Σικελία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αφαίρεση δοκιμαστικού προτύπου; διακοσμητικές αλλαγές |
|||
Γραμμή 29:
[[Αρχείο:Etna i Sycylia.jpg|thumb|right|258px|Εικόνα δορυφόρου στην οποία φαίνεται η έκρηξη του ηφαιστείου [[Αίτνα]] το [[2002]].]]
Η '''Σικελία''' είναι [[Περιφέρεια ειδικού καθεστώτος (Ιταλία)|αυτόνομη περιοχή]] της [[Ιταλία
== Γεωγραφία ==
Τα στενά της [[Μεσσήνη (Ιταλία)|Μεσσήνης]] χωρίζουν τη Σικελία από την ιταλική χερσόνησο και ειδικότερα από την περιοχή της [[Καλαβρία
Τα [[Αιολίδες Νήσοι|Αιολικά νησιά]] στα βόρεια, ανήκουν διοικητικά στη Σικελία όπως και τα νησιά ''[[Αιγάδες Νήσοι|Αιγάδες]]'', το νησί ''[[Παντελλερία]]'' στα δυτικά, το νησί ''[[Ούστικα]]'' (Ustica) στα βορειοδυτικά και τα ''[[Πελάγους Νήσοι|Πελάγια]]'' νησιά στα νοτιοδυτικά.
Γραμμή 38:
== Ιστορία ==
Οι πρώτοι κάτοικοι της
Η Σικελία αποικήθηκε από [[Έλληνες]] και [[Φοίνικες]] από τον 8ο π.Χ. αιώνα. Το 734 π.Χ., από [[Αρχαία Κόρινθος|Κορίνθιους]] ιδρύθηκαν οι [[Συρακούσες]], η σπουδαιότερη αποικία στη Σικελία. Άλλες σημαντικές ελληνικές αποικίες ήταν η [[Γέλα]], ο [[Ακράγας]], ο [[Σελινούντας Σικελίας|Σελινούντας]], η [[Ιμέρα]] και η [[Μεσσήνη (Ιταλία)|Μεσσήνη]]. Αυτές οι ελληνικές [[Πόλις-κράτος|πόλεις κράτη]] ήταν μεγάλης σημασίας για το σύνολο του ελληνικού πολιτισμού, μαζί με αυτές τις νοτίου Ιταλίας αποτελούσαν την [[Μεγάλη Ελλάδα]]. Ο [[Εμπεδοκλής]] και ο [[Αρχιμήδης]] ήταν και οι δυο Σικελιώτες. Η Σικελία ήταν από την αρχαιότητα μεγάλο κέντρο παραγωγής σιταριού (περιζήτητο για τις πόλεις της κυρίως Ελλάδας). Υπήρξε πολλές φορές παρέμβαση στα πολιτικά των σικελικών πόλεων από τις πόλεις της κυρίως Ελλάδας, είτε αυτή είχε ζητηθεί είτε όχι.
Γραμμή 50:
Το [[440]] η Σικελία παραδίνεται στον [[Βάνδαλοι|Βάνδαλο]] βασιλιά [[Γιζέριχος|Γιζέριχο]]. Μερικές δεκαετίες αργότερα περιήλθε στην κατοχή των [[Οστρογότθοι|Οστρογότθων]], όπου και παρέμεινε μέχρι την κατάληψή της, και προσάρτησή της στη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]], από τον στρατηγό [[Βελισσάριος|Βελισσάριο]] το [[535]]. Το [[550]] άλλος Οστρογότθος, ο [[Τοτίλας]], κατέλαβε τη Σικελία, για να ηττηθεί και να σκοτωθεί από τον βυζαντινό στρατηγό [[Ναρσής|Ναρσή]] το [[552]]. Μεταξύ [[662]] και [[668]] οι Συρακούσες έγιναν ατύπως η πρωτεύουσα του Βυζαντινού κράτους, κατά τη βασιλεία του αυτοκράτορα [[Κώνστας Β'|Κώνσταντα Β']]. Η βυζαντινή περίοδος λήγει με την [[Άραβες|αραβική]] κατάκτηση (827 - 902). Αναφέρεται από πηγές της εποχής ότι οι Σικελοί μιλούσαν ελληνική ή ιταλοελληνική διάλεκτο, τουλάχιστον μέχρι τον 10ο αιώνα.
Μετά τους Άραβες ήρθαν οι [[Νορμανδοί]] (1060 - 1090). Το [[1130]] δημιουργείται το νορμανδικό Βασίλειο της Σικελίας (που περιλάμβανε και τη Νότιο Ιταλία)
Το [[1266]] οι Χοενστάουφεν ήρθαν σε σύγκρουση με τον [[Πάπας|Πάπα]]. Ο Πάπας, ψάχνοντας έναν καινούριο βασιλιά της Σικελίας που θα ήταν συνεννοήσιμος και φιλικά προσκείμενος στην ''Αγία Έδρα'', τον βρήκε στο πρόσωπο του Καρόλου Α', δούκα του Ανζού και αδελφού του Αγίου Λουδοβίκου, βασιλιά της Γαλλίας. Ο Κάρολος νίκησε τους Χοενστάουφεν και κατέλαβε τη Σικελία με τις ευλογίες του Πάπα. Οι Σικελοί δυσανασχετούσαν με τη διακυβέρνησή του. Η αντίδραση στη [[Φράγκοι|Φράγκικη]] κατοχή κατέληξε στους [[Σικελικοί Εσπερινοί|Σικελικούς Εσπερινούς]] ([[1282]]) και σε έναν πόλεμο που ενέπλεξε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές δυνάμεις της εποχής. Η Σικελία στο τέλος του πολέμου έγινε ανεξάρτητο βασίλειο με ηγεμόνες από την [[Αραγωνία]], ενώ οι Ανζού συνέχισαν να κυβερνούν στη Νότια Ιταλία με έδρα τη [[Νάπολη]].
Το [[1479]] περιήλθε στην κατοχή της [[Ισπανία
=== Η Σικελία υπό την δυναστεία των Βουρβώνων της Ισπανίας ===
Το [[1734]] η Σικελία μαζί με την Νάπολη καταλήφθηκαν από το βασιλιά της [[Ισπανία
Μετά την πτώση του Βοναπάρτη ο [[Γιοακίμ Μυρά]], που είχε διαδεχθεί τον Ιωσήφ Βοναπάρτη ως βασιλιάς της Νάπολης (1808), εκθρονίστηκε (1815) και ο Φερδινάνδος ο οποίος ήταν πάντοτε τυπικά βασιλιάς επέστρεψε στην Νάπολη. Ο Φερδινάνδος μετά την επιστροφή του ένωσε σε ένα τα δύο βασίλεια και αναγκάστηκε κάτω από την έντονη πίεση της Ιεράς Συμμαχίας υπό τον Μέττερνιχ να ασκήσει απολυταρχική διακυβέρνηση κάτι που είχε ως αποτέλεσμα τα πρώτα επαναστατικά κινήματα (1820).
Ο εγγονός του Φερδινάνδου Α' [[Φερδινάνδος Β' των δύο Σικελιών]] πολύ σκληρός και αυταρχικός μετά το 1837 δημιούργησε έντονες αντιδράσεις με αποτέλεσμα το επαναστατικό κίνημα του 1848 και την προσωρινή του εκθρόνηση. Επανήλθε σύντομα με βία και σφαγές έγινε ακόμα αυταρχικότερος με αποτέλεσμα να χάσει την υποστήριξη των Άγγλων, η απώλεια της στήριξης των Άγγλων θα είναι τελικά αιτία αμέσως μετά τον θάνατο του (1859) το βασίλειο του να καταληφθεί και να προσαρτηθεί στο βασίλειο του Πεδεμοντίου, με την δημιουργία του σύγχρονου Ιταλικού κράτους.
Γραμμή 110:
{{Περιφέρειες της Ιταλίας}}
{{γεωγρ}}
[[Κατηγορία:Σικελία]]
|