Πελίας Ιωαννίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ WPCleaner v1.33b - Fixed using Βικιπαίδεια:WikiProject Check Wikipedia (Σύνδεσμος με ίδιο κείμενο συνδέσμου) |
P.a.a (συζήτηση | συνεισφορές) |
||
Γραμμή 5:
Γεννήθηκε στο [[Ναύπλιο]] και ήταν γιος του Δημοσθένη Ιωαννίδη, εφέτη, και της Φωτεινής Ροδίου. Από την πλευρά της μητέρας του καταγόταν από την [[οικογένεια Κολοκοτρώνη]] και ήταν απευθείας απόγονος του [[Θεόδωρος Κολοκοτρώνης|Θεόδωρου Κολοκοτρώνη]]. Επίσης ήταν δισέγγονος του [[Ιωάννης (Γενναίος) Κολοκοτρώνης|Γενναίου Κολοκοτρώνη]] και του [[Παναγιώτης Ρόδιος|Παναγιώτη Ρόδιου]]. Ακουλούθησε σταδιοδρομία αξιωματικού στο [[Πολεμικό Ναυτικό|Βασιλικό Ναυτικό]] αποφοιτώντας από τη [[Σχολή Ναυτικών Δοκίμων]] το [[1908]] με τον βαθμό του Σημαιοφόρου. Συμπλήρωσε τις σπουδές του φοιτώντας στην Ναυτική Σχολή Πολέμου την διετία [[1928]] - [[1929]]. Ως σημαιοφόρος έλαβε μέρος στο [[κίνημα στο Γουδί]] ως μέλος του [[Στρατιωτικός Σύνδεσμος|Στρατιωτικού Συνδέσμου]] καθώς και στο κίνημα του [[Κωνσταντίνος Αλφονσάτος Τυπάλδος|Αλφονσάτου - Τυπάλδου]].<ref name="Δημητρακόπουλος2"/> Το [[1913]] προήχθη σε ανθυποπλοίαρχο, το [[1914]] σε υποπλοίαρχο και το ίδιο έτος σε υποπλοίαρχο α΄ τάξης.
Υπηρέτησε κατά τους [[Βαλκανικοί Πόλεμοι|βαλκανικούς πολέμους]] ενώ κατά την τριετία [[1917]] - [[1920]] βρέθηκε εκτός στρατεύματος λόγω πολιτικών φρονημάτων.<ref name="εγκυκλοπαίδεια"/> Συγκεκριμένα το [[1917]] τέθηκε σε τετράμηνη διαθεσιμότητα και προφυλακίστηκε στις φυλακές Αβέρωφ. Καταδικάστηκε<ref name="Δημητρακόπουλος2"/> από στρατοδικείο σε επτάμηνη φυλάκιση ως ''ένοχος δυσμενείας κατά του καθεστώτος'' και τον Νοέμβριο του [[1918]] αποτάχθηκε. Επαναφέρθηκε το [[1920]], προήχθη σε πλωτάρχη και το επόμενο έτος ανέλαβε την διεύθυνση της Ραδιοτηλεγραφικής Υπηρεσίας του Ναυτικού ([[1921]]). Την περίοδο [[1922]] - [[1924]], με ένα μικρό διάλειμμα, τέθηκε σε διαθεσιμότητα πάλι για πολιτικούς λόγους. Το [[1925]] προήχθη σε αντιπλοίαρχο, το [[1934]] σε πλοίαρχο και το [[1935]] τοποθετήθηκε αρχηγός του ναυστάθμου, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τον Αύγουστο του [[1938]]. Στη συνέχεια μετατέθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] ως ναυτικός ακόλουθος Τουρκίας, Βουλγαρίας και Ρουμανίας για να αποστρατευθεί τελικώς, κατόπιν αιτήσεώς του, το [[1939]] με τον βαθμό του υποναυάρχου.<ref name="εγκυκλοπαίδεια"/> Με το ξέσπασμα του [[Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940|ελληνοϊταλικού πολέμου]] ανακλήθηκε στην ενεργό δράση και τοποθετήθηκε<ref name="εγκυκλοπαίδεια"/> ναυτικός διοικητής [[Κρήτη|Κρήτης]], θέση στην οποία υπηρέτησε και κατά τη διάρκεια της [[Μάχη της Κρήτης|μάχης της Κρήτης]]. Μετά την κατάληψη του νησιού από τις δυνάμεις του Άξονα συνελλήφθη και κρατήθηκε αιχμάλωτος για κάποιο χρονικό διάστημα.
Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του ανέλαβε αρκετές επιτελικές ή διοικητικές θέσεις μεταξύ των οποίων ανώτερος διοικητής υποβρυχιών ([[1936]]), κυβερνήτης πλοίων κ.α. Επίσης διεξήγαγε<ref name="Δημητρακόπουλος2"/> τις ανακρίσεις των αξιωματικών του Ναυτικού που έλαβαν μέρος στο [[Κίνημα Πλαστήρα 6ης Μαρτίου 1933|κίνημα του Πλαστήρα]] ([[1933]]) και υπήρξε<ref name="Δημητρακόπουλος2"/> μέλος του έκτακτου στρατοδικείου ναυστάθμου που συγκροτήθηκε για να δικάσει τους αξιωματικούς του ναυτικού που έλαβαν μέρος στο [[Κίνημα 1ης Μαρτίου 1935|κίνημα του Βενιζέλου]] ([[1935]]). Κατα τη θητεία του ως γενικού διευθυντή Ναυστάθμου προχώρησε σε οργανωτικές αλλαγές<ref name="Ναυτική επιθεώρηση">[[Ναυτική Επιθεώρηση|Ναυτική επιθεώρηση]], τόμος 116, τεύχος 560, εκδόσεις Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, Μάρτιος - Απρίλιος 2007, σελ. 17 </ref><ref name="Ναυτική επιθεώρηση2">[[Ναυτική Επιθεώρηση|Ναυτική επιθεώρηση]], τόμος 116, τεύχος 561, εκδόσεις Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, Ιούλιος - Αύγουστος 2007, σελ. 299 </ref> με σκοπό την καλύτερη περιφρούρηση και οργάνωση του Ναυστάθμου. Συγκεκριμένα κατασκεύασε Ναυτικό Χημείο, συρματόπλεξε τα όρια της ναυτικής περιοχής κατασκευάζοντας παράλληλα φυλάκια φρούρησης, τοποθέτησε υπόγια δίκτυα υδρεύσεως και αυτόματης τηλεφωνίας, έργο εξαιρετικά σημαντικό και δύσκολο για την εποχή, κατασκεύασε υπόγειες πυριταποθήκες, στάδιο και δημοτικό σχολείο για τα τέκνα των υπαξιωματικών & αξιωματικών καθώς και λιμενίσκο στο Νέο Πέραμα, έτσι ώστε σε συνδυασμό με την κατασκευή γραμμής τραμ η επικοινωνία Αθήνας - Ναυστάθμου να γίνεται γρηγορότερα. Η δε σύνδεση επιτεύχθη με την ναυπήγηση δύο νέων πλοιαρίων από τα συνεργεία του Ναυστάθμου. Επίσης μετά από δική του ιδέα και πρόταση, προέβη στην ναυπήγηση ενός μεγάλου Επίσης με δικές του ενέργειες προχώρησε η ναυπήγηση ενός μεγάλου Ρυμουλκού με το όνομα "ΤΙΤΑΝ", και σε σχέδιο του [[Ιωάννης Κοκκόλης|Ιωάννη Κοκκόλη - Φαβιάτου]], πλοιάρχου - ναυπηγού, πτυχιούχου του Durham University (Newcastle Αγγλίας) και διευθυντή των τεχνικών υπηρεσιών του Ναυστάθμου. Ο "ΤΙΤΑΝ" έδωσε το έναυσμα για το τιτάνειο έργο ιδρύσεως ναυπηγείου στην ναυτική περιοχή του Σκαραμαγκά μετά την αποχώρησή του Ιωαννίδη από τον Ναύσταθμο. Το ναυπηγείο αυτό όμως κατεστράφη με βομβαρδισμό από αέρος από τους Άγγλους κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής. Το [[1945]] τιμήθηκε με τον Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων.<ref name="Δημητρακόπουλος2">Δημητρακόπουλος Αναστάσιος, ''Βιογραφικό Λεξικό των Αποφοίτων της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων 1884-1950'', Γενικό Επιτελείο Ναυτικού, σελ.303 - 304</ref>
|