Συμφωνία του Μονάχου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Bundesarchiv Bild 183-R69173, Münchener Abkommen, Staatschefs.jpg|thumb|right|350px|Από αριστερά προς δεξιά: Τσάμπερλεν, Νταλαντιέ, Χίτλερ, Μουσολίνι και Τσιάνο φωτογραφίζονται πριν από την υπογραφή της Συμφωνίας του Μονάχου, η οποία απέδωσε την [[Σουδητία]] στην Γερμανία]]
Με την ονομασία '''Συμφωνία του Μονάχου''', όπως καθιερώθηκε δημοσιογραφικά, αναφέρεται το Σύμφωνο που προέκυψε και υπογράφηκε στην ''Διεθνή Συνδιάσκεψη του Μονάχου'' που συνήλθε εσπευσμένα στις [[29 Σεπτεμβρίου]] [[1938]] στο [[Μόναχο]] της [[Γερμανία|Γερμανίας]], εξ ου και η ονομασία της, προκειμένου να αποτραπεί επικείμενη
== Γενικά ==
Στην Συνδιάσκεψη αυτή παρέστησαν δύο [[Πρωθυπουργός|Πρωθυπουργοί]], οι του [[Ηνωμένο Βασίλειο|Ηνωμένου Βασιλείου]], [[Άρθουρ Νέβιλ Τσάμπερλεν]]
Αν και οικοδεσπότης της συνδιάσκεψης στο Μόναχο ήταν ο [[Μπενίτο Μουσολίνι]], ο οποίος και πρότεινε το γραπτό σχέδιο του συμφώνου, όπως διαπιστώθηκε εκ των υστέρων το κείμενο αυτό, που περιλαμβάνει οκτώ άρθρα, είχε προετοιμαστεί και περίπου συνταχθεί από το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών.{{πηγή}}
== Πολιτικές συνθήκες ==
Την εποχή εκείνη ο Χίτλερ, βασιζόμενος στον ορμητικό επανεξοπλισμό της χώρας που είχαν επιτελέσει οι συνεργάτες του επιτελείς δεν βράδυνε να έχει βλέψεις και στις όμορες χώρες με γερμανικούς πληθυσμούς για την αναβίωση της άλλοτε κραταιάς Γερμανικής Αυτοκρατορίας. Έτσι στις [[20 Φεβρουαρίου]] του 1938 Ο Χίτλερ στον λόγο του που εκφωνεί στο [[Ράιχσταγκ]] τόνιζε μεταξύ άλλων ότι καθίσταται ανάγκη να προστατευθούν 10 εκατομμύρια Γερμανοί που βρίσκονταν στα σύνορα του Ράιχ, υπονοώντας τα σύνορα Αυστρίας και Τσεχοσλοβακίας (
Οι Τσεχοσλοβάκοι την εποχή εκείνη βασίζονταν κυρίως στους Γάλλους, με τους οποίους είχαν συνάψει συμμαχία. Η
Ο Χίτλερ από την πλευρά του συνέχιζε
Κατόπιν αυτού την επομένη [[22 Σεπτεμβρίου]] ο Τσάμπερλεν επισκέπτεται για δεύτερη φορά τον Χίτλερ μεταβαίνοντας αεροπορικώς στο Βερολίνο, όπου με κατάπληξη διαπίστωσε πως ο συνομιλητής του είχε αυξήσει τις απαιτήσεις του, ζητώντας την προσάρτηση της Σουδητίας και την εκκένωση από αυτή όλων των άλλων μη Σουδητών. Τότε ο Τσάμπερλεν συμφώνησε να μεταφέρει την απαίτηση υποβάλλοντας νέα πρόταση στους Τσεχοσλοβάκους. Φυσικό όμως ήταν οι τελευταίες αυτές απαιτήσεις του Χίτλερ ν' απορριφθούν τελικά και από την Αγγλία και από τη Γαλλία.
Ακολούθως Γαλλία και Τσεχοσλοβακία προχωρούν σε επιστρατεύσεις ενώ ο Τσάμπερλεν σε ραδιοφωνικό μήνυμά του στις 27 Σεπτεμβρίου σε μια ύστατη προσπάθεια αποφυγής του πολέμου προτείνει να συγκληθεί άμεσα Διεθνής Διάσκεψη, τετραμερής, προκειμένου να επιλυθεί η διαφορά. Ο Χίτλερ δηλώνει την επομένη ότι δέχεται την εισήγηση και αναβάλλει την εισβολή στη Τσεχοσλοβακία, για μόνο όμως 24 ώρες.
== Διάσκεψη Μονάχου ==
[[Αρχείο:Führerbau Munich.jpg|thumb|280px|right|Το μέγαρο Φύρερμπαου όπου συνομολογήθηκε η Συμφωνία του Μονάχου]]
Κάτω από την "τελεσιγραφική" αυτή χρονική προθεσμία, πρωτοφανή στη Διεθνή Διπλωματία, την επόμενη ημέρα 29 Σεπτεμβρίου, τις μεσημβρινές ώρες ξεκίνησε εσπευσμένα η
== Εφήμερος θρίαμβος ==
[[Αρχείο:MunichAgreement.jpg|thumb|left|300px|30 Σεπτεμβρίου 1938: Επιστρέφοντας στο Λονδίνο ο [[Νέβιλ Τσάμπερλεν]] επιδεικνύει την υπογραμμένη δεύτερη Συνθήκη με τον Χίτλερ, της "έντιμης ειρήνης"]]
Μετά τη συνομολόγηση του παραπάνω συμφώνου ο Βρετανός πρωθυπουργός Τσάμπερλεν, πριν αναχωρήσει από το Βερολίνο, είχε μία
Τόσο ο Τσάμπερλεν όσο και ο Νταλαντιέ επέστρεψαν στις χώρες τους ως θριαμβευτές
Όταν όμως τον επόμενο χρόνο ο Χίτλερ κατέλαβε και προσάρτησε όλη τη Τσεχοσλοβακία η αξιοπιστία του Τσάμπερλεν είχε πλέον οριστικά χαθεί.
Αντίθετα ο Νταλαντιέ βλέποντας το πλήθος που τον επευφημούσε φθάνοντας στο [[Παρίσι]] φέρεται να δήλωσε
== Συνέπειες ==
Γραμμή 33:
Μετά την προσάρτηση της Αυστρίας όταν ο [[Άξονας Βερολίνου - Ρώμης]] είχε και γεωγραφικά ολοκληρωθεί η Τσεχοσλοβακία βρέθηκε κατά το ήμισυ στο στόμα του Γ΄ Ράιχ. Τα γεγονότα που ακολούθησαν της Συμφωνίας του Μονάχου υπήρξαν καταλυτικά, σύμφωνα με την αυτή αρίθμηση προσάρτησης εδαφών στο παραπλεύρως χάρτη:<br />
'''1'''. Η Γερμανία καταλαμβάνει τη Σουδητία (Οκτώβριος 1938).<br />
'''2'''. Η Πολωνία προσάρτησε το Zaolzie, περιοχή με πολωνική πλειοψηφία που κατέλαβε ο Τσεχικός στρατός την περίοδο 1918-1920 (Οκτώβριος 1938).<br />
'''3'''. Η Ουγγαρία βρίσκεται σε παραμεθόριες περιοχές (ΝΑ. της Σλοβακίας και Ν. Καρπαθιακής Ρουθηνίας) με τις ουγγρικές μειονότητες, σύμφωνα με τη πρώτη διαιτησία της Βιέννης (Νοέμβριος 1938).<br />
'''4'''. Μάρτιος του 1939, η Ουγγαρία προσάρτησε την Καρπαθιακή Ρουθηνία (
'''5'''. Τα υπόλοιπα εδάφη της Τσεχίας γίνονται το γερμανικό δορυφορικό προτεκτοράτο Βοημίας και Μοραβίας .<br />
'''6'''. Το υπόλοιπο της Τσεχοσλοβακίας, ως Σλοβακία, έγινε γερμανικός δορυφόρος.<br />
== Παρατηρήσεις - Κρίσεις ==
Το γεγονός ότι η Συμφωνία του Μονάχου κατόπιν των εξελίξεων που ακολούθησαν έγινε αντικείμενο γενικής κατακραυγής εξαιτίας της αναποτελεσματικότητας και της αποτυχίας της να ανακόψει εν προκειμένω τα επεκτατικά σχέδια δύο ολοκληρωτικών καθεστώτων δεν είναι και τόσο ιδιαίτερα σημαντικό, δεν ήταν ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία αποτυχημένη συμφωνία
Επί των τελευταίων αναπτύχθηκαν διάφορες ιστορικές θέσεις που στη προσπάθειά τους να αναλύσουν τον χαρακτήρα της συμφωνίας ανέπτυξαν βάσιμα επιχειρήματα που τελικά κατέστησαν ακόμα πιο δυσχερή τον ασφαλή προσδιορισμό της, εκτός του ότι πέτυχαν την κατάρρευση κάποιων μύθων που είχαν δημιουργηθεί με προπαγανδιστικό προσανατολισμό, όπως δίδονται παρακάτω.
=== Βρετανική άποψη ===
[[Αρχείο:Arthur-Neville-Chamberlain.jpg|thumb|160px|Νέβιλ Τσάμπερλεν]]
'''Θρίαμβος''' ! - Διάσκεψη συγκλήθηκε ! - Συμφωνία επιτεύχθηκε ! - Το Ζήτημα των Σουδητών επιλύθηκε ! και Πόλεμος δεν έγινε ! Επίσημα η Συμφωνία του Μονάχου παρουσιάστηκε ως νίκη της λογικής και της συνδιαλλαγής, «κατευνασμός» όπως λεγόταν τότε. Αλλά και ο [[Τσώρτσιλ]], πολιτικός αντίπαλος του Τσάμπερλεν «''συμφωνίες και όχι πόλεμο''» υποστήριζε και μετέπειτα. Το πρόβλημα των Σουδητών που αναδύθηκε από τη δυσαρέσκειά τους, πράγματι ήταν υπαρκτό. Μπορεί ο Χίτλερ να ενθάρρυνε τη δυσαρέσκεια αυτή αλλά δεν ήταν αυτός που τη δημιούργησε. Όσοι δε στη Δύση φώναζαν «''Στο πλευρό των Τσέχων''» ποτέ δεν εξήγησαν τι θα έπρατταν με τους Σουδήτες. Έτσι ο διαμελισμός φαινόταν η προφανής λύση. Και οι ίδιοι, οι Τσέχοι
Ο Τσάμπερλεν βλέποντας πως ο Χίτλερ άρχισε να ανατρέπει σιγά – σιγά τον διακανονισμό του 1919 προσπαθώντας να αποκαταστήσει την ηρεμία στην Ευρώπη θεώρησε ότι αυτό μπορούσε να επιτευχθεί με ικανοποίηση των γερμανικών παραπόνων πρόθυμα, χωρίς πόλεμο (ή να τον προλάβει). Επί της γραμμής αυτής προσπάθησε να πείσει αφενός την Τσεχοσλοβακία να αποδεχθεί, ή να ενδώσει στις γερμανικές αξιώσεις και αφετέρου τη Γαλλία να μη υποστηρίξει τη σύμμαχο χώρα. Πέτυχε και τα δύο. Όχι όμως στα πλαίσια της "ηθικής" που εκείνος ως επιχείρημα έθετε, ή υποστήριζε πως ήθελε, ότι δηλαδή τα παράπονα των Γερμανών ήταν δίκαια και συνεπώς δίκαιη και η ικανοποίησή τους. Τα γεγονότα όπως εξελίχθηκαν ακριβώς πάνω στη τσεχική κρίση περισσότερο φόβο απέδειξαν παρά λογική. Την ίδια ημέρα της συνομολόγησης φωτογραφία της εποχής δείχνει να
=== Γαλλο-Βρετανική άποψη ===
Γραμμή 60:
=== Σοβιετική άποψη ===
Οι Σοβιετικοί είδαν
H [[Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (Ε.Σ.Σ.Δ.)|ΕΣΣΔ]] τάχθηκε κατά της Συμφωνίας του Μονάχου και των συνεπειών της. Προσέφερε στρατιωτική βοήθεια
== Ακύρωση συμφωνίας ==
|