Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2'''{{spaced ndash}} πρώην '''μη ινσουλινο-εξαρτώμενος σακχαρώδης διαβήτης (NIDDM)''' ή '''διαβήτης των ενηλίκων'''{{spaced ndash}}ή [[διαταραχή του μεταβολισμού]] που χαρακτηρίζεται από υψηλές τιμές [[γλυκόζη]]ς στο αίμα στα πλαίσια της [[ινσουλινοαντίσταση]]ς και σχετική ανεπάρκεια [[ινσουλίνη]]ς.<ref name="Pathologic Basis of Disease"/> Αντίθετα, ο [[σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1]] χαρακτηρίζεται από απόλυτη ανεπάρκεια ινσουλίνης λόγω της καταστροφής των [[Νησίδια του Langerhans|κυττάρων των νησιδίων]] του [[Πάγκρεας|παγκρέατος]].<ref name=Green2011>{{cite book|last=Shoback|first=edited by David G. Gardner, Dolores|title=Greenspan's basic & clinical endocrinology|year=2011|publisher=McGraw-Hill Medical|location=New York|isbn=0-07-162243-8|pages=Chapter 17|edition=9th}}</ref> Τα κλασικά συμπτώματα περιλαμβάνουν [[πολυδιψία|υπερβολική δίψα]], [[πολυουρία|συχνή ούρηση]] και [[πολυφαγία|συνεχές αίσθημα πείνας]]. Ο διαβήτης τύπου 2 ευθύνεται για το 90% περίπου των περιπτώσεων [[σακχαρώδης διαβήτης|διαβήτη]]. Το υπόλοιπο 10% οφείλεται κυρίως στο σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 και το [[Διαβήτης κύησης|διαβήτη κύησης]]. Η [[παχυσαρκία]] σε άτομα με γενετική προδιάθεση στο διαβήτη τύπου 2 θεωρείται κύριο αίτιο της ασθένειας.

Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου&nbsp;2&nbsp;αποτελεί κατά κανόνα χρόνια ασθένεια και συνδέεται με χαμηλότερο κατά δέκα&nbsp;έτη προσδόκιμο ζωής.<ref name=Will2011/> Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι είναι συνδεδεμένος με διάφορες επιπλοκές οι οποίες περιλαμβάνουν δύο έως τέσσερις φορές μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης [[καρδιαγγειακής πάθησης]], συμπεριλαμβανομένης και της [[ισχαιμικής καρδιοπάθειας]], [[εγκεφαλικό επεισόδιο]], αύξηση των ακρωτηριασμών των κάτω άκρων κατά 20&nbsp;φορές και αυξημένα ποσοστά νοσοκομειακής νοσηλείας.<ref name=Will2011/> Στις ανεπτυγμένες χώρες καθώς και ─ολοένα και συχνότερα─ σε άλλα μέρη του κόσμου ο διαβήτης τύπου&nbsp;2&nbsp; αποτελεί τη σημαντικότερη αιτία [[τύφλωση|τυφλώσεων]] μη τραυματικής αιτιολογίας και [[χρόνια νεφρική νόσος|νεφρικής ανεπάρκειας]].<ref name=AFP09/> Έχει συνδεθεί επίσης με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης γνωστικών δυσλειτουργιών και [[άνοια|άνοιας]]ς μέσω της διαδικασίας μιας ασθένειας όπως για παράδειγμα η [[Νόσος Αλτσχάιμερ|νόσος του Αλτσχάιμερ]] και η [[πολυεμφρακτική άνοια|αγγειακή άνοια]].<ref>{{cite journal|last=Pasquier|first=F|title=Diabetes and cognitive impairment: how to evaluate the cognitive status?|journal=Diabetes & metabolism|date=2010 Oct|volume=36 Suppl 3|pages=S100–5|pmid=21211730|doi=10.1016/S1262-3636(10)70475-4}}</ref> Άλλες επιπλοκές είναι η [[μελανίζουσα ακάνθωση]], η [[ανικανότητα|σεξουαλική δυσλειτουργία]] και συχνές λοιμώξεις.<ref name=Vij2010/>

Διάφοροι παράγοντες που έχουν σχέση με τον τρόπο ζωής είναι γνωστό ότι επηρεάζουν την ανάπτυξη διαβήτη τύπου&nbsp;2. Σε αυτούς περιλαμβάνεται η [[παχυσαρκία]] (που ορίζεται από τον [[Δείκτης μάζας σώματος|δείκτη μάζας σώματος]] άνω του 30), η έλλειψη άσκησης, η κακή διατροφή, το [[άγχος]] και η [[αστικοποίηση]].<ref name=Will2011/> Το πλεονάζον σωματικό λίπος συνδέεται με το 30% των περιστατικών που αφορούν [[Κινέζοι|Κινέζους]] και [[Ιάπωνες]], με το 60-80% των περιστατικών που αφορούν Ευρωπαίους και Αφρικανούς και το 100% των Ινδιάνων της φυλής Πίμα και των κατοίκων των νησιών του Ειρηνικού.<ref name=Green2011/> Όσοι δεν είναι παχύσαρκοι εμφανίζουν συχνά υψηλό δείκτη [[αναλογίας μέσης-γοφών]].<ref name=Green2011/>

Ορισμένες σπάνιες περιπτώσεις διαβήτη οφείλονται σε διαταραχή ενός μεμονωμένου γονιδίου (γνωστές ως [[γενετική διαταραχή|μονογονιδιακές]] μορφές διαβήτη ή [[Σακχαρώδης_διαβήτηςΣακχαρώδης διαβήτης#άλλοι_τύποιάλλοι τύποι|"άλλοι συγκεκριμένοι τύποι διαβήτη"]]) που <ref name=Green2011/><ref name=Will2011/> περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων το [[διαβήτη ενηλίκων όψιμης έναρξης]] (MODY), το [[σύνδρομο Donohue]] και το [[σύνδρομο Rabson-Mendenhall]].<ref name=Will2011/> Ο διαβήτης τύπου MODY είναι υπεύθυνος για ποσοστά από 1–5 % όλων των περιπτώσεων διαβήτη στους νέους.<ref>{{cite news|first=|last=|coauthors=|title=Monogenic Forms of Diabetes: Neonatal Diabetes Mellitus and Maturity-onset Diabetes of the Young|date=|publisher=National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases, NIH|url =http://www.diabetes.niddk.nih.gov/dm/pubs/mody/|work =National Diabetes Information Clearinghouse (NDIC)|accessdate=2008-08-04 }}</ref>

Υπάρχουν πολλά φάρμακα καθώς και προβλήματα υγείας τα οποία προδιαθέτουν για διαβήτη.<ref name=BookDM2008>{{cite book|last=Bethel|first=edited by Mark N. Feinglos, M. Angelyn|title=Type 2 diabetes mellitus : an evidence-based approach to practical management|year=2008|publisher=Humana Press|location=Totowa, NJ|isbn=978-1-58829-794-5|page=462|url=http://books.google.ca/books?id=NctBmHUOV7AC&pg=PA462}}</ref> Κάποια από αυτά τα φάρμακα περιλαμβάνουν: [[γλυκοκορτικοειδή]], [[θειαζίδες]], [[β-αναστολείς]], [[άτυπα αντιψυχωσικά]]<ref>{{cite journal|last=Izzedine|first=H|coauthors=Launay-Vacher, V, Deybach, C, Bourry, E, Barrou, B, Deray, G|title=Drug-induced diabetes mellitus|journal=Expert opinion on drug safety|date=2005 Nov|volume=4|issue=6|pages=1097–109|pmid=16255667|doi=10.1517/14740338.4.6.1097}}</ref> και [[στατίνες]].<ref>{{cite journal|last=Sampson|first=UK|coauthors=Linton, MF, Fazio, S|title=Are statins diabetogenic?|journal=Current opinion in cardiology|date=2011 Jul|volume=26|issue=4|pages=342–7|pmid=21499090|doi=10.1097/HCO.0b013e3283470359|pmc=3341610}}</ref> Γυναίκες με ιστορικό [[Διαβήτης κύησης|διαβήτη κύησης]] διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν διαβήτη τύπου 2.<ref name=Vij2010/> Άλλα προβλήματα υγείας που σχετίζονται με αυτό τον τύπο περιλαμβάνουν την [[μεγαλακρία]], το [[σύνδρομο Cushing]], τον [[υπερθυρεοειδισμό]], το [[ φαιοχρωμοκύττωμα]], κάποια είδη [[Καρκίνος|καρκίνου]] όπως το [[γλυκαγόνομα]], <ref name=BookDM2008/> και την έλλειψη [[τεστοστερόνη]]ς.<ref name=pmid19444934>{{cite journal |author=Saad F, Gooren L|title=The role of testosterone in the metabolic syndrome: a review |journal=The Journal of Steroid Biochemistry and Molecular Biology |volume=114 |issue=1–2 |pages=40–3 |year=2009 |month=March |pmid=19444934|doi=10.1016/j.jsbmb.2008.12.022}}</ref><ref name=pmid18832284>{{cite journal |author=Farrell JB, Deshmukh A, Baghaie AA |title=Low testosterone and the association with type 2 diabetes |journal=The Diabetes Educator |volume=34 |issue=5|pages=799–806 |year=2008 |pmid=18832284 |doi=10.1177/0145721708323100}}</ref>

Η κατάλληλη διατροφή και άσκηση αποτελούν την βάση της φροντίδας των διαβητικών<ref name=Vij2010/> ενώ η συχνότερη άσκηση φέρνει καλύτερα αποτελέσματα.<ref name=Exercise10>{{cite journal |author=Zanuso S, Jimenez A, Pugliese G, Corigliano G, Balducci S |title=Exercise for the management of type 2 diabetes: a review of the evidence |journal=Acta Diabetol|volume=47 |issue=1 |pages=15–22 |year=2010 |month=March |pmid=19495557 |doi=10.1007/s00592-009-0126-3 |url=}}</ref> Η [[Αεροβική άσκηση]] οδηγεί στη μείωση της [[Γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη|γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης]] (HbA1C) και στη βελτίωση ινσουλινοευαισθησίας.<ref name=Exercise10/> Το [[Resistance training]] είναι επίσης χρήσιμο και ο συνδυασμός και των δύο τύπων άσκησης πιθανώς είναι αποτελεσματικότερος.<ref name=Exercise10/> Μία [[διαβητική δίαιτα]] που προωθεί την απώλεια βάρους είναι σημαντική. <ref name=Diet09/> Ενώ για την επίτευξη αυτού του σκοπού η καλύτερη δίαιτα είναι αμφιλεγόμενη <ref name=Diet09>{{cite journal |author=Davis N, Forbes B, Wylie-Rosett J |title=Nutritional strategies in type 2 diabetes mellitus |journal=Mt. Sinai J. Med. |volume=76 |issue=3 |pages=257–68 |year=2009 |month=June|pmid=19421969 |doi=10.1002/msj.20118 |url=}}</ref> βρέθηκε ότι η [[δίαιτα χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη]] βελτιώνει τον έλεγχο του σακχάρου του αίματος.<ref>{{cite journal |author=Thomas D, Elliott EJ |title=Low glycaemic index, or low glycaemic load, diets for diabetes mellitus |journal=Cochrane Database Syst Rev |volume= |issue=1 |pages=CD006296 |year=2009 |pmid=19160276|doi=10.1002/14651858.CD006296.pub2 |url= |editor1-last=Thomas |editor1-first=Diana}}</ref> Η επιλογή της κατάλληλης εκπαίδευσης μπορεί να βοηθήσει τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 να ελέγχουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους, τουλάχιστον μέχρι και έξι μήνες. <ref>{{Cite journal | last1 = Hawthorne | first1 = K. | last2 = Robles | first2 = Y. | last3 = Cannings-John |first3 = R. | last4 = Edwards | first4 = A. G. K. | last5 = Robles | first5 = Yolanda | title = Culturally appropriate health education for Type 2 diabetes mellitus in ethnic minority groups | journal = Cochrane Database Syst Rev | year = 2008 | pages = CD006424 | issue = 3 | id = CD006424 | pmid = 18646153 | doi = 10.1002/14651858.CD006424.pub2 |editor1-last = Robles | editor1-first = Yolanda}}</ref> Σε περίπτωση που οι αλλαγές στον τρόπο ζωής, σε άτομα με ήπιο διαβήτη, δεν επιφέρει αποτελέσματα βελτιωμένων σακχάρων αίματος μέσα σε έξι εβδομάδες, θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο χορήγησης θεραπευτικής αγωγής. <ref name=Vij2010/>

Υπάρχουν διαθέσιμες αρκετές κατηγορίες [[φαρμακευτικών αγωγών κατά του διαβήτη]]. Η [[μετφορμίνη]] γενικά συνιστάται ως θεραπεία πρώτης γραμμής καθώς υπάρχουν ενδείξεις ότι μειώνει την θνησιμότητα. <ref name=AFP09/> Μία δεύτερη από του στόματος δραστική ουσία άλλης κατηγορίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περίπτωση που η μετφορμίνη δεν κριθεί επαρκής. <ref>{{cite journal|last=Qaseem|first=A|coauthors=Humphrey, LL, Sweet, DE, Starkey, M, Shekelle, P, Clinical Guidelines Committee of the American College of, Physicians|title=Oral pharmacologic treatment of type 2 diabetes mellitus: a clinical practice guideline from the American College of Physicians|journal=Annals of internal medicine|date=2012-02-07|volume=156|issue=3|pages=218–31|pmid=22312141|doi=10.1059/0003-4819-156-3-201202070-00011}}</ref> Άλλες κατηγορίες θεραπευτικών αγωγών περιλαμβάνουν: [[σουλφονυλουρίες]], [[nonsulfonylurea secretagogues]], [[αναστολείς α-γλυκοσιδάσης]], [[θειαζολιδινεδιόνες]], [[παρόμοιο με τη γλυκαγόνη πεπτίδιο-1]] και [[αναστολείς διπεπτιδυλικής πεπτιδάσης 4]].<ref name=AFP09/><ref>{{cite journal |author= |title=Standards of medical care in diabetes--2012|journal=Diabetes Care |volume=35 Suppl 1 |issue= |pages=S11–63 |year=2012 |month=January |pmid=22187469|doi=10.2337/dc12-s011 |url= |last1= American Diabetes |first1= Association}}</ref> Η μετφορμίνη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε όσους πάσχουν από σοβαρά στα νεφρά ή το συκώτι. <ref name=Vij2010/> Οι ενέσεις ινσουλίνης μπορούν να χορηγούνται είτε μαζί με την θεραπευτική αγωγή από του στόματος είτε να χρησιμοποιούνται μόνες τους. <ref name=AFP09/>

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν χρειάζονται από την αρχή [[ινσουλίνη]].<ref name=Green2011/> Όταν χρησιμοποιείται, συνήθως προστίθεται τη νύχτα μία σύνθεση με δράση μακράς διάρκειας, ενώ παράλληλα οι θεραπευτικές αγωγές από του στόματος συνεχίζονται. <ref name=Vij2010/><ref name=AFP09/> Τότε οι δόσεις αυξάνονται για να επιδράσουν (ελέγχονται ορθά τα επίπεδα σακχάρου του αίματος).<ref name=AFP09/> Όταν η ινσουλίνη κατά την νύχτα είναι ανεπαρκής, η χορήγηση ινσουλίνης δύο φορές την ημέρα μπορεί να πετύχει καλύτερο έλεγχο. <ref name=Vij2010/> Οι ινσουλίνες με δράση μακράς διάρκειας, [[ινσουλίνη γλαργίνη|γλαργίνη]] και η [[ινσουλίνη|detemir]], δεν φαίνεται να είναι πολύ καλύτερες από την ουδέτερη πρωταμίνη Hagedorn [[ινσουλίνη NPH|(NPH) ινσουλίνη]] αλλά η παρασκευή τους έχει πολύ μεγαλύτερο κόστος, καθώς από το 2010, δεν είναι οικονομικά αποτελεσματικές. <ref>{{cite journal|last=Waugh|first=N|coauthors=Cummins, E, Royle, P, Clar, C, Marien, M, Richter, B, Philip, S|title=Newer agents for blood glucose control in type 2 diabetes: systematic review and economic evaluation|journal=Health technology assessment (Winchester, England)|date=2010 Jul|volume=14|issue=36|pages=1–248|pmid=20646668|doi=10.3310/hta14360}}</ref> Σε όσες είναι [[Εγκυμοσύνη|έγκυες]] η ινσουλίνη αποτελεί γενικά την θεραπεία εκλογής. <ref name=Vij2010/>

Η [[Βαριατρική χειρουργική|Χειρουργική απώλεια βάρους]] σε όσους είναι παχύσαρκοι είναι ένα αποτελεσματικό μέσο για την θεραπεία του διαβήτη.<ref>{{cite journal|last=Picot|first=J|coauthors=Jones, J, Colquitt, JL, Gospodarevskaya, E, Loveman, E, Baxter, L, Clegg, AJ|title=The clinical effectiveness and cost-effectiveness of bariatric (weight loss) surgery for obesity: a systematic review and economic evaluation|journal=Health technology assessment (Winchester, England)|date=2009 Sep|volume=13|issue=41|pages=1–190, 215–357, iii–iv|pmid=19726018|doi=10.3310/hta13410}}</ref> Πολλοί είναι σε θέση να διατηρήσουν κανονικά επίπεδα σακχάρου με ελάχιστη ή καθόλου θεραπευτική αγωγή μετά την εγχείριση <ref>{{cite journal|last=Frachetti|first=KJ|coauthors=Goldfine, AB|title=Bariatric surgery for diabetes management|journal=Current opinion in endocrinology, diabetes, and obesity|date=2009 Apr|volume=16|issue=2|pages=119–24|pmid=19276974|doi=10.1097/MED.0b013e32832912e7}}</ref> και η μακροχρόνια θνησιμότητα μειώνεται. <ref name=Schum2009/> Ωστόσο υπάρχει κάποιος κίνδυνος βραχυχρόνιας θνησιμότητας λιγότερο από 1% από το χειρουργείο.<ref>{{cite journal|last=Colucci|first=RA|title=Bariatric surgery in patients with type 2 diabetes: a viable option|journal=Postgraduate Medicine|date=2011 Jan|volume=123|issue=1|pages=24–33|pmid=21293081|doi=10.3810/pgm.2011.01.2242}}</ref> Τα όρια του δείκτη μάζας σώματος για το πότε είναι κατάλληλο να γίνει μία επέμβαση δεν είναι ακόμα ξεκάθαρα. <ref name=Schum2009>{{cite journal|last=Schulman|first=AP|coauthors=del Genio, F, Sinha, N, Rubino, F|title="Metabolic" surgery for treatment of type 2 diabetes mellitus|journal=Endocrine practice : official journal of the American College of Endocrinology and the American Association of Clinical Endocrinologists|date=2009 Sep-Oct|volume=15|issue=6|pages=624–31|pmid=19625245|doi=10.4158/EP09170.RAR}}</ref> Ωστόσο συνιστάται να εξετάζεται αυτή η επιλογή για όσους δεν είναι εφικτό να θέσουν υπό έλεγχο τόσο το βάρος όσο και το σάκχαρο αίματος. <ref>{{cite journal|last=Dixon|first=JB|coauthors=le Roux, CW; Rubino, F; Zimmet, P|title=Bariatric surgery for type 2 diabetes.|journal=Lancet|date=2012 Jun 16|volume=379|issue=9833|pages=2300-11|pmid=22683132}}</ref>

Παγκοσμίως κατά το 2010 εκτιμήθηκε ότι 285&nbsp;εκατομμύρια άνθρωποι έπασχαν από διαβήτη τύπου 2 καλύπτοντας περίπου το 90% των περιπτώσεων διαβήτη.<ref name=Will2011>{{cite book|title=Williams textbook of endocrinology.|publisher=Elsevier/Saunders|location=Philadelphia|isbn=978-1-4377-0324-5|pages=1371–1435|edition=12th}}</ref> Αυτό ισοδυναμεί με περίπου 6% του παγκόσμιου πληθυσμού ενηλίκων. <ref name=Mee2007>{{cite journal|last=Meetoo|first=D|coauthors=McGovern, P, Safadi, R|title=An epidemiological overview of diabetes across the world|journal=British journal of nursing (Mark Allen Publishing)|date=2007 Sep 13-27|volume=16|issue=16|pages=1002–7|pmid=18026039}}</ref> Ο διαβήτης είναι συχνός τόσο στον [[Ανεπτυγμένη χώρα|αναπτυγμένο κόσμο]] όσο και στον [[Αναπτυσσόμενες χώρες|αναπτυσσόμενο κόσμο]].<ref name=Will2011/> Παραμένει ωστόσο κάτι το ασυνήθιστο για τον υπανάπτυκτο κόσμο. <ref name=Green2011/>

Οι γυναίκες φαίνεται να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο όπως επίσης ορισμένες εθνοτικές ομάδες, <ref name=Will2011/><ref>{{cite journal |author=Abate N, Chandalia M |title=Ethnicity and type 2 diabetes: focus on Asian Indians |journal=J. Diabetes Complicat. |volume=15|issue=6 |pages=320–7 |year=2001 |pmid=11711326 |doi= 10.1016/S1056-8727(01)00161-1|url=}}</ref> όπως [[εθνοτικές ομάδες Νότιας Ασίας|Νότιο-Ασιάτες]], [[ Κάτοικοι των Νησιών του Ειρηνικού]], [[Λατίνοι]], και [[Ιθαγενείς πληθυσμοί της Αμερικής|Αμερικάνοι Ιθαγενείς]].<ref name=Vij2010/> Αυτό μπορεί να οφείλεται στην ενισχυμένη ευαισθησία στον [[Δυτικό τρόπο ζωής]] σε ορισμένες εθνοτικές ομάδες. <ref>{{cite journal|last=Carulli|first=L|coauthors=Rondinella, S, Lombardini, S, Canedi, I, Loria, P, Carulli, N|title=Review article: diabetes, genetics and ethnicity|journal=Alimentary pharmacology & therapeutics|date=2005 Nov|volume=22 Suppl 2|pages=16–9|pmid=16225465|doi=10.1111/j.1365-2036.2005.02588.x}}</ref> Παραδοσιακά θεωρείται ασθένεια των ενηλίκων, όμως ο διαβήτης τύπο 2 διαπιστώνεται ιατρικά με αυξανόμενο ρυθμό στα παιδιά παράλληλα με τους ρυθμούς της [[παιδική παχυσαρκία|παχυσαρκία]].<ref name=Will2011/> Ο διαβήτης τύπου 2 διαπιστώνεται ιατρικά τόσο συχνά όσο και ο διαβήτης τύπου 1 στους εφήβους στις Ηνωμένες Πολιτείες. <ref name=Green2011/>

Οι ρυθμοί του διαβήτη το 1985 υπολογίζονταν σε 30&nbsp;εκατομμύρια, αυξανόμενοι σε 135&nbsp;εκατομμύρια το 1995 και 217&nbsp;εκατομμύρια το 2005.<ref name=Epi2006>{{cite journal|last=Smyth|first=S|coauthors=Heron, A|title=Diabetes and obesity: the twin epidemics|journal=Nature Medicine|date=2006 Jan|volume=12|issue=1|pages=75–80|pmid=16397575|doi=10.1038/nm0106-75}}</ref> Η αύξηση αυτή θεωρείται ότι πρωτίστως οφείλεται στην γήρανση του παγκόσμιου πληθυσμού, μείωση της άσκησης και αυξανόμενους ρυθμούς παχυσαρκίας. <ref name=Epi2006/> Οι πέντε χώρες με τον μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων με διαβήτη κατά το 2000 είναι η Ινδία με 31,7&nbsp;εκατομμύρια, η Κίνα με 20,8&nbsp;εκατομμύρια, οι ηνωμένες Πολιτείες με 17,7&nbsp;εκατομμύρια, η Ινδονησία με 8,4&nbsp;εκατομμύρια και η Ιαπωνία με 6,8&nbsp;εκατομμύρια.<ref name = "Wild 2004">{{cite journal |author=Wild S, Roglic G, Green A, Sicree R, King H |title=Global prevalence of diabetes: estimates for the year 2000 and projections for 2030 |journal=Diabetes Care |volume=27 |issue=5|pages=1047–53 |year=2004 |month=May |pmid=15111519|doi= 10.2337/diacare.27.5.1047|url=}}</ref> Αναγνωρίζεται ως παγκόσμια [[επιδημία]] από τον [[Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας|Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας]].<ref>{{cite web|title=Diabetes Fact sheet N°312|url=http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs312/en/|work=World Health Organization|accessdate=9 January 2012|month=Aug|year=2011}}</ref>

Ο διαβήτης είναι μία από τις πρώτες ασθένειες που περιγράφτηκαν <ref>{{cite book|last=Ripoll|first=Brian C. Leutholtz, Ignacio|title=Exercise and disease management|publisher=CRC Press|location=Boca Raton|isbn=978-1-4398-2759-8|page=25|url=http://books.google.ca/books?id=eAn9-bm_pi8C&pg=PA25|edition=2nd|date=2011-04-25}}</ref> σε ένα Αιγυπτιακό χειρόγραφο γύρω στο 1500 π.Χ. αναφέροντας "πολύ μεγάλη κένωση των ούρων."<ref name=History2010/> Η πρώτη περίπτωση που περιγράφτηκε πιστεύεται ότι είναι ο διαβήτης τύπου 1.<ref name=History2010>{{cite book|last=editor|first=Leonid Poretsky,|title=Principles of diabetes mellitus|year=2009|publisher=Springer|location=New York|isbn=978-0-387-09840-1|page=3|url=http://books.google.ca/books?id=i0qojvF1SpUC&pg=PA3|edition=2nd}}</ref> Ινδοί ιατροί περίπου κατά την ίδια εποχή εντόπισαν την ασθένεια και την χαρακτήρισαν ως ''madhumeha'(σακχαρώδη) ή ''ούρα μέλι'' επισημαίνοντας ότι τα ούρα θα τραβούσαν τα μυρμήγκια. <ref name=History2010/> Ο όρος "διαβήτης" ή "να περνάς δια μέσου" χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 230&nbsp;π.Χ. από τον Έλληνα ιατρό [[Απολλώνιος Μεμφίτης|Απολλώνιο.<ref name=History2010/> Η ασθένεια αυτή ήταν σπάνια κατά την εποχή της [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία|Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας]] με τον [[Γαληνός|Γαληνό]] να παρατηρεί ότι είχε δει μόνο δύο περιπτώσεις στη διάρκεια της καριέρας του. <ref name=History2010/>

Ο διαβήτης τύπου 1 και τύπου 2 εντοπίστηκαν ως ξεχωριστές περιπτώσεις για πρώτη φορά από τους Ινδούς ιατρούς Sushruta και Charaka το 400-500&nbsp;μ.Χ. με τον τύπο 1 να συνδέεται με την νεότητα και τον τύπο 2 με το αυξημένο βάρος. <ref name=History2010/> Ο όρος "σακχαρώδης" ή "από το μέλι" προστέθηκε από τον Briton John Rolle στα τέλη της δεκαετίας του 1700 για να διαχωρίσει την κατάσταση από τον [[Άποιος διαβήτης|άποιο διαβήτη]] που επίσης συνδέεται με την συχνή ούρηση. <ref name=History2010/> Καμία αποτελεσματική θεραπεία δεν αναπτύχθηκε μέχρι τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα όταν οι Καναδοί [[Φρέντερικ Μπάντινγκ]] και [[Τσαρλς Χέρμπερτ Μπεστ |Τσαρλς Μπεστ]] ανακάλυψαν την ινσουλίνη το 1921 και το 1922.<ref name=History2010/> Την ανακάλυψη αυτή ακολούθησε η ανάπτυξη της ινσουλίνης NPH μακράς διαρκείας κατά την δεκαετία του 1940.<ref name=History2010/>