού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 40:
 
==Ίδρυση και ονομασία==
Το χωριό Αγρός πήρε το όνομα του από τη Μονή του Μεγάλου Αγρού που ήταν κτισμένη στο χώρο που βρίσκεται σήμερα η Εκκλησιά της Παναγίας του Αγρού. Ο μεγάλος εικονομάχος και ηγούμενος της τότε μονής Παναγίας Ελεούσας, αποκαλούμενος «Άγιος Θεοφάνης εν τω μεγάλο Αγρό» καταγόμενος από τη [[Μικρά Ασία]], είχε καταδικαστεί και εκδιωχθεί. Εξορίστηκε στη [[Σαμοθράκη]], όπου και εκεί το 817 πέθανε. Επειδή, ο ηγούμενος αρνείτο να υπογράψει τα αυτοκρατορικά διατάγματα, που αυτά εστρέφοντο εναντίων των εικόνων, καταδικάστηκε. Σύμφωνα με την παράδοση, οι μοναχοί που διέμεναν μαζί του στη ίδια μονή (η οποία και διατηρούσε το ίδιο όνομα αφιερωμένο στη Παναγία Ελεούσα) στην Μικρά Ασία, μετά το θάνατο του, αποφάσισαν να έρθουν στη Κύπρο. Για κάποιο χρονικό διάστημα κατοίκησαν σε μια σπηλιά, στην περιοχή του χωριού Αγρός. Στη συνέχεια έκτισαν καινούργιο Μοναστήρι και το ονόμασαν και αυτό όπως το αρχικό τους Μοναστήρι «Μονή του Μεγάλου Αγρού». Το 817 έφεραν και την εικόνα της Παναγίας της Ελεούσας στο μοναστήρι. Κατα την διαρκια της Φραγκοκρατιας ηταν φεουδο. Το μοναστήρι, αφότου ήταν υπερπλήρης από μοναχούς, λειτουργούσε κανονικά. Αργότερα μεταξύ του 16ου και 17ου αιώνα έπεσε μια μεγάλη επιδημία στην Κύπρο από την θανατηφόρα ασθένεια της [[χολέρα]]ς και τα 2/3 των κατοίκων του νησιού πέθαναν. Οι κάτοικοι της περιοχής, για να προστατευτούν από την επιδημία, πήγαν όλοι και έκτισαν τα σπίτια τους έξω ακριβώς από το μοναστήρι, κάτω από την σκεπή της [[Παναγία]]ς. Έτσι δημιουργήθηκε το χωριό Αγρός. Το μοναστήρι λειτουργούσε κανονικά μέχρι το 1830. Αργότερα αφού το μοναστήρι δεν φιλοξενούσε πλέον μοναχούς, η μητρόπολη άρχισε να διαθέτει τα δωμάτια της μονής προς ενοικίαση. Άρχισαν να εκμεταλλεύονται κατά κάποιο τρόπο τη μονή. Αυτή η τακτική κράτησε μέχρι το 1880. Κατά την τουρκοκρατία οι κάτοικοι έδιναν τα κτήματα στο μοναστήρι για να αποφεύγουν να πληρώνουν τους φόρους που τους επέβαλαν. Έτσι, οι κάτοικοι ξεσηκώθηκαν και άρχισαν και αυτοί να ζητούν διεκδίκηση. Κάποιος από τους κατοίκους είχε εισηγηθεί, πως αν κατεδαφισθεί η μονή θα πάψει η μητρόπολη να διατηρεί δικαιώματα. Έτσι το 1894 κατεδάφισαν την μονή. Όταν ο μητροπολίτης πήγε για να λειτουργήσει τη μονή, βρέθηκε αντιμέτωπος και έκπληκτος από την κατεδάφιση. Αυτό δεν έγινε αποδεκτό από τη μητρόπολη, με αποτέλεσμα να επιβάλουν πρόστιμο στους κατοίκους.
 
== Εγκαταστάσεις και ασχολίες κατοίκων ==
Ανώνυμος χρήστης