Ορμίσδας Δ΄ της Περσίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Μεταφέρω 6 σύνδεσμους interwiki, που τώρα παρέχονται από τα Wikidata στο d:Q315902
CHE (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{Infobox Royalty
[[Αρχείο: HormizdIV.jpg|thumb|300px|Ο Ορμίσδας Δ’ της Περσίας σε νόμισμα]]
|όνομα = Ορμίσδας Δ'
Ο '''Ορμίσδας Δ' της Περσίας''' ήταν βασιλιάς της Περσίας από την [[Αυτοκρατορία των Σασσανιδών|δυναστεία των Σασσανιδών]] μεταξύ [[579]] και [[590]], γιος και διάδοχος του κορυφαίου Σασσανίδη βασιλιά [[Χοσρόης Α΄ της Περσίας|Χοσρόη Α']] γνωστού για τους μακροχρόνιους πολέμους του με την Βυζαντινή αυτοκρατορία. Κληρονόμησε από τον πατέρα του τους πολέμους αυτούς, και τους συνέχισε με ακόμα μεγαλύτερη επιμονή. Είχε απορρίψει τη συνθήκη ειρήνης που σχεδίαζε να υπογράψει ο ηλικιωμένος Χοσρόης Α' πριν τον θάνατο του αλλά συνάντησε έντονη αντίσταση γνωρίζοντας απανωτές ήττες από τον ικανό αυτοκράτορα [[Μαυρίκιος (αυτοκράτορας)|Μαυρίκιο]]. Σε αντίθεση με την αδιαλλαξία του, απέναντι στο Βυζάντιο, στην εσωτερική θρησκευτική του πολιτική στάθηκε αρκετά ανεκτικός με τους οπαδούς των άλλων θρησκειών εκτός του Ζωροαστρισμού, ειδικά με τους χριστιανούς. Το [[590]] ο ένδοξος Πέρσης στρατηγός '''Μπαχράμ Τσουμπίν''' ανέτρεψε τον Ορμίσδα αναλαμβάνοντας ο ίδιος την βασιλική εξουσία ως Βραχάμ Στ'. Ο ίδιος ο Ορμίσδας δολοφονήθηκε από τον Μπαχράμ Τσουμπίν, κατά άλλους από τον γιο του Χοσρόη, αργότερα μαζί με τους υπόλοιπους γιους του. Μετά το πραξικόπημα ο μεγαλύτερος γιος και νόμιμος διάδοχος του Περσικού θρόνου [[Χοσρόης Β΄ της Περσίας|Χοσρόης Β']] κατέφυγε στον προαιώνιο εχθρό των Περσών στον Βυζαντινό αυτοκράτορα [[Μαυρίκιος|Μαυρίκιο]] ο οποίος θα τον βοηθήσει να αποκατασταθεί στον θρόνο του.
|χρώμα = background:#BC8F8F;
|εικόνα = HormizdIV.jpg
|μέγεθος_εικόνας =
|λεζάντα =
|τίτλος = '''Βασιλιάς της Περσίας'''
|περίοδος_εξουσίας = [[579]] - [[590]]
|ημ_στέψης =
|τόπος_στέψης =
|προκάτοχος = [[Χοσρόης Α΄ της Περσίας]]
|διάδοχος = [[Χοσρόης Β΄ της Περσίας]]
|σύζυγος =
|επίγονοι =
|βασιλικός_οίκος = Οίκος των Σασσανιδών
|πατέρας = [[Χοσρόης Α΄ της Περσίας]]
|μητέρα =
|ημ_γέννησης = [[540]]
|τόπος_γέννησης = [[Κτησιφών (πόλη)|Κτησιφών]]
|ημ_θανάτου = [[590]]
|τόπος_θανάτου = [[Κτησιφών (πόλη)|Κτησιφών]]
|τόπος_ταφής =
|θρησκεία = [[Ζωροαστρισμός]]
|υπογραφή =
}}
Ο '''Ορμίσδας Δ' της Περσίας''' ([[540]] - [[590]]) ήταν βασιλιάς της Περσίας από την [[Αυτοκρατορία των Σασσανιδών|δυναστείααυτοκρατορίας τωντης Σασσανιδών]] μεταξύαπό το [[579]] καιέως το [[590]]<ref>Beate Dignas, Engelbert Winter, ''Rome and Persia in late antiquity: neighbours and rivals'', Cambridge University Press (2007) 42</ref>. Ήταν γιος και διάδοχος του κορυφαίου Σασσανίδη βασιλιά [[Χοσρόης Α΄ της Περσίας|Χοσρόη Α']] γνωστού για τους μακροχρόνιους πολέμους του με την Βυζαντινή αυτοκρατορία. Κληρονόμησε από τον πατέρα του τους πολέμους αυτούς, και τους συνέχισε με ακόμα μεγαλύτερη επιμονή. Είχε απορρίψει τη συνθήκη ειρήνης που σχεδίαζε να υπογράψει ο ηλικιωμένος Χοσρόης Α' πριν τον θάνατο του αλλά συνάντησε έντονη αντίσταση γνωρίζοντας απανωτές ήττες από τον ικανό αυτοκράτορα [[Μαυρίκιος (αυτοκράτορας)|Μαυρίκιο]]. Σε αντίθεση με την αδιαλλαξία του, απέναντι στο Βυζάντιο, στην εσωτερική θρησκευτική του πολιτική στάθηκε αρκετά ανεκτικός με τους οπαδούς των άλλων θρησκειών εκτός του Ζωροαστρισμού, ειδικά με τους χριστιανούς. Το [[590]] ο ένδοξος Πέρσης στρατηγός '''Μπαχράμ Τσουμπίν''' ανέτρεψε τον Ορμίσδα αναλαμβάνοντας ο ίδιος την βασιλική εξουσία ως Βραχάμ Στ'. Ο ίδιος ο Ορμίσδας δολοφονήθηκε από τον Μπαχράμ Τσουμπίν, κατά άλλους από τον γιο του Χοσρόη, αργότερα μαζί με τους υπόλοιπους γιους του. Μετά το πραξικόπημα ο μεγαλύτερος γιος και νόμιμος διάδοχος του Περσικού θρόνου [[Χοσρόης Β΄ της Περσίας|Χοσρόης Β']] κατέφυγε στον προαιώνιο εχθρό των Περσών στον Βυζαντινό αυτοκράτορα [[Μαυρίκιος|Μαυρίκιο]] ο οποίος θα τον βοηθήσει να αποκατασταθεί στον θρόνο του.
 
==Παραπομπές==
==Πηγές==
{{reflist}}
 
==Πηγές==
*''Μεγάλη παγκόσμιος εγκυκλοπαίδεια, Γ΄ έκδοση Σεπτέμβριος 1978.''
*''Βυζαντινοί αυτοκράτορες, του Ηλία Γ.Λάσκαρη (1995)''