Βικιπαίδεια

Α΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 1959-1960: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Κατάχρηση εισαγωγικων και έμφασης
Yobot (συζήτηση | συνεισφορές)
Ρομπότ
16.024 επεξεργασίες
μ Διόρθωση συντακτικού κώδικα με τη χρήση AWB (10454)
Γραμμή 2:
 
== Ιστορικό ==
Η δημιουργία ενός πρωταθλήματος υπό τη μορφή ενιαίας μόνιμης εθνικής κατηγορίας (και όχι τελικής φάσης μόνο με τη συμμετοχή των ομάδων που είχαν προκριθεί από τις τοπικές διοργανώσεις) αποτέλεσε καταρχάς απαίτηση της Πολιτείας και κατά δεύτερον της [[Ένωση Ευρωπαϊκών Ποδοσφαιρικών Ομοσπονδιών|UEFA]]. Η πρώτη πίεζε, μέσω της [[Γενική Γραμματεία Αθλητισμού|Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού]] και του [[Οργανισµός Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου|ΟΠΑΠ]], για την καθιέρωση σταθερού αριθμού αγώνων κάθε Κυριακή και βασικά πανελλήνιας εμβέλειας ώστε να τονωθεί το ενδιαφέρον για το ΠΡΟ-ΠΟ, το οποίο δεν γνώριζε την αναμενόμενη αποδοχή εκ μέρους των φιλάθλων κατά τους πρώτους μήνες της εισαγωγής του (δοκιμαστικά στις αρχές του 1959 και επίσημα την 1η Μαρτίου). Η Ένωση Ποδοσφαιρικών Ομοσπονδιών της Ευρώπης επιθυμούσε την ανακήρυξη των εθνικών πρωταθλητών με αυστηρά κριτήρια και μέσω διοργανώσεων κοινής μορφής για όλα τα κράτη, με στόχο το πολλά υποσχόμενο [[ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ|Κύπελλο Πρωταθλητριών]] να διαθέτει πανευρωπαϊκή απήχηση και να αποκτά συνεχώς αυξανόμενο κύρος. <small><ref>η Ελλάδα πάντως δεν ήταν η τελευταία χώρα που "αναγκάστηκε" σε πρωτάθλημα υπό ενιαία κατηγορία. Το ίδιο έγινε ταυτόχρονα στην Τουρκία, μετά 2ετία στη Νορβηγία, ενώ η γερμανική [[Μπουντεσλίγκα]] εισήχθηκε το 1963! (για να εξελιχθεί σύντομα σε ένα από τα κορυφαία ευρωπαϊκά βέβαια)</ref></small>
 
Σύμφωνα με τα παραπάνω, η [[Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία]] ΕΠΟ υποχρεώθηκε να προχωρήσει σε κατάργηση των διοργανώσεων των κατά τόπους Ενώσεων Ποδοσφαιρικών Σωματείων ΕΠΣ ως φάσεις πρόκρισης για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Τη θέση του τελευταίου έπαιρνε η Α' Εθνική, μία (ενιαία) κατηγορία με συλλόγους από όλη την ελληνική επικράτεια (εθνική) και σταθερής συμμετοχής (μόνιμη), με εξαίρεση όσους θα υποβιβάζονταν στο τέλος της περιόδου. Ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε ένα αριθμό ομάδων κατά πολύ μεγαλύτερο των 10 του τελευταίου Πανελληνίου Πρωταθλήματος [[Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1958-1959|1958-59]] και συγκεκριμένα 18, οι οποίες, καθώς το πρόγραμμα της διευρυμένης κατηγορίας θα κάλυπτε σχεδόν όλες τις διαθέσιμες ημερομηνίες της αγωνιστικής χρονιάς, δεν θα συμμετείχαν πλέον στις τοπικές διοργανώσεις της ΕΠΣ τους. Εκείνες τώρα θα αποτελούσαν το πρόκριμα για την άνοδο στην εθνική Κατηγορία της επόμενης περιόδου και όχι για τη συμμετοχή στην τελική φάση πρωταθλήματος της τρέχουσας, οπότε η σημασία τους υποβιβαζόταν σε σημαντικό βαθμό.
Γραμμή 93:
 
== Αγωνιστικό μέρος ==
Το 1ο πρωτάθλημα Α΄ Εθνικής κατέκτησε ο [[Παναθηναϊκός (ποδόσφαιρο)|Παναθηναϊκός]], που αναδείχθηκε έτσι πρωταθλητής Ελλάδας για 4η φορά στην ιστορία του. Ισοβαθμώντας στους 79 βαθμούς με την [[Α.Ε.Κ. (ποδόσφαιρο)|ΑΕΚ]], επικράτησε 2-1<small><ref>[http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=12775&catid=1&la=1 Newsit] Αναμετρήσεις Παναθηναϊκού- ΑΕΚ</ref></small> στο μεταξύ τους αγώνα κατάταξης ή ''μπαράζ'', μία αναμέτρηση όπου δεν χρειαζόταν παρά το ισόπαλο αποτέλεσμα στο ουδέτερο [[στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης|στάδιο Καραϊσκάκης]]. Σε μία τέτοια περίπτωση μετά και την ημίωρη παράταση, η προκήρυξη της διοργάνωσης έθετε ως κριτήριο την καλύτερη [[Διαφορά τερμάτων|αναλογία τερμάτων]], δηλαδή το πηλίκο του ενεργητικού διά το παθητικό κάθε ομάδας, συντελεστή στον οποίον πλεονεκτούσε ο Παναθηναϊκός (59÷20=2,950 έναντι 2,667 της ΑΕΚ).<br />
Μέσω μπαράζ και με το ίδιο σκορ κρίθηκε επίσης η τρίτη θέση για τον υποβιβασμό, με το νικητή Παναιγιάλειο να υπερτερεί πάλι του Παγκορινθιακού στην περίπτωση ισοπαλίας.
 
Γραμμή 509:
|referee= Ντανιέλ Μελέ (Ελβετία)
}}
 
 
{| width="100%"
Γραμμή 528 ⟶ 527 :
| ||'''5''' || Γιάννης Νεμπίδης
|-
| ||'''6''' || Σωτήρης Αγγελόπουλος || || [[Αρχείο:Red_cardRed card.svg|10px]] 54'
|-
| ||'''7''' || [[Δημήτρης Θεοφάνης]]
Γραμμή 576 ⟶ 575 :
| ||colspan=3|Χάρι Αουρέτνικ (Αυστρία)
|}
|}
 
==== Αγώνας για την 7η θέση ====
Γραμμή 640 ⟶ 639 :
[[Γιώργος Σιδέρης]] (35 το [[Α΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 1968-1969|1968-69]]), [[Αντώνης Αντωνιάδης]] (39 το [[Α΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 1971-1972|1971-72]]) και [[Βασίλης Δημητριάδης]] (33 το [[Α΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 1992-1993|1992-93]]).<br />
Δεδομένου όμως ότι εκείνοι τα σημείωσαν σε διοργανώσεις των 34 αγώνων (18 ομάδες), μόνον η επίδοση του Αντωνιάδη θεωρείται ανώτερη (πρόκειται άλλωστε για ρεκόρ όλων των εποχών).
Τα δε 1,18 τέρματα ανά παιχνίδι του "Νέστορα" το 1959-60, αποτελούν μέσο όρο που καθόλη τη διάρκεια της Α' Εθνικής (δηλαδή πάνω από μισό αιώνα) δεν έχει ακόμα ισοφαριστεί, παρότι και οι τρεις προαναφερόμενοι κατέκτησαν τις συγκεκριμένες χρονιές το έπαθλο [[Χρυσό Παπούτσι|European Silver Boot]] (χάνοντας μάλιστα για ένα τέρμα την πρωτιά). Η πρωτοβουλία αυτή καθιερώθηκε το 1968, άρα πιθανότατα ο διεθνής παίκτης έχασε την ευκαιρία να πλαισιώσει τους υπόλοιπους Έλληνες<small><ref>χρυσό παπούτσι: [[Νίκος Μαχλάς]] (1997-98 ως παίκτης της ολλανδικής [[Φίτεσε]]) — αργυρό: [[Θωμάς Μαύρος]] ([[Α΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 1978-1979|1978-79]]) και οι Σιδέρης, Αντωνιάδης, Δημητριάδης — χάλκινο: [[Γιώργος Δέδες]] ([[Α΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 1970-1971|1970-71]]), [[Νίκος Αναστόπουλος]] ([[Α΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 1982-1983|1982-83]]) και [[Κριστόφ Βαζέχα]] ([[Α΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 1992-1993|1992-93]])</ref></small> που έχουν διακριθεί στο θεσμό.
 
 
== Οι κορυφαίοι ==
Γραμμή 652 ⟶ 650 :
δεξιός ενδιάμεσος: '''[[Τάκης Λουκανίδης|(Νεο)Τάκης Λουκανίδης]]'''/Δόξα Δράμας (εν ενεργεία διεθνής) - κορυφαίος της περιόδου παίζοντας σε όλες τις γραμμές<br />
αριστερός ενδιάμεσος: '''Φάνης Τασίνος'''/Παγκορινθιακός<br />
δεξιός ακραίος επιθετικός (έξω δεξιά): '''[[Μίμης Δομάζος]]'''<small><ref name="Δομάζος"/></small>/ΠΑΟ (χρίστηκε διεθνής εκείνη τη χρονιά)<br />
δεξιός μεσοεπιθετ. (μέσα δεξιά): '''[[Μουφήτ Καλιοτζής]]'''/Άρης <small>(χρίστηκε διεθνής εκείνη τη χρονιά)</small> ή '''[[Ανδρέας Παπαεμμανουήλ]]'''/ΠΑΟ <small>(εν ενεργεία διεθνής)</small><br />
κεντρικός επιθετικός: '''[[Κώστας Τουμπέλης]]'''/Ηρακλής (χρίστηκε διεθνής εκείνη τη χρονιά)<br />
αριστερός μεσοεπιθετικός (μέσα αριστερά): '''[[Παύλος Γρηγοριάδης]]'''/Δόξα Δράμας (χρίστηκε διεθνής εκείνη τη χρονιά)<br />
αριστερός ακραίος επιθετικός (έξω αριστερά): '''Ι. Πασχαλίδης'''/Άρης<br />
 
'''Αναπληρωματικοί''' (πλην του δεξιού μεσοεπιθετικού, για τη θέση του οποίου υπήρξε διπλή επιλογή στη βασική 11άδα):<br />
[[Μιχάλης Βουτσαράς]]<small><ref>συμπεριλήφθηκε ως δεχόμενος τα λιγότερα τέρματα ανά αγώνα (20÷29=0,69, με το βετεράνο διεθνή [[Μπάμπης Ταουξής|Μπάμπη Ταουξή]] του Απόλλωνα Αθ. στο 12÷17=0,71), δεδομένου ότι υπήρχε μόνο ένας τερματοφύλακας στους 25 που παραθέτει ο Παγιωτέλης με την υψηλότερη βαθμολογία</ref></small>/ΠΑΟ (διεθνής τη μεθεπόμενη περίοδο) — Γιώργος Κοτρίδης/Δόξα Δράμας <small>''(όχι ο διεθνής Μπάμπης)''</small>, Γιάννης Τριανταφύλλου/Άρης, Αλέκος Μήττας/Παγκορινθιακός — [[Μίλτος Παπαποστόλου]]/ΑΕΚ, [[Γιάννης Νεμπίδης]]/ΠΑΟ (πρώην διεθνής) — [[Λέανδρος Συμεωνίδης]]/ΠΑΟΚ (διεθνής εκείνη τη χρονιά), Γρηγόρης Αβραμίδης/Απόλλων Θεσσ., Κώστας Ορφανίδης/Μέγας Αλέξανδρος, Κώστας Κιουρτζής/ΠΑΟΚ<small><ref>συμπεριλήφθηκε ως ο έξω αριστερά που σημείωσε τα περισσότερα τέρματα ανά αγώνα (8÷22=0,36, με το Χρήστο Άμπο της ΑΕΚ στο 7÷20=0,35), δεδομένου ότι στη θέση του υπήρχε μόνο ένας παίκτης στους 25 που παραθέτει ο Παγιωτέλης με την υψηλότερη βαθμολογία</ref></small>.<br />
'''Ποδοσφαιριστές με υψηλότερη βαθμολογία από κάποιους της 22άδας''', που δεν συμπεριλήφθηκαν σε αυτή λόγω ανώτερων στη θέση τους: οι κεντρικοί αμυντικοί Χρήστος Νικολαΐδης/Παναιγιάλειος, Νικήτας Μαλιόγλου/Απόλλων Θεσσ. (οι Στεφανάκος, Μήττας ήταν οι καλύτεροι της περιόδου μετά το Λουκανίδη) και οι μέσοι [[Κώστας Πολυχρονίου]]/ΟΣΦΠ, Λεωνίδας Γιαννέλος/ΠΑΟΚ, [[Στάθης Μαυρίδης]]/Πανιώνιος.
 
* Από τους 16 ομάδες της κατηγορίας, οι μισές έχουν παίκτη/ες στους κορυφαίους βασικούς και συνολικά οι 11 στην 22άδα (δεν εκπροσωπούνται μόνο ο Παναιγιάλειος και οι Απόλλων, Πανιώνιος, Προοδευτική, Εθνικός - δηλαδή οι μισές του [[Λεκανοπέδιο Αττικής|Λεκανοπεδίου Αττικής]]).
* Αναμενόμενη η ανάδειξη 5 κορυφαίων από τον πρωταθλητή (Αγγελόπουλος, Δομάζος, Παπαεμμανουήλ ως βασικοί - Βουτσαράς, Νεμπίδης αναπληρωματικοί), έκπληξη όμως οι 3 της επαρχιακής και 6ης στη βαθμολογία Δόξας<small><ref>ίσως όχι τόσο μεγάλης έκπληξης βέβαια, εάν ληφθεί υπόψη ότι στην ελληνική ποδοσφαιρική επαρχία: ''«Χρειάστηκε η επανάσταση της Δράμας. Αυτή ήταν η γροθιά στο κατεστημένο των 3 ιδρυτριών Ενώσεων. Αναγκάστηκε η ΕΠΟ να παραδεχθεί πως υπάρχει ελληνικό ποδόσφαιρο και πέρα από τις 3 μεγαλουπόλεις.»'' (Γιώργος Παγιωτέλης, ''"Το Έπος της Α' Εθνικής"'')</ref></small> (Τ. Λουκανίδης, Π. Γρηγοριάδης - Γ. Κοτρίδης) και του 8ου Άρη (Καλιοτζής, Ι. Πασχαλίδης - Τριανταφύλλου), γεγονός που τις ανεβάζει στη δεύτερη θέση σε αριθμό συμμετοχών μετά τον Παναθηναϊκό (και όντας μαζί του οι μόνες με παραπάνω από ένα βασικό).
* Η ΑΕΚ, ανώτερη ίσως ομάδα όλων που έχασε τον τίτλο στο μπαράζ, έχει μόνο 2 (Αναστασιάδης - Παπαποστόλου) και ο Ολυμπιακός, κυρίαρχος τη δεκαετία του '50, μόλις ένα (Στεφανάκος).
* Ακόμα πιο εντυπωσιακή η εκπροσώπηση και των τριών υποβιβασθέντων με ένα σύνολο 4 ποδοσφαιριστών, οι 2 του Παγκορινθιακού με τον Τασίνο βασικό, όπως και ο Μάλλης της ΑΕ Νικαίας, μολονότι η εστία του παραβιάστηκε περισσότερο από κάθε άλλου τερματοφύλακα (τόσο σε αριθμό με 59 τέρματα, όσο και σε μέσο όρο με 2,03 ανά αγώνα).
* Τα 6 σωματεία της Βόρειας Ελλάδας έχουν 11 παίκτες στους 22 (αλλά μόνο 4 βασικούς), όσους ακριβώς και εκείνα από την υπόλοιπη χώρα, τα οποία όμως ήταν 10 στον αριθμό και επιπρόσθετα κατέλαβαν ανώτερες θέσεις στην τελική κατάταξη (π.χ από την 1η έως την 5η).
* Ενδεικτικό τέλος ότι οι 6 από τους 10 επιθετικούς παίζουν στη Θεσσαλονίκη (ενώ μόνο οι Δομάζος και Παπαεμμανουήλ σε ομάδες της υπόλοιπης Ελλάδας), ακόμη και εάν κανείς τους δεν συμπεριλαμβάνεται στους πρώτους σκόρερς. Αντίθετα, απουσιάζει παντελώς το βαρύ πυροβολικό του πρωταθλήματος (Νεστορίδης, Γ. Καμάρας, Υφαντής κλπ), δεδομένου ότι όπως ορθότατα αναφέρει ο Παγιωτέλης ''άλλο σκόρερ, άλλο καλή απόδοση''.
 
 
== Ο πρωταθλητής Παναθηναϊκός ==
'''Βασικοί''' (σύστημα 3-2-5): [[Μιχάλης Βουτσαράς|Βουτσαράς]] — Τζουνάκος, [[Γιώργος Ανδρέου|Ανδρέου]], [[Κώστας Λινοξυλάκης|Λινοξυλάκης]] — [[Γιάννης Νεμπίδης|Νεμπίδης]], [[Σωτήρης Αγγελόπουλος|Αγγελόπουλος]] — [[Μίμης Δομάζος|Δομάζος]]<small><ref name="Δομάζος">ακριβώς τότε άρχιζε την 21ετή καριέρα του από το δεξί άκρο της επίθεσης, για να αγωνιστεί στη συνέχεια ως μεσοεπιθετικός (ντεμί κυνηγός κατά την ορολογία της εποχής) και σέντερ-φορ πριν αναλάβει το ρόλο του οργανωτή-επιθετικού μέσου (μετέπειτα 10άρι)</ref></small>, [[Ανδρέας Παπαεμμανουήλ|Παπαεμμανουήλ]], Γεωργιάδης Γ., Μπενάρδος, [[Δημήτρης Θεοφάνης|Θεοφάνης]]<br />
'''Αναπληρωματικοί:''' [[Βαγγέλης Πανάκης|Πανάκης]], Σιάηλος, Ζαφειρόπουλος, Μαρνάς (επιθετικοί), [[Μίμης Μανιάκης|Μανιάκης]] (τερματοφύλακας), Μανταράκης (αμυντικός)<br />
'''Προπονητές:''' η 3άδα των παλαίμαχων παικτών του συλλόγου [[Αντώνης Μηγιάκης]] (επικεφαλής), [[Οδυσσέας Τσούτσος]] και [[Νίκος Σίμος]].
 
 
== Γεγονότα ==
 
=== Σύντομο χρονικό ===
 
 
 
=== Διαιτητικά προβλήματα ===
 
 
 
=== Οι πρωτιές της Α' Εθνικής ===
Γραμμή 714 ⟶ 706 :
 
Όπως είναι φυσικό, τις δύο πρώτες αγωνιστικές σημειώθηκαν οι εξής πρωτιές στην ιστορία της ποδοσφαιρικής Α' Εθνικής:
* το πρώτο '''τέρμα''' πέτυχε ο Νίκος Μυτώσης με σουτ εις βάρος του τερματοφύλακα Παράσχου Αυγητίδη στο 67' της εναρκτήριας αναμέτρησης (άρα γύρω στις 11:30 το πρωί). Εφόσον και η συγκεκριμένη άρχιζε στις 3:15, τότε πρώτο θα θεωρούταν εκείνο στο 3ο μόλις λεπτό του Εθνικός-ΑΕΚ 0-1 (δηλαδή επίσης στο Καραϊσκάκη), ένα τέρμα που οι μαρτυρίες διίστανται κατά πόσον πρέπει να χρεωθεί στο σουτ του βετεράνου [[Γιάννης Κανάκης|Γιάννη Κανάκη]] ή την κόντρα στον Αλέκο Κοζομπόλη<small><ref>υπάρχει πάντως [http://prwtathlima.blogspot.gr/search/label/1%CE%B7%20%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE σκίτσο] της φάσης</ref></small>, η οποία και ξεγέλασε το Στράτο Μακρυωνίτη.
* το πρώτο τέρμα '''με κεφαλιά''' πέτυχε ο [[Λέανδρος Συμεωνίδης]] στο 31' του ΠΑΟΚ-Μ. Αλέξανδρος 3-2 της πρεμιέρας, ισοφαρίζοντας το προβάδισμα των φιλοξενούμενων με το Βαγγέλη Καραφουλίδη και το πρώτο '''απευθείας σουτ-φάουλ'''
* το πρώτο '''πέναλτι''' καταλογίστηκε από το διεθνή διαιτητή Αλέκο Μοναστηριώτη (συνδ. Πειραιώς) στο 57' του Μ. Αλέξανδρος-Πανιώνιος 1-4 της 2ης αγωνιστικής (1 Νοεμβρίου 1959), για μαρκάρισμα "2 σε 1". Το κέρδισε και το εκτέλεσε εύστοχα ο Μιχάλης Αμανατίδης των γηπεδούχων απέναντι στον [[Κώστας Βαλλιάνος|Κώστα Βαλλιάνο]].
Γραμμή 733 ⟶ 725 :
 
=== Αριθμοί της διοργάνωσης ===
'''Τέρματα:''' σημειώθηκαν 627 στους 244 αγώνες (συμπεριλαμβανομένων των μπαράζ), επομένως οι φίλαθλοι έβλεπαν σχεδόν 2,6 κατά μέσο όρο όποτε πήγαιναν στο γήπεδο. Δεν πρόκειται για ιδιαίτερα υψηλή επίδοση, λαμβάνοντας υπόψη ότι σε μία αγωνιστική (8 παιχνίδια επίσης) του ελληνικού πρωταθλήματος την 5ετία 2007-2012 είχαμε μόνο 2,5 τέρματα λιγότερα (20,5 έναντι 18<small><ref>[http://www.galanissportsdata.com/football/national/Season2007_08/rank.asp?day=30 βαθμολογίες πρωταθλημάτων Ελλάδας], Galanis Sports Data</ref></small>) κατά μέσο όρο.<br />
Τα περισσότερα επιτεύχθηκαν στα ΑΕ Νικαίας-Εθνικός 2-7 (18η αγων.) και Ολυμπιακός-Παναιγιάλειος 8-1 (28η), με τους γηπεδούχους στο τελευταίο να σημειώνουν τα ρεκόρ επίτευξης και διαφοράς τερμάτων για τη χρονιά εκείνη (άλλωστε, μετά τις προσωρινές βελτιώσεις της ΑΕΚ και της Προοδευτικής, ο Ολυμπιακός κατέχει από το 1974 και τα απόλυτα ρεκόρ στην ιστορία της Α' Εθνικής με το 11-0 επί του Φωστήρα).
 
'''Αυτογκόλ-Πέναλτι:''' 19 τέρματα ήταν αυτογκόλ, ενώ καταλογίσθηκαν 39 πέναλτι ή διαφορετικά 1,3 ανά αγωνιστική (1 σε κάθε 6 παιχνίδια) έναντι 2,3 (1 σε κάθε 3,5) την πιο πρόσφατη 15ετία στην Ελλάδα<small><ref name="Γαλάνης">[http://www.galanissportsdata.com/football/national/Season1998_99/aeteamall.asp στατιστικά πρωταθλημάτων Ελλάδας ανά ομάδα], Galanis Sports Data</ref></small>, λόγω αυστηροποίησης των κανονισμών του αθλήματος παγκοσμίως. Σε τέρμα μετατράπηκαν τα 31, άρα με ποσοστό ευστοχίας 79% (απώλεια ενός στα 5) ανώτερο από το περίπου 75% σήμερα<small><ref name="Γαλάνης"></ref>< /small> (απώλεια ενός στα 4). Εντυπωσιάζει, τέλος, πως μόλις 2 εξουδετερώθηκαν από τερματοφύλακες, με 5 να καταλήγουν άουτ και 1 στο δοκάρι.
 
'''Αποτελέσματα:''' ισόπαλοι έληξαν το 27% των αγώνων (66 στους 244), μία αναλογία ελάχιστα υψηλότερη από τη σύγχρονη εποχή, ενώ το 25% σε εκτός έδρας νίκες (61) δεν μπορεί να αξιολογηθεί (πάντως δείχνει κάπως χαμηλό), δεδομένου ότι μόνο οι 6 από τις 16 ομάδες δεν είχαν κοινή έδρα με κάποια ή κάποιες άλλες.<br />
Γραμμή 744 ⟶ 736 :
Όλοι ήταν Έλληνες, χωρίς πάντως η διοργανώτρια Ομοσπονδία [[Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία|ΕΠΟ]] να απαγορεύει σε ξένους να εντάσσονται στα σωματεία της Ελλάδας, εφόσον δεν είχαν αγωνιστεί επαγγελματικά σε άλλη χώρα.
 
'''Προπονητές:''' με τη σημερινή έννοια του όρου δεν υπήρχαν στην ουσία. Την -όχι καθημερινή- προπόνηση στη διάρκεια της εβδομάδας ανελάμβανε κάποιος γυμναστής ή σε πολλές ομάδες ακόμα και ένας έμπειρος ποδοσφαιριστής, ενώ για τη σύνθεση της Κυριακής αποφάσιζε ο εκλέκτορας και για τις καλοκαιρινές μεταγραφές συνήθως μία επιτροπή από παράγοντες του συλλόγου. Ο [[προπονητής]] εκείνης της εποχής, παίρνοντας ένα υλικό επιλεγμένο και γυμνασμένο από άλλους, είχε μοναδικές αρμοδιότητες την προετοιμασία της ομάδας σε επίπεδο αγωνιστικού συστήματος και των παικτών σε τεχνική, εξ ου και αποκαλούταν τεχνικός. Οι δε δυνατότητές του για επέμβαση κατά την εξέλιξη του αγώνα περιορίζονταν σε κάποιες αλλαγές θέσεων και τακτικής, χωρίς καν την ευχέρεια για αντικαταστάσεις (επιτράπηκαν το 1968). <ref name="Παγιωτέλης">"Το Έπος της Α' Εθνικής", Γιώργος Ν. Παγιωτέλης, μηνιαίο αθλητικό περιοδικό «Οι Παγκόσμιοι», τεύχος Αυγούστου 1994</ref>
 
Στον Παναθηναϊκό, για παράδειγμα, το παραπάνω προπονητικό σχήμα είχε τη μορφή τριάδας από παλαίμαχους ποδοσφαιριστές, με το γηραιότερο Μηγιάκη να έχει κυρίως τον τεχνικό ρόλο, τον Τσούτσο στην ευθύνη της εκγύμνασης και το Σίμο ως βοηθό του πρώτου και βασικά κυνηγό ταλέντων.
Γραμμή 760 ⟶ 752 :
<big>-</big> 28 στο [[Γήπεδο Απόστολος Νικολαΐδης|γήπεδο Λ. Αλεξάνδρας]], έδρα ΠΑΟ και Απόλλωνα Αθ. σε 10 αγώνες (επίσης Προοδευτική-ΠΑΟ και δύο τιμωρίες του Πανιωνίου, η μία με ΠΑΟ!!!)<br />
<big>-</big> 18 στο [[Στάδιο Νίκος Γκούμας|στάδιο Νέας Φιλαδέλφειας]], έδρα ΑΕΚ και Απόλλωνα Αθ. σε 2 αγώνες (επίσης το μπαράζ Παναιγιάλειος-Παγκορινθιακός)<br />
<big>-</big> 15 στο [[Στάδιο Νέας Σμύρνης|στάδιο Νέας Σμύρνης]], έδρα Πανιωνίου και Απόλλωνα Αθ. σε 2 αγώνες<br />
<big>-</big> 15 στο [[Γήπεδο Δόξας Δράμας|γήπεδο Δόξας Δράμας]], έδρα της δραμινής ομάδας<br />
<big>-</big> 15 στο [[Δημοτικό στάδιο Αιγίου]] (τότε Εθνικό), έδρα Παναιγιάλειου<br />
<big>-</big> 15 στο γήπεδο του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Νεοσυλλέκτων Κορίνθου (ΚΕΝ Κορίνθου), έδρα Παγκορινθιακού<br />
<big>-</big> 12 σε γήπεδο της Κατερίνης, έδρα Μ. Αλεξάνδρου<br />
<big>-</big> 3 στο [[Δημοτικό στάδιο Βέροιας]] (τότε Εθνικό), λόγω τιμωρίας του προηγούμενου<br />
<big>-</big> 1 στο γήπεδο Βόλου<small><ref name="γήπεδο Βόλου"></ref>< /small> (το μπαράζ Ηρακλής-Προοδευτική).
 
'''Προσέλευση φιλάθλων:''' τις 240 συναντήσεις της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος παρακολούθησε ένα σύνολο 1,3 εκατομμυρίων και οι εισπράξεις ανήλθαν στα 24,2 εκατομμύρια δραχμές. Μέσος όρος θεατών τα 5.400 ανά παιχνίδι και 43.500 ανά αγωνιστική, με μία μέση τιμή εισόδου τις 19 περίπου δραχμές<small><ref>η ακριβότερη έφθανε σε ντέρμπι και για περιορισμένο αριθμό προνομιακών εισιτηρίων τις 50 δρχ, άρα ούτε 15 λεπτά του ευρώ σήμερα! Η φθηνότερη κόστιζε 5 δρχ στις επονομαζόμενες θύρες "των ορθίων", με μισή τιμή για τους μαθητές και δωρεάν για τους στρατευμένους.</ref></small>. Ενδεικτικά, η προσέλευση κατά την πρόσφατη [[Α΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών 2011-2012|Superleague 2011-12]] (αντίστοιχα 5.250 και 42.000<small><ref>[http://www.superleaguegreece.net/schedule/10 ελληνική Superleague]</ref></small>) εμφανίζεται στα ίδια επίπεδα και με μία μικρή πτώση της τάξης του 3%, για την αξιολόγηση της οποίας πρέπει να συνυπολογισθούν, μεταξύ των άλλων, η ύπαρξη πλέον τόσο της μετάδοσης όλων των αναμετρήσεων τηλεοπτικά και διαδικτυακά, όσο όμως και γηπέδων με σημαντικά μεγαλύτερη χωρητικότητα.<br />
Η κατανομή των φιλάθλων διαμορφώθηκε ως εξής: 41% στην Αθήνα (4 ομάδες με 3 έδρες), 26% στον Πειραιά (4 με 1), 20% στη Θεσσαλονίκη (4 με 2) και 13% στην περιφέρεια (4 με 5). Με άλλα λόγια, το 67% από αυτούς (οι δύο στους τρεις) παρακολούθησε συνάντηση στο [[Λεκανοπέδιο Αττικής]] (έδρα του 50% των συλλόγων), ενώ μόλις το 13% (ένας κάθε επτά) στην επαρχία (έδρα του 25%). Από τα εκεί γήπεδα, τα περισσότερα εισιτήρια κόπηκαν σε αυτό της Δράμας (αναμενόμενο, καθώς παρότι δεύτερο πλέον απομακρυσμένο από Αθήνα και Θεσσαλονίκη, η τοπική Δόξα διέθετε ένα από τα θεαματικότερα σύνολα της διοργάνωσης) με 50.000 σε 15 αγώνες και αιχμή τα 4.888 με τον Παναθηναϊκό (9η αγων.). Μεγαλύτερη εντύπωση προκαλούν, πάντως, τα 8.242 της Κορίνθου με την ΑΕΚ φιλοξενούμενη (17η) και βασικά τα 11.076 του Αιγίου με τον Ολυμπιακό (13η).
 
Γραμμή 774 ⟶ 766 :
 
Την 3η, κιόλας, αγωνιστική επιτεύχθηκε το ρεκόρ της χρονιάς με 22.956 θεατές στο Παναθηναϊκός-ΑΕΚ του γηπέδου της Λ. Αλεξάνδρας, όπου παρατηρήθηκαν και οι επόμενες δύο υψηλότερες προσελεύσεις: 22.840 για το Παναθηναϊκός-Απόλλων Αθ. (8η) και 22.295 για τη σύγκρουση των αιωνίων (15η). Ντέρμπι γαρ, ήρθαν όλα ισόπαλα και μόνο στο πρώτο οι φίλαθλοι είχαν την ευκαιρία να δουν επίτευξη τερμάτων (2-2).
 
 
 
 
== Παραπομπές - σημειώσεις ==
{{παραπομπές}}
 
 
== Δείτε ακόμη ==
*[[Ποδοσφαιριστές Α΄ Εθνικής 1959-60]]
 
 
== Πηγές ==
Γραμμή 795 ⟶ 782 :
* [http://prwtathlima.blogspot.gr/search/label/1%CE%B7%20%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE Α' ΕΘΝΙΚΗ • Βήμα-βήμα η ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος], prwtathlima.blogspot.gr
* ''[http://www.pamesports.gr/52171/h-sentra-sthn-a%CE%84ethnikh-to-1959 Η σέντρα στην Α΄εθνική το 1959]'', Άγγελος Μενδρινός, ''pamesports.gr''
 
 
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|1959–60 Alpha Ethniki}}
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Α΄_Εθνική_ποδοσφαίρου_ανδρών_1959-1960"