Η '''πραγματολογία''' είναι ο τομέας της [[Γλωσσολογία|γλωσσολογίαςγλωσσολογία]]ς που μελετά τους τρόπους με τους οποίους τα [[Συμφραζόμενα|συμφραζόμενα]] συνεισφέρουν στα [[Σημασία|νοήματα]]. Η πραγματολογία περιλαμβάνει συνολικά τη θεωρία των [[Γλωσσική πράξη|γλωσσικών πράξεων]], τη θεωρία των [[Συνομιλιακό υπονόημα|συνομιλιακών υπονοημάτων]], τη [[Θεωρία της ευγένειας|θεωρία της ευγένειας]] και άλλες προσεγγίσεις της γλωσσικής συμπεριφοράς στη [[Φιλοσοφία|φιλοσοφία]], [[Κοινωνιολογία|κοινωνιολογία]], γλωσσολογία και [[Ανθρωπολογία|ανθρωπολογία]]. Σε αντίθεση με την [[Σημασιολογία|σημασιολογία]], η οποία εξετάζει τα νοήματα που είναι συμβατικά ή κωδικοποιημένα σε μία δεδομένη γλώσσα, η πραγματολογία μελετά πως η μετάδοση του νοήματος εξαρτάται όχι μόνο από τις δομικές και γλωσσικές γνώσεις (π.χ. τη [[Γραμματική|γραμματική]] ή το νοητικό λεξικό) του ομιλητή και του ακροατή, αλλά επίσης και από τα συμφραζόμενα ενός [[Εκφώνημα|εκφωνήματος]], τις προϋπάρχουσες γνώσεις των συνομιλητών και του κόσμου, τη συναγόμενη πρόθεση του ομιλητή και άλλους παράγοντες. Υπο αυτήν την έννοια, η πραγματολογία εξηγεί πως οι χρήστες μίας γλώσσας αντιμετωπίζουν την [[Αμφισημία|αμφισημία]], αφού το νόημα βασίζεται στον τρόπο, τον χρόνο, τον τόπο κτλ. ενός εκφωνήματος<ref>Πύλη για την Νέα Ελληνική Γλώσσα [http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/glossology/show.html?id=129 Πύλη για την Νέα Ελληνική Γλώσσα]</ref>.
Η ικανότητα να καταλαβαίνουμε το προτιθέμενο νόημα ενός ομιλητή ονομάζεται πραγματολογική [[Γλωσσική ικανότητα|ικανότητα]]<ref>Carston, Robyn (2002) Thoughts and Utterances: The Pragmatics of Explicit Communication. Oxford: Blackwell.</ref>.
