Δυναστεία των Σελτζούκων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 4:
Κοινοί φυλετικοί και εθνολογικοί (όχι όμως και γλωσσικοί) πρόγονοι των τουρκικών φύλων του [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] θεωρούνται οι Ογούζοι Τούρκοι, των Αλταίων Ορέων, που ίδρυσαν τις πρώτες εκτενείς συνομοσπονδίες τουρκόφωνων νομαδικών φύλων στις στέπες της κεντρικής Ασίας, και που από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες ξεκίνησαν από τις πεδιάδες των ποταμών Ορχόν και Σελεγκά, νότια της λίμνης [[Βαϊκάλη]]ς, στη σημερινή [[Μογγολία]], στο βόρειο σύνορο της [[Κίνα]]ς. Ήδη κατά τους 4ο-6ο αιώνα το έσχατο δυτικό τμήμα των τουρκικών φύλων, οι [[Ούννοι]] και οι [[Άβαροι]], είχαν επιδράμει στις ρωσικές στέπες και εξαπλωθεί σε ευρωπαϊκές περιοχές.
Από το τέλη του 8ου και τις αρχές του 9ου αιώνα, τουρκικά φύλα που βρίσκονταν στην αρχική τους κοιτίδα διασπάστηκαν και μετακινήθηκαν προς τα βορειοδυτικά και νοτιοδυτικά, και από τα τέλη του 9ου αιώνα είχαν εγκατασταθεί στις εύφορες κοιλάδες της [[Κασπία θάλασσα|Κασπίας θάλασσας]] καθώς και ανατολικά της λίμνης [[Αράλη]]ς (Ωξιανής). Από το τέλη του 10ου και τις αρχές του 11ου αιώνα, το δυναμικότερο φύλο των Ογούζων, οι Σελτζούκοι, και ο γενάρχης τους ο [[Σελτζούκ]] ασπάστηκαν το [[Ισλάμ]] (Σουνιτικό Ισλάμ) και το 1040 σε μάχη με τους ιρανόφωνους [[Γαζναβίδες|Γαζνεβίδες]], στην τοποθεσία Ντανακάν, εισβάλλουν στην Περσία.
Μετά την νίκη τους αυτοί οι Σελτζούκοι ξεπροβάλλουν ως η κυρίαρχη δύναμη στον μουσουλμανικό κόσμο σε ολόκληρη την [[Μέση Ανατολή]]. Οι τέσσερεις κυριότερες σελτζουκικές δυναστείες υπήρξαν οι:
| |||