Συνθήκη του Μούδρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με την ονομασία '''Ανακωχή του Μούδρου''' ή '''Συνθήκη του Μούδρου''' ή '''Συνθήκη ανακωχής του Μούδρου''' χαρακτηρίζεται η γνωστή συμφωνία [[ανακωχή|ανακωχής]]ς που συνήφθη στον όρμο [[Μούδρος|Μούδρου]], της [[Λήμνος|Λήμνου]], στις 17/[[30 Οκτωβρίου]]<ref>Η πρώτη ημερομηνία είναι με το παλαιό ημερολόγιο που ίσχυε τότε στην Ελλάδα όπου και φέρονται καταγεγραμμένα τα γεγονότα, η δε δεύτερη με το νέο ημερολόγιο που ακολουθούσαν χώρες της Ευρώπης</ref> [[1918]] και υπογράφτηκε την επομένη 18/[[31 Οκτωβρίου]] μεταξύ των Δυτικών Συμμαχικών Δυνάμεων, της [[Αντάντ]], (Entente), αφενός, και της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]] αφετέρου, σηματοδοτώντας ουσιαστικά και τη λήξη του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]].

Ο συνεχιζόμενος την εποχή εκείνη Α' Π.Π. (Καλοκαίρι του 1918) άρχισε να γέρνει υπέρ των δυνάμεων της Αντάντ με συνέπεια η Οθωμανική αυτοκρατορία, σύμμαχος των κεντρικών δυνάμεων, να έχει ήδη χάσει όλες σχεδόν τις κτήσεις της στη [[Μέση Ανατολή]]. Η οδυνηρή αυτή εξέλιξη και ο τεράστιος αριθμός προσφύγων που συνεχώς κατέφθανε στην [[Κωνσταντινούπολη]] υποχρέωσε τον τότε πρωθυπουργό - Μέγα Βεζίρη [[Ταλαάτ πασάς|Ταλαάτ Πασά]], να σπεύσει πρώτος και να ζητήσει ανακωχή των επιχειρήσεων. Έτσι κατ' εντολή του στις [[22 Σεπτεμβρίου|22 Σεπτ]]/[[5 Οκτωβρίου]] φθάνουν στην [[Αθήνα]] προερχόμενοι από [[Σμύρνη]] δύο Τούρκοι διπλωμάτες όπου και ζητούν από τον εν Αθήναις Άγγλο πρέσβη Γκρανβίλ την σύναψη ανακωχής. Τρεις ημέρες αργότερα στις [[25 Σεπτεμβρίου|25 Σεπτ]]/[[8 Οκτωβρίου]] ο Γάλλος στρατηγός Φρανσαί ντ' Εσπεραί έλαβε εντολή από το ανώτατο συμβούλιο της Αντάντ να κατευθύνει την αγγλική στρατιά που βρισκόταν στη [[Μακεδονία]] προς Κωνσταντινούπολη, ο δε Άγγλος στρατηγός Μιλν που διοικούσε επτά μεραρχίες στο μέτωπο Βουλγαρίας να κινηθεί προς τη γραμμή [[Αδριανούπολη]]ς - [[Δεδέαγατς]] και με τρεις φάλαγγες να ξεκινήσει προέλαση ομοίως προς Κωνσταντινούπολη. Από την εξέλιξη αυτή παύεται ο Ταλαάτ Πασάς και τη θέση του ανέλαβε ο [[Αχμέτ Ιζέτ Πασάς]]. Παράλληλα η Αγγλία ορίζει τον διοικητή των συμμαχικών ναυτικών δυνάμεων στη Μεσόγειο, ναύαρχο [[Σόμερσετ Κάλθορπ]], πληρεξούσιο της Αντάντ για τη σύναψη της σχετικής συνθήκης η οποία και ορίστηκε για το τέλος Οκτωβρίου στον όρμο Μούδρου της [[Λήμνος|Λήμνου]] ακριβώς έναντι των [[Δαρδανέλια|Δαρδανελίων]], όπου συνέχιζε να παραμένει ναυτική βάση της Αντάντ από την ατυχή [[εκστρατεία της Καλλίπολης]].<br />

:5. Την άμεση παράδοση όλων των πολεμικών πλοίων, στους Συμμάχους.

Η συνθήκη υπογράφτηκε επί του αγγλικού θωρηκτού «Αγαμέμνων», μεταξύ του ναυάρχου Κάλθορπ, πληρεξούσιου των Συμμάχων και των αντιπροσώπων του Σουλτάνου.<br />

* Ανεξάρτητα όλων των παραπάνω άξιο ιδιαίτερης προσοχής ήταν το γεγονός ότι η συνθήκη στερούταν παντελώς χρονοδιαγράμματος εφαρμογής των άρθρων. Εκτός από το 21ο άρθρο που είχε ικανοποιηθεί πριν τη συνομολόγηση και του 15ου που ουσιαστικά όλα τα φρούρια τελούσαν υπό πολιορκία, για τα υπόλοιπα υπήρξε μια αοριστολογία, εν γνώσει μάλιστα ότι υπήρχε ήδη άτακτος τουρκικός στρατός που δρούσε ελεύθερα. Όταν πλέον έφθασαν προ της Κωνσταντινούπολης οι ναυτικές συμμαχικές δυνάμεις ξεκίνησε η παράδοση των οθωμανικών πλοίων. Αντίθετα τα φρούρια των Δαρδανελλίων και του Βοσπόρου παρέμειναν με όλο τον εξοπλισμό τους.<br />

* Όσον αφορά για τις συμμαχικές δυνάμεις που διαλαμβάνονται στο κείμενο σαφώς υπονοούνται η Αγγλία, η Γαλλία και η Ιταλία και με ισχύ την αγγλογαλλική συμφωνία περί ζωνών δράσης που είχε συνομολογηθεί στο Παρίσι τον Δεκέμβριο του 1917, μετά την ανατροπή προηγούμενης συμφωνίας που επήλθε από τα γεγονότα της [[Οκτωβριανή Επανάσταση|Οκτωβριανής Επανάστασης]]. Λαμβάνοντας δε υπόψη τη δυσφορία που προκάλεσε η αγγλική σπουδή στη συνομολόγηση της συμφωνίας αυτής, και των επιπτώσεων που είχε εντός της συμμαχίας καθίστατο αντιληπτή ποια θα ήταν, ή κατά πόσο θα ήταν σύννομη, η μέλλουσα στάση των Γάλλων και Ιταλών ευρύτερα στην περιοχή.<br />