Τσίταου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τη διάρκεια της [[Αντιμεταρρύθμιση]]ς, ειδικά μετά τη [[Μάχη του Λευκού Όρους]] το 1620, ένας μεγάλος αριθμός [[Προτεσταντισμός|προτεσταντών]] προσφύγων από τη [[Βοημία]], (οι ''böhmische Exulanten'') έφτασαν στο Τσιτάου, όπου έγινα δεκτοί απότους προτεστάντες κυβερνήτες της πόλης. Πολλοί από αυτούς βρήκαν καταφύγιο σε διάφορα χωριά τριγύρω, στη [[Δρέσδη]] και στο [[Βερολίνο]] και στο [[Βρανδεμβούργο]]. Κυρίως εξαιτίας της σχεδόν ολοσχερούς καταστροφής της πόλης κατά τον [[Επταετής Πόλεμος|επταετή πόλεμο]], η άλλοτε ευημερία της πόλης είναι εμφανής σε λιγοστά κτήρια και στα κοιμητήρια όπου θάβονταν οι πλούσιοι.

 

 

 

Following the [[German reunification|reunification of Germany]] in 1990, most of the big textile firms that had survived the time of the [[East Germany|GDR]] largely unchanged closed down in just a few years for lack of new investment, and with these closures Zittau lost most of its economic strength. The city is also disadvantaged by the lower cost of labour in its closely neighbouring countries. In addition, [[lignite]] [[surface mining]] was discontinued in the foothills of the Zittau Mountains on the outskirts of the city, although it is still carried on across the border in Poland. This development has, however, saved parts of the city, primarily consisting today of mothballed military garrisons and schools, from what would otherwise have been certain destruction.