Κολωνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Yobot (συζήτηση | συνεισφορές) μ Διόρθωση συντακτικού κώδικα με τη χρήση AWB (10454) |
||
Γραμμή 1:
{{Location map | Αθήνα
|label=
|lat= 12.6
|long=6.5
Γραμμή 8:
|caption= Η θέση του '''Κολωνού''' στον χάρτη
}}
Ο '''Κολωνός''' είναι συνοικία της [[Αθήνα
Ο Κολωνός είναι πυκνοκατοικημένη περιοχή με ελάχιστους ακάλυπτους χώρους. Ανοικοδομήθηκε έντονα κυρίως τις δεκαετίες του 1960 και 1970. O λόφος του '''[[Λόφος Ιππίου Κολωνού|Ιππίου Κολωνού]]''' ({{Coord|37|59.7|N|23|42.9|E|}}) είναι τμήμα της συνοικίας.
Στην αρχαιότητα ο Κολωνός θεωρούνταν ο πιο αριστοκρατικός δήμος της αρχαίας Αθήνας. Ήταν παραποτάμιος δήμος και τον διέσχιζε ο ποταμός [[Κηφισός]], ο οποίος σήμερα έχει υπογειοποιηθεί κάτω από τη λεωφόρο Κηφισού.
Γραμμή 18:
Ο Ίππιος (ή Ίππειος) Κολωνός βρισκόταν στην πεδιάδα του [[Κηφισός|Κηφισού]], 10 στάδια (2 χλμ) προς βορράν του Διπύλου και ήταν κατάφυτος από ελαιόδεντρα. Λεγόταν "Ίππιος", γιατί εκεί βρισκόταν ο ναός του Ιππίου [[Ποσειδών (μυθολογία)|Ποσειδώνα]], προστάτη του δήμου, που καταστράφηκε από τον [[Αντίγονος Γονατάς|Αντίγονο Γονατά]] το [[265 π.Χ.]]. Υπήρχε επίσης βωμός της Ιππίας [[Αθηνά (μυθολογία)|Αθηνάς]], τέμενος των [[Ερινύες|Ερινύων]], ο τάφος του [[Οιδίποδας|Οιδίποδα]], καθώς και ηρώα του [[Θησέας|Θησέα]], [[Πειρίθους|Πειρίθου]] και [[Άδραστος|Αδράστου]]. Εδώ ήταν και το άγαλμα του Κολωνού, που έδωσε το όνομά του στο δήμο.
Κοντά στο λόφο του Κολωνού ήταν το Άλσος της Ακαδήμειας και η Σχολή του Πλάτωνα, όπου δίδαξε ο μεγάλος φιλόσοφος. Μεταξύ Ακαδήμειας και Κολωνού, ο [[Πλάτων]] είχε την κατοικία του και εκεί ήταν και ο τάφος του. Ο περιηγητής [[Παυσανίας]] γράφει στα "Αττικά" του, ότι, αφού εξήλθε της Ακαδημίας, συνάντησε το μνήμα του Πλάτωνος και εκείθεν προς τα ανατολικά αντίκρισε να στέκει ψηλά πάνω στον Κολωνό το άγαλμα του Ιππίου Ποσειδώνος, από τον οποίο πήρε το όνομά του ο δήμος του Κολωνού.
Κατά τη [[ελληνική μυθολογία|μυθολογία]] υπήρχε στον Κολωνό σπήλαιο, μέσα από οποίο κατέβαιναν οι νεκροί στον [[Κάτω Κόσμος|Άδη]]. Ο θεός του Άδη [[Πλούτων (μυθολογία)|Πλούτων]], που είχε ερωτευθεί την [[Περσεφόνη]], κόρη της θεάς [[Δήμητρα (μυθολογία)|Δήμητρας]], την απήγαγε από τους λειμώνες της [[Αίτνα
Ο τυφλός Οιδίπους, αλλόφρων από την κακή μοίρα του, φεύγοντας από την πατρίδα του [[Αρχαία Θήβα|Θήβα]], φθάνει στον Κολωνό της γειτονικής Αττικής, συνοδευόμενος από την κόρη του [[Αντιγόνη (μυθολογία)|Αντιγόνη]], για να βρει τη λύτρωση, κατεβαίνοντας δια της "χαλκοπόδου οδού" στο βαθύ "κολωνιαίο' άντρο του Άδη.
Ο [[Μέτων]], Αθηναίος αστρονόμος και γεωμέτρης του 5ου π. Χ. αιώνα και σύγχρονος του Σωκράτη, ο οποίος επινόησε τον λεγόμενο "Κύκλο του Μέτωνος", αναφορικά με το μηνολόγιο και τον ηλιακό ενιαυτό, ανέβαινε συχνά στον Κολωνό να κάνει τις αστρονομικές παρατηρήσεις του, όπως το επιβεβαιώνει και ο σύγχρονός του [[Αριστοφάνης]], ο οποίος λέει στους "Όρνιθες"<ref>Αριστοφάνη Όρνιθες, στ. 997</ref>: "Μέτων, όν οίδεν Ελλάς και ο Κολωνός". Το σπίτι του Μέτωνα βρισκόταν στην περιοχή του [[Θησείο
Αλλά και ο [[Θεόφραστος]], ο οποίος είχε μαθητεύσει στην Ακαδημία του Πλάτωνος, αναφέρει στα "μετεωρολογικά" του, ότι ο [[Φατινός]], του οποίου τα μαθήματα είχε παρακολουθήσει ο Μέτων, μελετούσε κι αυτός τα άστρα και τα μετέωρα από τον Κολωνό, γιατί "η θέα του Κολωνού είναι ευρυχωροτέρα και δια τούτο προτιμητέος είναι από τους αστρονόμους ο Κολωνός". Και ο κυνικός φιλόσοφος του 2ου π. Χ. αιώνα [[Δημώναξ]], ο οποίος έζησε και δίδαξε στην Αθήνα, περιγράφει το ευχάριστο περιβάλλον του Κολωνού.
Γραμμή 40:
Η Κριστιάνα Λυτ (Christiane Lueth, 1817 - 1900), μια [[Δανοί|Δανή]] που έμεινε στην Αθήνα στα χρόνια του [[Όθων της Ελλάδας|Όθωνα]], μαζί με το σύζυγό της Γερμανό θεολόγο και διδάκτορα της φιλοσοφίας Άσμους Λυτ, γράφει για το θάνατο του αρχαιολόγου [[Κάρολος Μύλλερ|Κάρολου Μύλλερ]], που είναι θαμμένος στο λόφο του Κολωνού:
{{απόσπασμα|Στις 2 Αυγούστου πέθανε στην Αθήνα ο μεγάλος αρχαιολόγος Καρλ 'Οτφριντ Μύλλερ. Γύρισε άρρωστος από ένα ταξίδι που είχε κάνει μαζί με τον 'Ερνεστ Κούρτιους και τον Σέλλερ. Ο Λυτ τον έθαψε στο λόφο του Κολωνού, εκεί όπου τα παλιά τα χρόνια βρισκότανε ο ναός των Ευμενίδων και κοντά στην Ακαδημία που δίδασκε ο Πλάτωνας... Πάνω στο λόφο στήθηκε ένα ωραίο μαρμάρινο μνημείο.}}
Και ο Δανός συγγραφέας [[Χανς Κρίστιαν Άντερσεν]], που επισκέφτηκε τον Κολωνό σ' ένα ταξίδι του στην Ελλάδα το 1841, περιγράφει τις εντυπώσεις του από το φυσικό περιβάλλον του Κολωνού:
Γραμμή 52:
Δίπλα στο μνημείο του Μύλλερ, υπάρχει και το μνημείο του Γάλλου αρχαιολόγου [[Σαρλ Λενορμάν]] (1802 - 1859), που επίσης πέθανε στην Αθήνα. Πρόκειται για μια μαρμάρινη λουτροφόρο [[υδρία]], στο εσωτερικό της οποίας έχει ταφεί η καρδιά του. Αυτή που υπάρχει σήμερα είναι έργο του Έλληνα γλύπτη [[Μιχάλης Τόμπρος|Μιχάλη Τόμπρου]] (1889 - 1974), που στήθηκε το [[1936]], επειδή η πρωτότυπη είχε καταστραφεί. Στην κύρια όψη της υδρίας υπάρχει ανάγλυφη σε κυκλικό μετάλλιο η μορφή του Λενορμάν.
Στη γύρω περιοχή του Κολωνού βρίσκεται επίσης η Εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου του Παλαιού επί της οδού Λένορμαν. Παρόλο που η σωστή προφορά του ονόματος είναι Λενορμάν, η οδός επικράτησε να λέγεται Λένορμαν. Στη βορειοδυτική πλαγιά του λόφου του Κολωνού υπάρχει και το μεσαιωνικό εκκλησάκι της Αγίας Ελεούσας, που χτίστηκε στα χρόνια της [[Τουρκοκρατία
Στα σύνορα Κολωνού - Κολοκυνθούς στην οδό Λένορμαν βρίσκεται το [[Δημόσιο Καπνεργοστάσιο]]. Οικοδομήθηκε το 1927 και αποτελεί εξαίρετο δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής της εποχής του Μεσοπολέμου. Στα χρόνια της ακμής του απασχολούσε περί τους 3.000 εργάτες. Σήμερα στεγάζεται στο κτίριο αυτό η [[Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων]].
Γραμμή 75:
{{Λόφοι της Αθήνας}}
{{
[[Κατηγορία:Συνοικίες και περιοχές Αθήνας]]
| |||