Παύλος Α΄ της Ελλάδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Kadmosgr (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Kadmosgr (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
 
Ήταν το τέταρτο παιδί των βασιλέων [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|Κωνσταντίνου]] και [[Σοφία της Πρωσίας|Σοφίας]]. Φοίτησε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Ακολούθησε τον πατέρα του στην εξορία το [[1917]] και επέστρεψε μαζί του από την [[Ελβετία]] στην [[Ελλάδα]] το [[1920]], αφού προηγουμένως του είχε προσφερθεί το Στέμμα, μετά το θάνατο του αδερφού του, [[Αλέξανδρος της Ελλάδας|Αλέξανδρου]], και εκείνος το είχε αρνηθεί, διακυρήσσοντας ότι ανήκει στον πατέρα του. Υπηρέτησε ως [[σημαιοφόρος]] στο [[καταδρομικό]] "[[Έλλη (καταδρομικό)|Έλλη]]". Το [[1923]], λίγο πριν την ανακήρυξη της δημοκρατίας στην Ελλάδα, έφυγε για το εξωτερικό μαζί με τον αδελφό του [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|Γεώργιο Β']]. Το [[1935]], με την παλινόρθωση της μοναρχίας, ξαναγύρισε στην Ελλάδα, ως διάδοχος. Στις [[9 Ιανουαρίου]] [[1938]] παντρεύτηκε στην Αθήνα τη φιλόδοξη και δυναμική πριγκίπισσα του [[Αννόβερο|Αννοβέρου]] [[Φρειδερίκη]]. Από το γάμο του απέκτησε 3 παιδιά: τη [[Βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας|Σοφία]] ([[1938]]), τον [[Κωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας|Κωνσταντίνο]] ([[1940]]) και την Ειρήνη ([[1942]]). Στον [[Ελληνοϊταλικός Πόλεμος του 1940|Ελληνοϊταλικό Πόλεμο]] υπηρέτησε στο [[Γενικό Επιτελείο Στρατού|Γενικό Στρατηγείο]] και μετα τη γερμανική εισβολή ακολούθησε το [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|βασιλέα]] στην [[Κρήτη]] και μετά την [[Μάχη της Κρήτης|κατάληψή της από τους Γερμανούς]], στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]], για να εγκατασταθεί τελικά, με την οικογένειά του στο [[Κέιπ Τάουν]] της [[Νότια Αφρική|Νοτίου Αφρική]]. Στις [[28 Σεπτεμβρίου]] [[1946]] επανήλθε στην [[Ελλάδα]] με τον άτεκνο [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|αδερφό]] του, μετά το θάνατο του οποίου το [[1947]] έγινε βασιλιάς.
 
Διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στον [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος|εμφύλιο πόλεμο]], καθώς το βασιλικό ζεύγος επιδόθηκε με μια πρωτοφανή δραστηριότητα στη σύσταση ιδρυμάτων και φιλανθρωπικών θεσμών, αυξάνοντας σε απίστευτο βαθμό το γόητρο της Δυναστείας.
 
Ελέγχοντας αποτελεσματικά τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας και διατηρώντας έναν αντιφατικό ρόλο κατά την περίοδο του ελεγχομένου κοινοβουλευτισμού, καθώς και καλλιεργώντας άριστες σχέσεις με την [[Ουάσιγκτον]], στηρίζοντας παράλληλα τις αμερικανικές επιλογές για την ανάδειξη του [[Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής|Κωνσταντίνου Καραμανλή]] σε πρωθυπουργό, ο Παύλος εδραίωσε την εξουσία του. Παράλληλα, το ήπιο ή το άβουλο - κατ΄άλλους - του χαρακτήρα του τού έδωσε το προσωνύμιο "Παύλος ο Καλός".
 
Πέθανε το 1964. Στο θρόνο τον διαδέχτηκε ο γιος του [[Κωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας|Κωνσταντίνος]].